Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DAer was nu een man van Benjamin, wiens name was Kis, een sone Abiëls des soons Zeror, des soons Bechorath, des soons Aphiah, de sone eenes mans van Iemini, een dapper helt. |
| 2 Die hadde eenen sone wiens name was Saul, een jongelinck, ende schoon, ja daer en was geen schoonder man dan hy onder de kinderen Israëls: van sijne schouderen, ende opwaerts, was hy hooger dan al het volck. |
| 3 De eselinnen nu van Kis Sauls vader waren verloren: daerom seyde Kis tot sijnen sone Saul, Neemt nu eenen van de jongens met u, ende maeckt u op, gaet henen, soeckt de eselinnen. |
| 4 Hy dan ginck door het geberchte Ephraims, ende hy ginck door het lant Salisa, maer sy en vondense niet: daerna gingen sy door het lant Sahalim, maer sy en waren daer niet: voorder ginck hy door het lant van Iemini, doch sy en vondense niet. |
| 5 Doe sy in’t lant Zuph quamen, seyde Saul tot sijnen jongen, die by hem was, komt, ende laett ons wederkeeren: dat niet misschien mijn vader van de eselinnen aflate, ende voor ons bekommert zy. |
| 6 Hy daerentegen seyde tot hem, Siet doch, daer is een man Godes in dese stadt, ende hy is een ge-eert man, al wat hy spreeckt dat komt sekerlick: Laett ons nu derwaerts gaen, misschien sal hy ons onsen wech aenwijsen, op den welcken wy gaen sullen. |
| 7 Doe seyde Saul tot sijnen jongen, Maer siet, so wy gaen, wat sullen wy doch dien man brengen? want het broot is wech uyt onse vaten, ende wy en hebben geene gave, om den man Godes te brengen: wat hebben wy? |
| 8 Ende de jonge antwoordde Saul voorder ende seyde, Siet, daer vindt sich in mijne hant het vierendeel eenes silveren sikels, dien sal ick den man Godes geven, op dat hy ons onsen wech wijse. |
| 9 ( Eertijts seyde een yder aldus in Israël, als hy ginck om Godt te vragen, Komt, ende laett ons gaen tot den Siender: want die heden een Propheet, die wert eertijts een Siender genoemt). |
| 10 Doe seyde Saul tot sijnen jongen, U woort is goet, Komt laett ons gaen: ende sy gingen nae de stadt, daer de man Godes was. |
| 11 Als sy op klommen door den opganck der stadt, so vonden sy maechden, die uytgingen om water te putten: ende sy seyden tot haer, Is de Siender hier? |
| 12 Doe antwoordden sy hen, ende seyden, Siet, hy is voor u aengesichte: haest u nu, want hy is heden in de stadt gekomen, dewijle het volck heden een offerhande heeft op de hoochte. |
| 13 Wanneer ghylieden in de stadt komt, alsoo sult ghy hem vinden, eer hy opgaet op de hoochte om te eten, want het volck en sal niet eten tot dat hy komt, want hy segent het offer, daer na eten de genoodichde: daerom gaet nu op, want hem, als heden sult ghy hem vinden. |
| 14 Also gingen sy op inde stadt: doe sy in het midden der stadt quamen, siet, so ginck Samuel uyt hen te gemoete, om op te gaen nae de hoochte. |
| 15 Want de HEERE hadde’t [voor] Samuels oore geopenbaert, eenen dach eer Saul quam, seggende: |
| 16 Morgen ontrent deser tijt sal ick tot u senden eenen man uyt den lande Benjamins, dien sult ghy ten Voorganger salven over mijn volck Israël, ende hy sal mijn volck verlossen uyt der Philistijnen hant, want ick hebbe mijn volck aengesien, dewijle des selven geroep tot my gekomen is. |
| 17 Doe Samuel Saul aensach; so antwoordde hem de HEERE, Siet dit is de man, van welcken ick u geseyt hebbe, dese sal over mijn volck heerschen. |
| 18 Ende Saul naederde tot Samuel in het midden der poorte, ende seyde, Wijst my doch, waer is hier des Sienders huys? |
| 19 Ende Samuel antwoordde Saul, ende seyde, Ick ben de Siender, gaet op voor mijn aengesichte op de hoochte, dat ghylieden heden met my etet: so sal ick u morgen vroech laten gaen, ende alles wat in u herte is, sal ick u te kennen geven. |
| 20 Want de eselinnen aengaende, die ghy heden den derden dach verloren hebt, en sett u herte daer niet op, want sy zijn gevonden: ende wiens sal zijn al het gewenschte dat in Israël is? is’t niet uwe, ende des gantschen huyses uwe vaders? |
| 21 Doe antwoordde Saul, ende seyde: Ben ick niet een sone van Iemini, van de kleynste der stammen Israëls? ende mijn geslachte [ist niet] het kleynste van alle de geslachten der stamme Benjamins? waerom spreeckt ghy my dan aen met sulcke woorden? |
| 22 Samuel dan nam Saul, ende sijnen jongen, ende hy brachtse in de kamer: ende hy gaf hen plaetse aen’t opperste der genoodichden: die nu waren ontrent dertich man. |
| 23 Doe seyde Samuel tot den Kock, Langt dat stuck, ’t welck ick u gegeven hebbe: daer van ick tot u seyde, Set het by u wech. |
| 24 De Kock nu bracht een schouder op, met dat daer aen was, ende settese voor Saul, ende hy seyde, Siet, dit ist overgeblevene, settet voor u, etet, want het is ter bestemder tijt voor u bewaert, als ick seyde, Ick hebbe het volck genoodicht: also att Saul met Samuel dies daechs. |
| 25 Daer na gingen sy af van de hoochte in de stadt: ende hy sprack met Saul op het dack. |
| 26 Ende sy stonden vroech op: ende ’t geschiedde, ontrent den opganck des dageraets, so riep Samuel Saul op het dack, seggende, Staet op, dat ick u gaen late: doe stond Saul op, ende sy beyde gingen uyt, hy ende Samuel, nae buyten. |
| 27 Doe sy afgegaen waren aen het eynde der stadt, so seyde Samuel tot Saul, Segt den jongen, dat hy voor onse aengesichten henen gae: doe ginck hy henen: maer staet ghy alsnu stille, ende ick sal u Godes woort doen hooren. |
