Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ’T geschiedde nu op eenen dach, dat Ionathan de sone Sauls tot den jongen die sijne wapenen droech, seyde, Komt, ende laet ons tot de besettinge der Philistijnen over gaen, welcke aen gene zijde is: doch hy en gaf het sijnen vader niet te kennen. |
| 2 Saul nu satt aen het uyterste van Gibea onder den granaten-boom, die te Migron was: ende ’t volck dat by hem was, dat was ontrent ses hondert man. |
| 3 Ende Ahia de sone Ahitub, des broeders Icabod, des soons Pinehas, des soons Eli, was Priester des HEEREN te Silo, dragende den Ephod: doch het volck en wist niet dat Ionathan henen gegaen was. |
| 4 Daer was nu tusschen de doortochten daer Ionathan socht door te gaen tot der Philistijnen besettinge, een scherpte van eene steen-klippe aen dese zijde, ende een scherpte van eene steen-klippe aen gene zijde: ende de name der eener was Bozez, ende de name der andere Sene. |
| 5 D’ eene tant was gelegen tegen ’t noorden, tegen over Michmas: ende d’ander tegen ’t zuyden tegen over Geba. |
| 6 Ionathan nu seyde tot den jongen, die sijne wapenen droech, Komt, ende laett ons tot de besettinge deser onbesnedenen over gaen, misschien sal de HEERE voor ons wercken: want by den HEERE en is geen verhinderinge om te verlossen door vele, ofte door weynige. |
| 7 Doe seyde sijn wapen-drager tot hem, Doet al wat in u herte is: wendet u, siet ick ben met u, nae u herte. |
| 8 Ionathan nu seyde, Siet, wy sullen over gaen tot die mannen, ende wy sullen ons aen hen ontdecken. |
| 9 Indien sy aldus tot ons seggen, Staet stille, tot dat wy aen ulieden komen, so sullen wy blijven staen aen onse plaetse, ende tot hen niet opklimmen. |
| 10 Maer seggen sy aldus, Climt tot ons op, so sullen wy opklimmen, want de HEERE heeftse in onse hant gegeven: ende dit sal ons een teecken zijn. |
| 11 Doe sy beyde haer der Philistijnen besettinge ontdeckten: so seyden de Philistijnen, Siet, de Hebreen zijn uyt de holen uytgegaen, daer in sy haer versteken hadden. |
| 12 Voorder antwoordden de mannen der besettinge aen Ionathan, ende sijnen wapen-drager, ende seyden, klimt op tot ons, ende wy sullen ’t u wijs-maken. Ende Ionathan seyde tot sijnen wapen-drager, klimt op achter my, want de HEERE heeftse gegeven in de hant Israëls. |
| 13 Doe klom Ionathan op sijne handen, ende op sijne voeten, ende sijn wapen-drager hem na: ende sy vielen voor Ionathans aengesicht, ende sijn wapen-drager dooddese achter hem. |
| 14 Desen eersten slach nu daer mede Ionathan ende sijn wapen-drager ontrent twintich mannen versloegen, geschiedde ontrent in de helft eenes bunders, zijnde een jock ossen lants. |
| 15 Ende daer was een bevinge in het leger, op het velt, ende onder het gantsche volck: de besettinge ende de verdervers beefde oock selfs; ja het lant wert beroert, want het was eene bevinge Godes. |
| 16 Als nu de wachters Sauls te Gibea Benjamins sagen, dat, siet, de menichte versmolt, ende doorginck, ende geklopt wert: |
| 17 Doe seyde Saul tot het volck dat by hem was, Telt doch, ende besiet, wie van ons wechgegaen zy: ende sy telden, ende siet, Ionathan, ende sijn wapen-drager en waren daer niet. |
| 18 Doe seyde Saul tot Ahia, Brengt de Arke Godes herwaerts, (want de Arke Godes was te dien dage by de kinderen Israëls.) |
| 19 Ende ’t geschiedde doe Saul noch tot den Priester sprack, dat het rumoer, ’twelck in der Philistijnen leger was, seer toenam ende vermenichvuldichde: so seyde Saul tot den Priester, Haelt uwe hant in. |
| 20 Saul nu ende al het volck dat by hem was, wert t’samen geroepen, ende sy quamen ten strijde: ende siet, het sweert des eenen was tegen den anderen, daer was een seer groot gedruys. |
| 21 Daer waren oock Hebreen, by de Philistijnen, als eertijts, die met haer in’t leger opgetogen waren rontom: dese nu vervoechden haer oock met de Israëliten, die by Saul ende Ionathan waren. |
| 22 Als alle mannen van Israël, die haer versteken hadden in ’t geberchte Ephraims, hoorden dat de Philistijnen vluchtten, so kleefden sy oock haer achter aen in den strijt. |
| 23 Also verloste de HEERE Israël te dien dage: ende het leger trock over nae Beth-aven. |
| 24 Ende de mannen Israëls werden mat te dien dage: want Saul hadde ’t volck besworen, seggende, Vervloeckt zy de man, die spijse eet tot aen den avont, op dat ick my aen mijne vyanden wreke: daerom en proefde dat gantsche volck geen spijse. |
| 25 Ende ’t gantsche lant quam in een wout: ende daer was honich op het velt. |
| 26 Doe het volck in’t wout quam, siet, so wasser een honich-vloet: maer niemant raeckte met sijne hant aen sijnen mont, want het volck vreesde de besweeringe. |
| 27 Maer Ionathan en hadde’t niet gehoort, doe sijn vader het volck besworen hadde, ende hy reyckte het eynde des stafs uyt, die in sijne hant was, ende hy dopte den selven in eene honich-rate: als hy nu sijne hant tot sijnen mont wendde, so werden sijne oogen verlicht. |
| 28 Doe antwoordde een man uyt den volcke, ende seyde, Uwe vader heeft het volck swaerlick besworen, seggende, Vervloeckt zy de man, die broot eet: daerom beswijckt het volck. |
| 29 Doe seyde Ionathan, Mijn vader heeft het lant beroert: siet doch, hoe mijne oogen verlicht zijn, om dat ick een weynich van desen honich gesmaeckt hebbe. |
| 30 Hoe veel meer, indien het volck heden hadde mogen vryelick eten van den buyt sijner vyanden, dien het gevonden heeft: maer nu en is dien slach niet groot geweest over de Philistijnen. |
| 31 Doch sy sloegen te dien dage de Philistijnen van Michmas tot Ajalon: ende het volck was seer moede. |
| 32 Doe maeckte sich ’tvolck aen den buyt, ende sy namen schapen ende runderen, ende kalveren, ende sy slachttense tegen d’aerde: ende ’tvolck atse met den bloede. |
| 33 Ende men bootschapte’t Saul, seggende, Siet, het volck versondicht hem aen den HEERE, etende met den bloede: ende hy seyde, Ghy hebt trouwlooslick gehandelt, wentelt heden eenen grooten steen tot my. |
| 34 Voorder sprack Saul, Verstroyt u onder ’tvolck, ende segt tot hen, Brengt tot my een yegelick sijnen osse, ende een yegelick sijn schaep, ende slachtet hier, ende etet, ende en besondicht u niet aen den HEERE, die etende met den bloede: doe bracht al het volck een yegelick sijnen osse met sijner hant, des nachts, ende slachttense aldaer. |
| 35 Doe bouwde Saul den HEERE eenen Altaer: dat was den eersten altaer, dien hy den HEERE bouwde. |
| 36 Daerna seyde Saul, Laett ons aftrecken de Philistijnen na, by nachte, ende laett ons deselve berooven, tot dat het morgen licht worde, ende en laet ons niet eenen man onder hen overich laten: sy nu seyden, Doet al wat goet is in uwe oogen: maer de Priester seyde, Laett ons herwaerts tot Godt naederen. |
| 37 Doe vraechde Saul Godt, Sal ick aftrecken de Philistijnen na? sult ghyse in de hant Israëls overgeven? Doch hy en antwoordde hem niet te dien dage. |
| 38 Doe seyde Saul, Komt herwaerts [uyt] alle hoecken des volcx: ende verneemt, ende siet waer in dese sonde heden geschiet zy. |
| 39 Want [soo warachtich als] de HEERE leeft, die Israël verlost, al ware het in mijnen sone Ionathan, so sal hy den doot sterven: ende niemant uyt den gantschen volcke antwoordde hem. |
| 40 Voorder seyde hy tot ’tgantsche Israël, Ghylieden sult aen d’ eene zijde zijn, ende ick ende mijn sone Ionathan sullen aen d’ander zijde zijn: doe seyde ’t volck tot Saul, Doet dat goet is in uwe oogen. |
| 41 Saul nu sprack tot den HEERE den Godt Israëls, Toont den onschuldigen: Doe wert Ionathan ende Saul geraeckt, ende ’t volck ginck [vry] uyt. |
| 42 Doe seyde Saul, Werpt [het lot] tusschen my, ende tusschen mijnen sone Ionathan: doe wert Ionathan geraeckt. |
| 43 Saul dan seyde tot Ionathan: Geeft my te kennen wat ghy gedaen hebt. doe gaff’et Ionathan hem te kennen, ende seyde, Ick hebbe maer een weynich honichs geproeft, met het uyterste des stafs, dien ick in mijne hant hadde, siet [hier] ben ick, moet ick sterven? |
| 44 Doe seyde Saul; Soo doe [my] Godt, ende soo doe hy daer toe, Ionathan ghy moet den doot sterven. |
| 45 Maer het volck seyde tot Saul, Soude Ionathan sterven, die dese groote verlossinge in Israël gedaen heeft? dat zy verre, [soo warachtich als] de HEERE leeft, so daer een hayr van sijnen hoofde op de aerde vallen sal! want hy heeft [dit] heden met Godt gedaen: Also verloste ’tvolck Ionathan, dat hy niet en sterf. |
| 46 Saul nu tooch op van achter de Philistijnen, ende de Philistijnen trocken aen hare plaetse. |
| 47 Doe nam Saul het Coninckrijcke over Israël in; ende hy streedt rontom tegen alle sijne vyanden, tegen Moab, ende tegen de kinderen Ammons, ende tegen Edom, ende tegen de Coningen van Zoba, ende tegen de Philistijnen, ende over al waer hy hem wendde, oeffende hy straffe. |
| 48 Ende hy handelde dapperlick, ende hy sloech de Amalekiten: ende hy redde Israël uyt de hant des genen die hem beroofde. |
| 49 De sonen Sauls nu waren Ionathan ende Isvi, ende Malchi-Sua: ende de namen sijner twee dochteren waren [dese], de name der eerstgeborene was Merab, ende de name der kleynste Michal. |
| 50 Ende de name van Sauls huysvrouwe was Ahinoam, een dochter Ahimaaz: ende de name sijnes krijchs-Oversten was Abiner, een sone van Ner, Sauls oom. |
| 51 Ende Kis was Sauls vader, ende Ner Abners vader, was een sone Abiëls. |
| 52 Ende daer was een stercke krijch tegen de Philistijnen alle de dagen Sauls: daerom alle helden, ende alle kloecke mannen die Saul sach, die vergaderde hy tot sich. |
