Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
1 MAer Iesus ginck na den Olijfbergh. |
2 Ende des morgens vroech quam hy wederom inden Tempel, ende alle het volck quam tot hem: ende nedergeseten zijnde leerde hy haer. |
3 Ende de Schriftgeleerde ende de Phariseen brachten tot hem een vrouwe in overspel gegrepen: |
4 Ende haer gestelt hebbende in ’t midden, seyden sy tot hem, Meester, dese vrouwe is op de daet selve gegrepen, overspel begaende. |
5 Ende Moses heeft ons inde wet geboden, dat de sulcke gesteenight sullen worden: Ghy dan wat seght ghy? |
6 Ende dit seyden sy, hem versoeckende, op dat sy [yet] hadden, om hem te beschuldigen. Maer Iesus nederbuckende schreef met den vinger in de aerde. |
7 Ende als sy hem bleven vragen, rechtede hy hem op, ende seyde tot haer, Die van u lieden sonder sonde is, werpe eerst den steen op haer. |
8 Ende wederom nederbuckende schreef hy in de aerde. |
9 Maer sy [dit] hoorende, ende van [hare] conscientie overtuyght zijnde, gingen uyt, d’een na d’ander, beginnende van de oudste tot de laetste: ende Iesus wiert alleen gelaten, ende de vrouwe in’t midden staende. |
10 Ende Iesus hem oprechtende, ende niemant siende dan de vrouwe, seyde tot haer, Vrouwe waer zijn dese uwe beschuldigers? en heeft u niemant veroordeelt? |
11 Ende sy seyde, Niemant Heere. Ende Iesus seyde tot haer, So en veroordeele ick u oock niet: gaet henen, ende en sondight niet meer. |
12 Iesus dan sprack wederom tot haerlieden, seggende, Ick ben het licht der werelt: die my volght en sal inde duysternisse niet wandelen, maer sal het licht des levens hebben. |
13 De Phariseen dan seyden tot hem, Ghy getuyght van u selven: uw’ getuygenisse en is niet waerachtigh. |
14 Iesus antwoordde, ende seyde tot haer, Hoewel ick van my selven getuyge, so is [nochtans] mijn getuygenisse waerachtigh: want ick weet van waer ick gekomen ben, ende waer ick henen gae: maer ghylieden en weet niet van waer ick kome, ende waer ick henen gae. |
15 Ghy oordeelt na den vleesche, ick en oordeele niemant. |
16 Ende indien ick oock oordeele, mijn oordeel is waerachtigh: want ick en ben niet alleen, maar ick, ende de Vader die my gesonden heeft. |
17 Ende daer is oock in uwe Wet geschreven, dat het getuygenisse van twee menschen waerachtigh is. |
18 Ick ben’t die van my selven getuyge, ende de Vader, die my gesonden heeft, getuyght van my. |
19 Sy dan seyden tot hem, Waer is uwe Vader? Iesus antwoordde, Ghy en kennet noch my, noch mijnen Vader: indien ghy my kendet, so soudt ghy oock mijnen Vader kennen. |
20 Dese woorden sprack Iesus by de Schat-kiste, leerende inden tempel: ende niemandt en greep hem, Want sijne uyre en was noch niet gekomen. |
21 Iesus dan seyde wederom tot haer, Ick gae henen, ende ghy sult my soecken, ende in uwe sonde sult ghy sterven: daer ick henen gae en kont ghy-lieden niet komen. |
22 De Ioden dan seyden, Sal hy oock hem selven dooden, om dat hy seght, Daer ick henen gae en kont ghy lieden niet komen? |
23 Ende hy seyde tot haer, Ghylieden zijt van beneden, ick ben van boven: ghy zijt uyt dese werelt, ick en ben niet uyt dese werelt. |
24 Ick hebbe u dan geseght, dat ghy in uwe sonden sult sterven. Want indien ghy niet en gelooft dat ick [die] ben, ghy sult in uwe sonden sterven. |
25 Sy seyden dan tot hem, Wie zijt ghy? Ende Iesus seyde tot haer, Dat ick van den beginne u lieden oock segge. |
26 Ick hebbe vele dingen van u te seggen, ende te oordelen: maer die my gesonden heeft is waerachtigh: ende de dingen die ick van hem gehoort hebbe, deselve spreke ick tot de werelt. |
27 Sy en verstonden niet dat hy haer van den Vader sprack. |
28 Iesus dan seyde tot haer, Wanneer ghy den Sone des menschen sult verhooght hebben, dan sult ghy verstaen dat ick [die] ben, ende [dat] ick van my selven niet en doe, maer dese dingen spreke ick, gelijck mijn Vader my geleert heeft. |
29 Ende die my gesonden heeft, is met my. De Vader en heeft my niet alleen gelaten, want ick altijt doe, dat hem behagelijck is. |
30 Als hy dese dingen sprack geloofden vele in hem. |
31 Iesus dan seyde tot de Ioden, die [in] hem geloofden, Indien ghylieden in mijn woort blijvet, so zijt ghy waerlijck mijne discipelen. |
32 Ende sult de waerheyt verstaen, ende de waerheyt sal u vry maken. |
33 Sy antwoordden hem, Wy zijn Abrahams zaedt, ende en hebben noyt yemandt gedient: hoe seght ghy [dan], Ghy sult vry worden? |
34 Iesus antwoordde haer, Voorwaer, voorwaer segge ick u, Een yegelijck die de sonde doet is een dienstknecht der sonde. |
35 Ende de dienstknecht en blijft niet eeuwichlijck in het huys: de sone blijfter eeuwichlijck. |
36 Indien dan de Sone u sal vry gemaeckt hebben, so sult ghy waerlijck vry zijn. |
37 Ick weet dat ghy Abrahams zaet zijt: maer ghy soeckt my te dooden, want mijn woort en heeft in u geen plaetse. |
38 Ick spreke dat ick by mijnen Vader gesien hebbe: ghy doet dan oock, dat ghy by uwen Vader gesien hebt. |
39 Sy antwoordden ende seyden tot hem, Abraham is onse vader. Iesus seyde tot haer, Indien ghy Abrahams kinderen waert, soo soudt ghy de wercken Abrahams doen. |
40 Maer nu soeckt ghy my te dooden, een mensche die u de waerheyt gesproken hebbe, welcke ick van Godt gehoort hebbe. Dat en dede Abraham niet. |
41 Ghy doet de wercken uwes vaders. Sy seyden dan tot hem, Wy en zijn niet geboren uyt hoererie: wy hebben eenen Vader, [namelick] Godt. |
42 Iesus dan seyde tot haer, Indien Godt uwe vaderware, so soudet ghy my lief hebben: want ick ben van Godt uytgegaen, ende come [van hem]. Want ick en ben oock van my selven niet gekomen, maer hy heeft my gesonden. |
43 Waerom en kent ghy mijne sprake niet? [Het is] om dat ghy mijn woort niet en kont hooren. |
44 Ghy zijt uyt den vader den Duyvel, ende wilt de begeerten uwes vaders doen. Die was een menschen-moorder van den beginne, ende en is in de waerheyt niet staende gebleven: want geen waerheyt en is in hem. Wanneer hy de leugen spreeckt, so spreeckt hy uyt sijn eygen: want hy is een leugenaer, ende de vader der selve [leugen]. |
45 Maer my, om dat ick [u] de waerheyt segge, en gelooft ghy niet. |
46 Wie van u overtuyght my van sonde? ende indien ick de waerheyt segge, waerom en gelooft ghy my niet? |
47 Die uyt Godt is hoort de woorden Godts: daerom en hoort ghylieden niet, om dat ghy uyt Godt niet en zijt. |
48 De Ioden dan antwoordden ende seyden tot hem, En seggen wy niet wel dat ghy een Samaritaen zijt, ende den Duyvel hebt? |
49 Iesus antwoordde, Ick en hebbe den Duyvel niet, maer ick eere mijnen Vader, ende ghy ont-eert my. |
50 [Doch] ick en soecke mijne eere niet: daer is een diese soeckt ende oordeelt. |
51 Voorwaer, voorwaer segge ick u, so yemandt mijn woort sal bewaert hebben, die en sal den doodt niet sien inder eeuwicheyt. |
52 De Ioden dan seyden tot hem, Nu bekennen wy dat ghy den Duyvel hebt. Abraham is gestorven, ende de Propheten: ende seght ghy, So yemant mijn woort bewaert sal hebben, die en sal den doodt niet smaecken in der eeuwicheyt? |
53 Zijt ghy meerder dan onse vader Abraham, welcke gestorven is? ende de Propheten zijn gestorven: wien maeckt ghy u selven? |
54 Iesus antwoordde, Indien ick my selven eere, so en is mijne eere niets: mijn Vader ist die my eert, welcken ghy seght dat uwe Godt is. |
55 Ende ghy en kent hem niet, maer ick kenne hem: ende indien ick segge dat ick hem niet en kenne, so sal ick u lieden gelijck zijn, [dat is], een leugenaer: maer ick kenne hem ende beware sijn woort. |
56 Abraham uwe vader heeft met verheuginge verlanght, op dat hy mijnen dagh sien soude: ende hy heeft [hem] gesien, ende is verblijdt geweest. |
57 De Ioden dan seyden tot hem, Ghy en hebt noch geen vijftich jaren, ende hebt ghy Abraham gesien? |
58 Iesus seyde tot haer, Voorwaer, voorwaer segge ick u, Eer Abraham was, ben ick. |
59 Sy namen dan steenen op, dat syse op hem wierpen. Maer Iesus verberghde hem, ende ginck uyt den Tempel, gaende door het midden van haer: ende ginck also voorby. |