Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DIt zijn de reysen der kinderen Israëls, die uyt Egyptenlant uytgetogen zijn, nae hare heyren: door de hant van Mose ende Aaron. |
| 2 Ende Mose schreef hare uyttochten, nae hare reysen, nae den mont des HEEREN: ende dit zijn hare reysen, nae hare uyttochten. |
| 3 Sy reysden dan van Rahmeses inde eerste maent, op den vijftienden dach der eerste maent: des anderen daechs van Paesschen togen de kinderen Israëls uyt door eene hooge hant, voor de oogen aller Egyptenaren. |
| 4 Als de Egyptenaers begroeven de gene, welcke de HEERE onder hen geslagen hadde, alle eerstgeborene: oock hadde de HEERE gerichten geoeffent aen hare Goden. |
| 5 Als de kinderen Israëls van Rahmeses verreyst waren, so legerden sy hen tot Succoth. |
| 6 Ende sy verreysden van Succoth, ende legerden hen in Etham, het welcke aen ’t eynde der woestijne is. |
| 7 Ende sy verreysden van Etham, ende keerden weder nae Pi-hachiroth, dat tegen over Baal-Zephon is: ende sy legerden hen voor Migdol. |
| 8 Ende sy verreysden van Hachiroth, ende gingen over door ’t midden vande Zee nae de woestijne: ende sy gingen drie dachreysen inde woestijne Etham, ende legerden hen in Mara. |
| 9 Ende sy verreysden van Mara, ende quamen tot Elim: In Elim nu waren twaelf water-fonteynen, ende tseventich palmboomen, ende sy legerden hen aldaer. |
| 10 Ende sy verreysden van Elim, ende legerden hen aen de schelfzee. |
| 11 Ende sy verreysden vande schelfzee, ende legerden hen inde woestijne Sin. |
| 12 Ende sy verreysden uyt de woestijne Sin, ende sy legerden hen in Dophka. |
| 13 Ende sy verreysden van Dophka, ende legerden hen in Alus. |
| 14 Ende sy verreysden van Alus, ende legerden hen in Raphidim, doch daer en was geen water voor het volck om te drincken. |
| 15 So verreysden sy van Raphidim, ende legerden hen inde woestijne Sinai. |
| 16 Ende sy verreysden uyt de woestijne Sinai, ende legerden hen in Kibroth-taava: |
| 17 Ende sy verreysden van Kibroth-taava, ende legerden hen in Hazeroth. |
| 18 Ende sy verreysden van Hazeroth, ende legerden hen in Rithma. |
| 19 Ende sy verreysden van Rithma, ende legerden hen in Rimmon-Perez. |
| 20 Ende sy verreysden van Rimmon-Perez, ende legerden hen in Libna. |
| 21 Ende sy verreysden van Libna, ende legerden hen in Riffa. |
| 22 Ende sy verreysden van Riffa, ende legerden hen in Kehelatha. |
| 23 Ende sy verreysden van Kehelatha, ende legerden hen in ’t geberchte van Sapher. |
| 24 Ende sy verreysden van ’t geberchte Sapher, ende legerden hen in Harada. |
| 25 Ende sy verreysden van Harada, ende legerden hen in Makheloth. |
| 26 Ende sy verreysden van Makheloth, ende legerden hen in Tachath. |
| 27 Ende sy verreysden van Tachath, ende legerden hen in Tharah. |
| 28 Ende sy verreysden van Tharah, ende legerden hen in Mithka. |
| 29 Ende sy verreysden van Mithka, ende legerden hen in Hasmona. |
| 30 Ende sy verreysden van Hasmona, ende legerden hen in Moseroth. |
| 31 Ende sy verreysden van Moseroth, ende legerden hen in Bene-Iaakan. |
| 32 Ende sy verreysden van Bene-Iaakan, ende legerden hen in Hor-gidgad. |
| 33 Ende sy verreysden van Hor-gidgad, ende legerden hen in Iotbatha. |
| 34 Ende sy verreysden van Iotbatha, ende legerden hen in Abrona. |
| 35 Ende sy verreysden van Abrona, ende legerden hen in Ezeon-Geber. |
| 36 Ende sy verreysden van Ezeon-Geber, ende legerden hen in de woestijne Zin; dat is Kades. |
| 37 Ende sy verreysden van Kades, ende legerden hen aen den berch Hor, aen ’t eynde des lants Edom. |
| 38 Doe ginck de Priester Aaron op den berch Hor, nae den mont des HEEREN, ende sterf aldaer: in ’t veertichste jaer nae den uyttocht der kinderen Israëls uyt Egyptenlandt, in de vijfde maent, op den eersten der maent. |
| 39 Aaron nu was hondert ende drie en twintich jaer out; als hy sterf op den berch Hor. |
| 40 Ende de Canaaniter, de Coninck van Harad, die in ’t Suyden woonde inden lande Canaan, hoorde dat de kinderen Israëls aenquamen. |
| 41 Ende sy verreysden van den berch Hor, ende legerden hen in Zalmona. |
| 42 Ende sy verreysden van Zalmona, ende legerden hen in Phunon. |
| 43 Ende sy verreysden van Phunon, ende legerden hen in Oboth. |
| 44 Ende sy verreysden van Oboth, ende legerden hen aende heuvelkens Abarim in de lantpale Moabs. |
| 45 Ende sy verreysden van de heuvelkens [Abarim] ende legerden hen in Dibon-Gad. |
| 46 Ende sy verreysden van Dibon-Gad, ende legerden hen in Almon-Diblathaim. |
| 47 Ende sy verreysden van Almon-Diblathaim, ende legerden hen in de bergen Abarim, tegen Nebo. |
| 48 Ende sy verreysden vande bergen Abarim, ende legerden hen inde vlacke velden der Moabiten, aen de Iordane van Iericho. |
| 49 Ende sy legerden hen aen de Iordane van Beth-Iesimoth, tot aen Abel- Sittim: in de vlacke velden der Moabiten. |
| 50 Ende de HEERE sprack tot Mose inde vlacke velden der Moabiten, aende Iordane van Iericho, seggende: |
| 51 Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende segt tot hen: Wanneeer ghylieden over de Iordane sult gegaen zijn in ’t lant Canaan: |
| 52 So sult ghy alle inwoonderen des lants voor u aengesichte uyt de besittinge verdrijven, ende alle hare beeldnissen verderven: oock sult ghy alle hare gegotene beelden verderven, ende alle hare hoochten verdelgen. |
| 53 Ende ghy sult het lant in erflicke besittinge nemen, ende daer in woonen: want ick heb u dat lant gegeven, om het selve erflick te besitten. |
| 54 Ende ghy sult het lant in erflicke besittinge nemen door het lot, nae uwe geslachten, den genen, die vele zijn, sult ghy hare erfnisse meerder maken, ende dien, die weynich zijn, sult ghy hare erfnisse minder maken; waer henen yemanden ’t lot sal uytgaen, dat sal hy hebben: nae de stammen uwer vaderen sult ghy de erffenisse nemen. |
| 55 Maer indien ghy de inwoonderen des lants niet en sult voor u aengesichte uyt de besittinge verdrijven, so sal ’t geschieden, dat, die ghy van hen sult laten overblijven, tot doornen sullen zijn in uwe oogen, ende tot prickelen in uwe zijden, ende sullen u benauwen op het lant, daer inne ghy woont. |
| 56 Ende ’t sal geschieden, dat ick u sal doen, gelijck als ick hen dachte te doen. |
