Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ALs de Canaaniter, de Coninck van Harad, woonende tegen ’t Zuyden, hoorde, dat Israël door den wech der verspieders quam: so streedt hy tegen Israël, ende hy voerde eenige gevangene uyt den selven gevancklick wech. |
| 2 Doe beloofde Israël den HEERE een gelofte, ende seyde: Indien ghy dit volck geheelick in mijne hant geeft, so sal ick hare steden verbannen. |
| 3 De HEERE dan verhoorde de stemme Israëls, ende gaf de Canaaniten over, ende hy verbandde haer, ende hare steden: ende hy noemde den name dier plaetse Horma. |
| 4 Doe reysden sy van den berch Hor, op den wech der Schelf-zee, dat sy om der Edomiten lant henen togen: doch des volcx ziele wert verdrietich op desen wech. |
| 5 Ende het volck sprack tegens Godt, ende tegens Mose, Waerom hebt ghylieden ons doen optrecken uyt Egypten? op dat wy sterven souden in dese woestijne? want hier en is geen broot, oock geen water, ende onse ziele walgt over dit seer lichte broot. |
| 6 Doe sondt de HEERE vyerige slangen onder het volck, die beten het volck: ende daer sterf veel volcx van Israël. |
| 7 Daerom quam het volck tot Mose, ende sy seyden: Wy hebben gesondicht, om dat wy tegens den HEERE, ende tegens u gesproken hebben, biddet den HEERE dat hy dese slangen van ons wechneme: doe badt Mose voor het volck. |
| 8 Ende de HEERE seyde tot Mose, Maeckt u een vyerige slange, ende steltse op een stange: ende ’t sal geschieden dat al die gebeten is, als hyse aensiet, so sal hy leven. |
| 9 Ende Mose maeckte een koperen slange, ende steldese op een stange: ende ’t geschiedde, als een slange yemant beet, so sach hy de koperen slange aen, ende hy bleef levendich. |
| 10 Doe verreysden de kinderen Israëls: ende sy legerden haer te Oboth. |
| 11 Daerna reysden sy van Oboth, ende legerden haer aen de heuvelen van Abarim in de woestijne, die tegen over Moab is, tegen den opganck der Sonne. |
| 12 Van daer reysden sy, ende legerden haer by de beke Zered. |
| 13 Van daer reysden sy, ende legerden haer aen dese zijde van Arnon, welcke in de woestijne is, uytgaende uyt de lant-palen der Amoriten: want Arnon is de lant-pale van Moab, tusschen Moab, ende tusschen de Amoriten, |
| 14 (Daerom wort geseyt in ’t Boeck der oorlogen des HEEREN: Tegen Vaheb, in eenen wervelwint, ende tegen de beken Arnon.) |
| 15 Ende den afloop der beken, die sich nae de gelegentheyt van Ar wendt, ende leent aen de lant-palen Moabs. |
| 16 Ende van daer [reysden sy] nae Beër: dit is de put van welcken de HEERE tot Mose seyde, Versamelt het volck, so sal ick haer water geven. |
| 17 (Doe song Israël dit liedt: Springt op, ghy put, singet daer van by beurte. |
| 18 Ghy put, dien de Vorsten gegraven hebben, dien de Edele des volcx gedolven hebben, door den Wet-gever, met hare staven:) ende van de woestijne [reysden sy] nae Mattana. |
| 19 Ende van Mattana tot Nahaliël: ende van Nahaliël tot Bamoth. |
| 20 Ende van Bamoth tot het dal, dat in het velt Moabs is, aen de hoochte van Pisga, ende dat tegen de wildernisse siet. |
| 21 Doe sondt Israël boden tot Sihon, den Coninck der Amoriten, seggende: |
| 22 Laet my door u lant trecken, wy en sullen niet afwijcken in de ackers, noch inde wijngaerden, wy en sullen het water der putten niet drincken: wy sullen op den Conincklicken wech gaen, tot dat wy uwe lant-pale doorgetogen zijn. |
| 23 Doch Sihon en liet Israël niet toe door sijne lant-palen door te trecken, maer Sihon vergaderde al sijn volck, ende hy ginck uyt, Israël te gemoete, nae de woestijne, ende hy quam te Iahza, ende streedt tegen Israël. |
| 24 Maer Israël sloech hem met de scherpte des sweerts: ende nam sijn lant in erffelicke besittinge, van Arnon aen, tot Iabbok toe, tot aen de kinderen Ammons (want de lant-pale der kinderen Ammons was vaste). |
| 25 Also nam Israël alle dese steden in: ende Israël woonde in alle de steden der Amoriten, te Hesbon, ende in alle hare onderhoorige plaetsen. |
| 26 Want Hesbon was de stadt Sihons des Conincks der Amoriten, ende hy hadde gestreden tegen den voorigen Coninck der Moabiten: ende hy hadde al sijn lant uyt sijne hant genomen, tot aen Arnon. |
| 27 Daerom seggense die spreeckwoorden gebruycken, Comt tot Hesbon: men bouwe ende bevestige de stadt Sihons. |
| 28 Want daer is een vyer uytgegaen uyt Hesbon, een vlamme uyt de stadt Sihon: sy heeft verteert Ar der Moabiten, [ende] de Heeren der hoochten Arnons. |
| 29 Wee u Moab, ghy volck Chamoz zijt verloren: hy heeft sijn sonen die ontliepen, ende sijne dochters, in de gevanckenisse gelevert aen Sihon den Coninck der Amoriten. |
| 30 Ende wy hebbense neder-gevelt: Hesbon is verloren tot Dibon toe, ende wy hebbense verwoestet tot Nophah toe, welcke tot Medeba toe [reyckt]. |
| 31 Also woonde Israël in het lant des Amorijts. |
| 32 Daerna sondt Mose om Iaëzer te verspieden, ende sy namen hare onderhoorige plaetsen in: ende hy dreef de Amoriten die daer waren, uyt de besittinge. |
| 33 Doe wendden sy haer, ende trocken op, den wech van Basan: ende Og de Coninck van Basan ginck uyt hen te gemoete, hy, ende al sijn volck, tot den strijt, in Edreï. |
| 34 De HEERE nu seyde tot Mose, Vreest hem niet, want ick hebbe hem in uwe hant gegeven, ende al sijn volck, oock sijn lant: ende ghy sult hem doen, gelijck als ghy Sihon den Coninck der Amoriten, die te Hesbon woonde, gedaen hebt. |
| 35 Ende sy sloegen hem, ende sijne sonen, ende al sijn volck, also dat hem niemant overich bleef: ende sy namen sijn lant in erffelicke besittinge. |
