Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 HEt woort, dat tot Ieremia geschiet is over het gantsche volck van Iuda; in den vierden jare van Iojakim, sone van Iosia, Coninck van Iuda, (dat was het eerste jaer van Nebucadrezar Coninck van Babel.) |
| 2 Het welcke de Propheet Ieremia gesproken heeft tot den gantschen volcke van Iuda, ende tot alle de inwoonders van Ierusalem, seggende: |
| 3 Van den dertienden jare Iosie, des soons Amons, des Conincks van Iuda, tot op desen dach toe ( dit is het drie en twintichste jaer) is het woort des HEEREN tot my geschiedt: ende ick hebbe tot ulieden gesproken, vroech op zijnde ende sprekende, maer ghy en hebt niet gehoort. |
| 4 Oock heeft de HEERE tot u gesonden alle sijne knechten de Propheten, vroech op zijnde ende sendende; (maer ghy en hebt niet gehoort, noch uwe oore geneygt om te hooren.) |
| 5 Seggende; Bekeeret u doch, een yegelijck van sijnen boosen wech, ende van de boosheyt uwer handelingen; ende woonet in’t lant, dat de HEERE u ende uwen vaderen gegeven heeft, van eeuwe tot in eeuwe. |
| 6 Ende en wandelt andere Goden niet na, om die te dienen, ende u voor die neder te buygen: ende en vertoornet my niet door uwer handen werck, op dat ick u geen quaet en doe. |
| 7 Maer ghy en hebt nae my niet gehoort, spreeckt de HEERE: op dat ghy my vertoorndet door ’t werck uwer handen, u selven ten quade. |
| 8 Daerom, soo seyt de HEERE der heyrscharen: Om dat ghy mijne woorden niet en hebt gehoort: |
| 9 Siet ick sal senden, ende nemen alle geslachten van ’t Noorden, spreeckt de HEERE; ende tot Nebucadrezar den Coninck van Babel, mijnen knecht; ende salse brengen over dit lant, ende over de inwoonders van dien, ende over alle dese volcken rontomme: ende ick salse verbannen, ende salse stellen tot eene ontsettinge, ende tot eene aenfluytinge, ende tot eeuwige woestheden. |
| 10 Ende ick sal van hen doen vergaen de stemme der vrolickheyt: ende de stemme der vreuchde; de stemme des bruydegoms, ende de stemme der bruyt: het geluyt der meulens, ende het licht der lampe. |
| 11 Ende dit gantsche lant sal worden tot eene woestheyt, tot eene ontsettinge: ende dese volcken sullen den Coninck van Babel dienen tseventich jaer. |
| 12 Maer ’tsal geschieden, alsde tseventich jaren vervult zijn, [dan] sal ick over den Coninck van Babel, ende over dat volck, spreeckt de HEERE, hare ongerechticheyt besoecken, mitsgaders over het lant der Chaldeen: ende sal dat stellen tot eeuwige verwoestingen. |
| 13 Ende ick sal over dat lant brengen alle mijne woorden, die ick daer over gesproken hebbe: al wat in dit boeck geschreven is, dat Ieremia gepropheteert heeft, over alle dese volcken. |
| 14 Want van haer sullen sich doen dienen, die oock machtige volcken ende groote Coningen zijn: also sal ick haer vergelden nae haer doen, ende nae ’t werck harer handen. |
| 15 Want alsoo heeft de HEERE, de Godt Israëls, tot my geseyt; Neemt desen beker des wijns der grimmicheyt, van mijner hant, ende geeft dien te drincken allen den volcken, tot welcken ick u sende: |
| 16 Datse drincken, ende beven, ende dul worden van wegen des sweerts, dat ick onder hen sal senden. |
| 17 Ende ick nam den beker van des HEEREN hant: ende ick gaf te drincken allen den volcken, tot welcken de HEERE my gesonden hadde: |
| 18 [Naemlick] Ierusalem, ende de steden van Iuda, ende hare Coningen, ende hare Vorsten: om die te stellen tot eene woestheyt, tot eene ontsettinge, tot eene aenfluytinge, ende tot eenen vloeck, gelijck het is te desen dage: |
| 19 Pharao, den Coninck van Egypten, ende sijnen knechten, ende sijnen Vorsten, ende al sijn volck: |
| 20 Ende den gantschen gemengden hoop, ende allen Coningen des lants van Uz: ende allen Coningen van der Philistijnen lant, ende Askelon, ende Gaza, ende Ekron, ende het overblijfsel van Asdod: |
| 21 Edom, ende Moab, ende den kinderen Ammons. |
| 22 Ende allen Coningen van Tyrus, ende allen Coningen van Zidon: ende den Coningen der eylanden, die aen gene zijde der zee zijn: |
| 23 Dedan, ende Thema, ende Buz, ende allen die aen de hoecken afgecortt zijn. |
| 24 Ende allen Coningen van Arabien: ende alle Coningen des gemengden hoops, die in de woestijne woonen. |
| 25 Ende allen Coningen van Zimri, ende allen Coningen van Elam, ende allen Coningen van Meden: |
| 26 Ende allen Coningen van’t Noorden, die naeby ende die verre zijn, den eenen met den anderen, ja allen Coninckrijcken der aerde, die op den aerd-bodem zijn: Ende de Coninck van Sesach sal na hen drincken. |
| 27 Ghy sult dan tot hen seggen, Soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls; Drincket ende wordet droncken, ende spouwet ende vallet neder, dat ghy niet weder op en staet: van wegen des sweerts, dat ick onder u sal senden. |
| 28 Ende ’tsal geschieden, wanneer sy weygeren sullen den beker van uwer hant te nemen om te drincken; dat ghy tot hen seggen sult; Soo seyt de HEERE der heyrscharen, Ghy sult sekerlick drincken. |
| 29 Want siet, in de stadt, die nae mijnen Name genoemt is, beginne ick te plagen, ende soudet ghy eenichsins onschuldich gehouden worden? ghy en sult niet onschuldich worden gehouden: want ick roepe het sweert over alle inwoonders der aerde, spreeckt de HEERE der heyrscharen. |
| 30 Ghy sult dan alle dese woorden tot hen propheteren: ende ghy sult tot hen seggen; De HEERE sal brullen uyt der hoochte, ende sijne stemme verheffen uyt de wooninge sijner heylicheyt, hy sal schricklick brullen over sijne woonsteden; hy sal een vreuchdengeschrey, als de [druyven-] treders, uyt-roepen, tegen alle inwoonders der aerde. |
| 31 Het geschal sal komen tot aen het eynde der aerden; want de HEERE heeft eenen twist met de volcken, hy sal gerichte houden met allen vleesche: de godtloose die heeft hy den sweerde overgegeven, spreeckt de HEERE. |
| 32 Soo seyt de HEERE der heyrscharen: Siet een quaet gaetter uyt van volck tot volck: ende een groot onweder salder verweckt worden van de zijden der aerde. |
| 33 Ende de verslagene des HEEREN sullen te dien dage [liggen] van het [een] eynde der aerde tot aen’t [ander] eynde der aerde: sy sullen niet beklaegt, nochte opgenomen, nochte begraven worden; tot mist op den aerd-bodem sullense zijn. |
| 34 Huylet ghy herders, ende schreeuwet, ende wentelt u [inder asschen] ghy heerlicke vander kudde; want uwe dagen zijn vervult, datmen slachten sal: ende van uwe verstroyingen; dan sult ghy vervallen als een kostelick vat. |
| 35 Ende de vlucht sal vergaen van de herders, ende de ontkominge van de heerlicke der kudde. |
| 36 Daer sal zijn eene stemme des geroeps der herderen, ende een gehuyl der heerlicken van der kudde: om dat de HEERE hare weyde verstoort. |
| 37 Want de Landouwen des vredes sullen uytgeroeyt worden: van wegen de hitticheyt des toorns des HEEREN. |
| 38 Hy heeft, als een jonge leeuw, sijne hutte verlaten: want haerlieder lant is geworden tot eene verwoestinge, van wegen de hitticheyt des verdruckers, ja van wegen de hitticheyt sijns toorns. |
