Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 WAnt de HEERE sal hem over Iacob ontfermen, ende hy sal Israël noch verkiesen, ende hy salse in haer lant setten: ende de vreemdelinck sal sich tot hen vervoegen, ende sy sullen den huyse Iacobs aenhangen. |
| 2 Ende de volcken sullense aen-nemen, ende in hare plaetse brengen, ende het huys Israëls salse erffelick besitten inden lande des HEEREN, tot knechten ende tot maechden: ende sy sullen gevanckelick houden de gene die haer gevangen hielden, ende sy sullen heerschen over hare drijvers. |
| 3 Ende het sal geschieden ten dage, wanneer u de HEERE ruste geven sal van uwe smerte, ende van uwe beroeringe, ende van de harde dienstbaerheyt daer in men u heeft doen dienen: |
| 4 Dan sult ghy dese spreucke opnemen tegen den Coninck van Babel, ende seggen: Hoe houdt de Drijver op? [hoe] houdt de Goudene op? |
| 5 De HEERE heeft den stock der godloosen gebroken: den scepter der Heerschers. |
| 6 Die de volckeren plaechde in verbolgentheyt met eene plage sonder ophouden: die in toorn over de heydenen heerschede, die wort vervolcht, sonder dat het yemant afweeren kan. |
| 7 De gantsche aerde rust, sy is stille: sy maken groot geschal met gejuych. |
| 8 Oock verheugen haer de dennen over u, [ende] de cederen van Libanon: [seggende] Sint dat ghy daer nederligt, en komt niemant tegen ons op, die ons afhouwe. |
| 9 De helle van onder was beroert om uwen’t wille, om [u] te gemoete te gaen als ghy quaemt: sy weckt om uwen’t wille de dooden op, alle de bocken der aerde, sy doet alle de Coningen der heydenen van hare throonen opstaen. |
| 10 Die alle gaer sullen antwoorden, ende tot u seggen, Ghy zijt oock kranck geworden, gelijck wy, ghy zijt ons gelijck geworden. |
| 11 Uwe hoovaerdye is in de helle neder-gestort, [met] het geklanck uwer luyten: de maden sullen onder u gestroyt worden, ende de wormen sullen u bedecken. |
| 12 Hoe zijt ghy uyt den hemel gevallen, ô Morgensterre, ghy sone des dageraets? [hoe] zijt ghy ter aerde nedergehouwen, ghy die de heydenen krencktet? |
| 13 Ende seydet in u herte, Ick sal ten hemel opklimmen, ick sal mijne throon boven de sterren Godts verhoogen: ende ick sal my setten op den berch der t’samenkomste, aen de zyden van ’t noorden. |
| 14 Ick sal boven de hoochten der wolcken klimmen: ick sal den Alderhoochsten gelijck worden. |
| 15 Ia in de helle sult ghy nedergestooten worden, aen de zyden van den kuyl. |
| 16 Die u sien sullen, sullen u aenschouwen, sy sullen op u letten, [ende seggen] Is dat die man, die de aerde beroerde? die de Coninckrijcken dede beven? |
| 17 Die de werelt als een woestijne stelde, ende der selver steden verstoorde? die sijne gevangene niet en liet los [gaen] nae huys toe? |
| 18 Alle de Koningen der heydenen, sy alle, liggen neder met eere, een yegelick in sijn huys: |
| 19 Maer ghy zijt verworpen van u graf, als een grouwelicke scheute, [als] een kleet der gedoodden, die met den sweerde door-steken zijn: [als] die die neder-dalen in eenen steen-kuyl, als een vertreden doot lichaem. |
| 20 Ghy en sult by de selve niet gevoegt worden in de begraeffenisse: want ghy hebt u lant verdorven, [ende] u volck gedoodt: het zaet der boosdoenders en sal in der eeuwicheyt niet genoemt worden. |
| 21 Maeckt de slachtinge voor sijne kinderen gereet, om harer vaderen ongerechticheyts wille: dat sy niet op en staen, ende de aerde erven, ende de werelt vervullen met steden: |
| 22 Want ick sal tegen haer opstaen, spreeckt de HEERE der heyrscharen: ende ick sal van Babel uytroeyen den name, ende het overblijfsel, ende den sone, ende den soons sone, spreeckt de HEERE. |
| 23 Ende ick salse stellen tot een erve der nacht-uylen, ende [tot] waterpoelen: ende ick salse met eenen besem des verderfs uytvagen, spreeckt de HEERE der heyrscharen. |
| 24 De HEERE der heyrscharen heeft gesworen, seggende: Indien niet, gelijck ick gedacht hebbe, het alsoo geschiede, ende gelijck ick beraetslaegt hebbe, het bestaen sal! |
| 25 Dat ick Assur in mijn lant sal verbreken, ende hem op mijne bergen vertreden: op dat sijn jock van hen afwijcke, ende sijn last van sijne schouder wijcke. |
| 26 Dit is de raetslach die beraetslaecht is over dat gantsche lant: ende dit is de hant die uytgestreckt is over alle volcken. |
| 27 Want de HEERE der heyrscharen heeft het in sijnen raet besloten, wie sal het dan breken? ende sijne hant is uytgestreckt, wie salse dan keeren? |
| 28 In den jare doe de Coninck Achaz sterf, geschiedde desen last. |
| 29 Verheucht u niet, ghy gantsche Palestina, dat de roede die u sloech gebroken is, want uyt den wortel der slange sal een basiliscus voort-komen, ende hare vrucht sal een vierige vliegende draeck zijn. |
| 30 Ende de eerst-geborene der armen sullen weyden, ende de nootdurftige sullen seker nederliggen: Uwen wortel daerentegen sal ick door den honger dooden, ende u overblijfsel sal hy ombrengen. |
| 31 Huylt ghy poorte, schreeuwt ghy Stadt, ghy zijt gesmolten, ghy gantsch Palestina: want van ’t noorden komt een roock, ende daer en is geen eensame in sijne t’ samen-comsten. |
| 32 Wat salmen dan antwoorden den boden des volcks? Dat de HEERE Zion gegrondet heeft, op dat de bedruckte sijnes volcks eenen toevlucht daer in hebben souden. |
