Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ICk seyde in mijn herte, Nu welaen, ick sal u beproeven door vreuchde, derhalven siet het goede aen: maer siet, oock dat was ydelheyt. |
| 2 Tot het lacchen seyde ick, Ghy zijt onsinnich: ende tot de vreuchde, Wat maeckt dese? |
| 3 Ick hebbe in mijn herte nagespeurt, om mijn vleesch op te houden in den wijn, (nochtans leydende mijn herte in wijsheyt) ende om de dwaesheyt vast te houden, tot dat ick soude sien wat den kinderen der menschen best ware, dat sy doen souden onder den hemel, [geduerende] het getal der dagen hares levens. |
| 4 Ick maeckte my groote wercken, ick bouwde my huysen, ick plantede my wijngaerden. |
| 5 Ick maeckte my hoven, ende lusthoven, ende ick plantede boomen in de selve, van allerley vrucht. |
| 6 Ick maeckte my vyvers van wateren, om daer mede te bewateren het wout, dat met boomen groende. |
| 7 Ick kreech knechten ende maechden, ende ick hadde kinderen des huyses: oock hadde ick een groot besit van runderen ende schapen, meer dan alle die voor my te Ierusalem geweest waren. |
| 8 Ick vergaderde my oock silver ende gout, ende cleynodien der Coningen, ende der lantschappen: ick bestelde my sangers ende sangeressen, ende wellusticheden der menschen kinderen, snaren-spel, ja allerley snaren-spel. |
| 9 Ende ick wiert groot, ende nam toe, meer dan yemant, die voor my te Ierusalem geweest was: oock bleef mijne wijsheyt my by. |
| 10 Ende al wat mijne oogen begeerden, dat en ontrock ick haer niet: ick en wederhielt mijn herte niet van eenige blijtschap, maer mijn herte was verblijt van wegen al mijnen arbeyt: ende dit was mijn deel van al mijnen arbeyt. |
| 11 Doe wendde ick my tot alle mijne wercken, die mijne handen gemaeckt hadden, ende tot den arbeyt dien ick werckende gearbeydt hadde: siet ’t was al ydelheyt, ende quellinge des geestes, ende daer in en was geen voordeel onder de Sonne. |
| 12 Daerna wendde ick my, om te sien wijsheyt, oock onsinnicheden ende dwaesheyt, want hoe soude een mensche, die den Coninck nakomen sal, [doen] ’t gene dat alreede gedaen is? |
| 13 Doe sach ick, dat de wijsheyt uytnementheyt heeft boven de dwaesheyt, gelijck het licht uytnementheyt heeft boven de duysternisse. |
| 14 De oogen des wijsen zijn in sijn hooft, maer de sot wandelt in de duysternisse: doe bemerckte ick oock, dat eenerley geval hen allen bejegent. |
| 15 Dies seyde ick in mijn herte, Gelijck ’t den dwasen bejegent, sal ’t oock my selve bejegenen: waerom hebbe ick dan doe meer nae wijsheyt gestaen? doe sprack ick in mijn herte, dat oock ’t selve ydelheyt was. |
| 16 Want daer en sal in eeuwicheyt niet meer gedachtenisse van eenen wijsen, dan van eenen dwaes zijn: aengesien ’t gene dat nu is, dat wort in de toecomende dagen altemael vergeten: ende hoe sterft de wijse met den sot? |
| 17 Daerom hatede ick dit leven, want dit werck docht my quaet, dat onder de Sonne geschiet: want het is al ydelheyt, ende quellinge des geestes. |
| 18 Ick hatede oock al mijnen arbeyt, dien ick bearbeydt hadde onder de Sonne: dat ick dien soude achter laten aen eenen mensche die na my wesen sal. |
| 19 Want wie weet, of hy wijs sal zijn, ofte dwaes? evenwel sal hy heerschen over al mijnen arbeyt, dien ick bearbeydt hebbe, ende dien ick wijselick beleydt hebbe onder de Sonne: Dat is oock ydelheyt. |
| 20 Daerom keerde ick my omme, om mijn herte te doen wanhopen over al den arbeyt dien ick bearbeydt hebbe onder de Sonne. |
| 21 Want daer is een mensche wiens arbeyt in wijsheyt, ende in wetenschap, ende in geschickelickheyt is: nochtans sal hy dien overgeven tot sijn deel, aen eenen mensche, die daer aen niet gearbeydt en heeft: Dit is oock ydelheyt, ende een groot quaet. |
| 22 Wat heeft doch die mensche van al sijnen arbeyt, ende van de quellinge sijns herten, dien hy is bearbeydende, onder de Sonne? |
| 23 Want alle sijne dagen zijn smerten, ende sijne besicheyt is verdriet: selfs ’s nachts en rust sijn herte niet: dat selve is oock ydelheyt. |
| 24 Isset [dan] niet goet voor den mensche, dat hy ete ende drincke, ende dat hy sijne ziele het goede doe genieten in sijnen arbeyt? Ick hebbe oock gesien, dat sulcx van de hant Godes is. |
| 25 (Want wie souder van eten, of wie soude sich [daer toe] haesten, meer dan ick selve?) |
| 26 Want hy geeft wijsheyt, ende wetenschap, ende vreucht, den mensche die goet is voor sijn aengesichte: maer den sondaer geeft hy besicheyt, om te versamelen ende te vergaderen, op dat hy ’t geve dien die goet is voor Godes aengesichte: Dit is oock ydelheyt ende quellinge des geestes. |
