Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 IN de derde maent nae ’t uyttrecken der kinderen Israëls uyt Egypten-lande: ten selven dage quamen sy inde woestijne Sinai. |
| 2 Want sy togen uyt Raphidim, ende quamen in de woestijne Sinai, ende sy legerden haer inde woestijne: Israël nu legerde sich aldaer tegen over dien berch. |
| 3 Ende Mose klom op tot Godt, ende de HEERE riep tot hem van den berch, seggende, Aldus sult ghy tot den huyse Iacobs spreken, ende den kinderen Israëls verkondigen: |
| 4 Ghy-lieden hebt gesien, wat ick den Egyptenaren gedaen hebbe: hoe ick u op vleugelen der Arenden gedragen, ende u tot my gebracht hebbe. |
| 5 Nu dan, indien ghy neerstelick mijne stemme sult gehoorsamen, ende mijn verbont houden: so sult ghy mijn eygendom zijn uyt alle volckeren, want de gantsche aerde is mijne. |
| 6 Ende ghy sult my een Priesterlick Coninckrijcke, ende een heylich volck zijn: Dit zijn de woorden die ghy tot de kinderen Israëls spreken sult. |
| 7 Ende Mose quam ende riep de Outste des volcks, ende stelde voor hare aengesichten alle dese woorden, die de HEERE hem geboden hadde. |
| 8 Doe antwoordde al het volck gelijckelijck, ende seyden, Al wat de HEERE gesproken heeft, sullen wy doen: ende Mose bracht de woorden des volcks wederom tot den HEERE. |
| 9 Ende de HEERE seyde tot Mose, Siet ick sal tot u komen in een dicke wolcke, op dat het volck hoore, als ick met u spreke, ende dat sy oock eeuwelick aen u gelooven: want Mose hadde den HEERE de woorden des volcks verkondicht. |
| 10 Oock seyde de HEERE tot Mose, Gaet tot den volcke, ende heylichtse heden ende morgen, ende datse hare kleederen wasschen, |
| 11 Ende bereydt zijn tegens den derden dach: want op den derden dach sal de HEERE voor de oogen van al het volck afkomen, op den berch Sinai. |
| 12 Ende bepaelt het volck rontomme, seggende, Wacht u op den berch te klimmen, ende sijn eynde aen te roeren: al wie den berch aenroert, sal sekerlick gedoodt worden. |
| 13 Geen hant sal hem aenroeren, maer hy sal sekerlick gesteenicht, ofte sekerlick doorschoten worden, het zy een beest, het zy een man, hy en sal niet leven: als de rams-hoorn langsaem gaet, sullen sy op den berch klimmen. |
| 14 Doe ginck Mose van den berch af tot het volck: ende hy heyligde ’t volck, ende sy wiesschen hare kleederen. |
| 15 Ende hy seyde tot het volck: Weest gereet tegens den derden dach; ende en naedert niet tot de vrouwe. |
| 16 Ende het geschiedde ten derden dage, doe het morgen was, datter op den berch donderen ende blixemen waren, ende een sware wolcke, ende ’t geluyt eener seer stercker basuyne: so dat al het volck verschrickte, dat in ’t leger was. |
| 17 Ende Mose leydde ’t volck uyt den leger Gode te gemoete: ende sy stonden aen ’t onderste des berchs. |
| 18 Ende de gantsche berch Sinai roockte, om dat de HEERE op den selven neder quam in vyer: ende sijn roock ginck op, als de roock van eenen oven, ende de gantsche berch beefde seer. |
| 19 Doe ’t geluyt der basuyne gaende was, ende seer sterck wiert: sprack Mose, ende Godt antwoordde hem met een stemme. |
| 20 Als de HEERE nedergekomen was op den berch Sinai, op de spitse des berchs: so riep de HEERE Mose op de spitse des berchs, ende Mose klom op. |
| 21 Ende de HEERE seyde tot Mose, Gaet af betuygt desen volcke, dat sy niet door en breken tot den HEERE, om te sien, ende vele van hen vallen. |
| 22 Daer toe sullen oock de Priesters, die tot den HEERE naederen, sich heyligen: dat de HEERE niet tegen hen uyt en breke. |
| 23 Doe seyde Mose tot den HEERE: Het volck en sal op den berch Sinai niet kunnen klimmen: want ghy hebt ons betuygt, seggende, Bepaelt den berch ende heylicht hem. |
| 24 De HEERE dan seyde tot hem, Gaet henen, klimt af, daerna sult ghy, ende Aaron met u, opklimmen: doch dat de Priesters ende het volck niet door en breken, om op te klimmen tot den HEERE, dat hy tegens hen niet uyt en breke. |
| 25 Doe klom Mose af tot den volcke: ende seyde ’t hen aen. |
