Psalm 95 – Statenvertaling editie 1637
Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
Psalm 95
| 1 KOmt laet ons den HEERE vrolick singen, laet ons juychen den rotzsteen onses heyls. |
| 2 Laet ons sijn aengesichte te gemoete gaen met lof: laet ons hem juychen met Psalmen. |
| 3 Want de HEERE is een groot Godt: ja een groot Coninck boven alle Goden. |
| 4 In wiens hant de diepste plaetsen der aerde zijn, ende de hoochten der bergen zijn sijne. |
| 5 Wiens oock de zee is, want hy heeftse gemaeckt: ende sijne handen hebben het drooge geformeert. |
| 6 Komt, laet ons aenbidden ende neder-bucken, laet ons knielen voor den HEERE die ons gemaeckt heeft. |
| 7 Want hy is onse Godt, ende wy zijn het volck sijner weyde, ende de schapen sijner hant: Heden so ghy sijne stemme hoort, |
| 8 En verhardt u herte niet, gelijck te Meriba: gelijck ten dage van Massa in de woestijne: |
| 9 Daer my uwe vaders versochten, my beproefden, oock mijn werck sagen. |
| 10 Veertich jaer heb’ick verdriet gehadt aen [dit] geslachte, ende hebbe geseyt, Sy zijn een volck dwalende van herten: ende sy en kennen mijne wegen niet. |
| 11 Daerom hebbe ick in mijnen toorn gesworen, So sy in mijne ruste sullen ingaen! |
Einde Psalm 95
