Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 [EEn Psalm] Davids. Twist, HEERE, met mijne twisters; strijdt met mijne bestrijders. |
| 2 Grijpt den schilt ende rondasse, ende staet op tot mijner hulpe. |
| 3 Ende brengt de spiesse voort, ende sluyt [den wech] toe, mijne vervolgers te gemoete, segt tot mijne ziele, Ick ben u heyl. |
| 4 Laetse beschaemt ende te schande worden, die mijne ziele soecken; laetse achterwaerts gedreven, ende schaem-root worden, die quaet tegen my bedencken. |
| 5 Laetse worden als caf voor den wint; ende de Engel des HEEREN drijvese wech. |
| 6 Haer wech sy duyster ende gantsch slibberich: ende de Engel des HEEREN vervolgese. |
| 7 Want sy hebben sonder oorsake de groeve hares nets voor my verborgen; sy hebben sonder oorsake gegraven voor mijne ziele. |
| 8 De verwoestinge overkome hem, dat hy ’t niet en wete, ende sijn net, dat hy verborgen heeft, vange hem selven; hy valle daerin met verwoestinge. |
| 9 So sal mijne ziele haer verheugen in den HEERE; sy zal vrolick zijn in sijn heyl. |
| 10 Alle mijne beenderen sullen seggen; HEERE, wie is u gelijck! die ghy den elendigen reddet van dien die stercker is dan hy; ende den elendigen ende nootdurftigen van sijnen beroover. |
| 11 Wrevelige getuygen staender op; ’tgene ich niet en weet, eysschen sy van my. |
| 12 Sy vergelden my quaet voor goet, de beroovinge mijner ziele. |
| 13 My daerentegen aengaende, als sy kranck waren, was een sack mijn kleet, ick quelde mijne ziele met vasten, ende mijn gebedt keerde weder in mijnen boesem. |
| 14 Ick ginck steets, als of het een vrient, als of het my een broeder geweest ware; ick ginck gebuckt in’t swart, als een die over [sijne] moeder treurt. |
| 15 Maer als ick hinckte, waren sy verblijt, ende versamelden sich; sy versamelden sich tot my [als] geslagene, ende ick en merckte niets; sy scheurden [hare kleederen], ende en swegen niet stil. |
| 16 Onder de huychelsche spotachtige tafel-broers, knersten sy over my met hare tanden. |
| 17 Heere, hoe lange sult ghy toesien? Brengt mijne ziele weder van haerlieder verwoestingen; mijne eensame van de jonge leeuwen. |
| 18 So sal ick u loven in de groote Gemeynte; onder machtich veel volcx sal ick u prijsen. |
| 19 Laetse hen niet verblijden over my, die my om valsche oorsaken vyant zijn; [noch] wencken met de oogen, die my sonder oorsake haten. |
| 20 Want sy en spreken niet van vrede, maer sy bedencken bedriechlicke saken tegen de stille in den lande. |
| 21 Ende sy sperren haren mont wijt op tegen my; sy seggen, ha, ha; onse ooge heeft’et gesien. |
| 22 HEERE, ghy hebt het gesien; en swijgt niet: Heere, en weest niet verre van my. |
| 23 Ontwaeckt ende wort wacker tot mijn recht; mijn Godt ende Heere, tot mijne twist-sake. |
| 24 Doet my recht nae uwe gerechticheyt: HEERE, mijn Godt; ende en laetse hen over my niet verblijden. |
| 25 Laetse niet seggen in haer herte; Heah, onse ziele! laetse niet seggen, Wy hebben hem verslonden! |
| 26 Laetse beschaemt ende te samen schaem-root worden, die hen in mijn quaet verblijden; laetse met schaemte ende schande bekleedt worden, die hen tegen my groot maken. |
| 27 Laetse vrolick singen ende verblijdt zijn, die lust hebben tot mijne gerechticheyt, ende laetse geduerichlick seggen; Groot gemaeckt zy de HEERE, die lust heeft tot de vrede sijns knechts. |
| 28 So sal mijne tonge vermelden uwe gerechticheyt; [ende] uwen lof den gantschen dach. |
