Psalm 137 – Statenvertaling editie 1637
Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
Psalm 137
| 1 AEn de Rivieren van Babel, daer saten wy, oock weenden wy, als wy gedachten aen Zion. |
| 2 Wy hebben onse harpen gehangen aen de wilgen die daer inne zijn. |
| 3 Als aldaer die ons gevangen hielden, de woorden eenes Liedts van ons begeerden: ende sy die ons over hoop geworpen hadden, vreucht: [seggende,] Singt ons [een] van de Liederen Zions. |
| 4 [Wy seyden] Hoe souden wy een Liedt des HEEREN singen in een vreemt lant? |
| 5 Indien ick u vergete, ô Ierusalem, so vergetet mijne rechterhant [haer selfs]. |
| 6 Mijne tonge kleve aen mijn gehemelte, so ick aen u niet en gedencke, so ick Ierusalem niet en verheffe boven het hoochste mijner blijdschap. |
| 7 HEERE, gedenckt aen de kinderen Edoms, aen den dach Ierusalems, die daer seyden, Ontblootse, Ontblootse tot haer fondament toe. |
| 8 O dochter Babels, die verwoest sult worden, welgeluckich sal hy zijn, die u uwe misdaet vergelden sal, die ghy aen ons misdaen hebt. |
| 9 Welgeluckich sal hy zijn, die uwe kinderkens grypen, ende aen de steen-rotse verpletteren sal. |
Einde Psalm 137
