Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 LOvet den HEERE, roept sijnen Name aen, maeckt sijne daden bekent onder de volcken. |
| 2 Singt hem, psalm-singt hem, spreeckt aendachtelick van alle sijne wonderen. |
| 3 Roemt u in den Naem sijner heylicheyt: het herte der gener die den HEERE soecken, verblijde sich. |
| 4 Vraecht nae den HEERE, ende sijne sterckte: soeckt sijn aengesichte gedurichlick. |
| 5 Gedenckt sijner wonderen, die hy gedaen heeft: sijner wonder-teeckenen, ende der oordeelen sijnes monts. |
| 6 Ghy zaet Abrahams sijnes knechts, ghy kinderen Iacobs sijne uytverkorene. |
| 7 Hy is de HEERE onse Godt: sijne oordeelen zijn over de geheele aerde. |
| 8 Hy gedenckt sijnes verbonts tot in der eeuwicheyt: des woorts [dat] hy ingestelt heeft tot in duysent geslachten: |
| 9 [Des verbonts] dat hy met Abraham heeft gemaeckt: ende sijns eedts aen Isaac. |
| 10 Welcken hy oock gestelt heeft aen Iacob tot eene insettinge: aen Israel [tot] een eeuwich verbont. |
| 11 Seggende, Ick sal u geven het lant Canaan, het snoer van u-lieder erfdeel. |
| 12 Als sy weynige menschen in getale waren, ja weynich, ende vreemdelingen daer in. |
| 13 Ende wandelden van volck tot volck: van’t eene Coninckrijcke tot een ander volck. |
| 14 Hy en liet geen mensche toe haer te onderdrucken, oock bestrafte hy Coningen om harent wille, [seggende:] |
| 15 En tastet mijne gesalfden niet aen, ende en doet mijne Propheten geen quaet. |
| 16 Hy riep oock eenen honger in’t lant, hy brack allen staf des broots. |
| 17 Hy sondt eenen man voor haer aengesichte henen: Ioseph wiert verkocht tot een slave. |
| 18 Men druckte sijne voeten in den stock, sijn persoon quam [in] de ysers. |
| 19 Ter tijt toe, dat sijn woort quam, heeft hem de reden des HEEREN doorloutert. |
| 20 De Coninck sondt, ende dede hem ontslaen: de heerscher der volcken die liet hem los. |
| 21 Hy sette hem tot een heere over sijn huys: ende tot eenen heerscher over al sijn goet. |
| 22 Om sijne Vorsten te binden nae sijnen lust, ende sijne Oudtste te onderwijsen. |
| 23 Daerna quam Israël in Egypten, ende Iacob verkeerde als vreemdelinck in’t lant van Cham. |
| 24 Ende hy dede sijn volck seer wassen, ende maeckt’et machtiger dan sijne tegenpartijders. |
| 25 Hy keerde haer herte om, datse sijn volck hateden, datse met sijne knechten listichlick handelden. |
| 26 Hy sondt Mose sijnen knecht, [ende] Aaron dien hy verkoren hadde. |
| 27 Sy deden onder haer de bevelen sijner teeckenen, ende de wonder-wercken in den lande Chams. |
| 28 Hy sondt duysternisse, ende maeckt’et duyster: ende sy en waren sijnen woorde niet wederspannich. |
| 29 Hy keerde hare wateren in bloet: ende hy doodde hare visschen. |
| 30 Haer lant bracht vorschen voort in overvloet, [tot] in de binnenste kameren harer Coningen. |
| 31 Hy sprack, ende daer quam een vermenginge van ongedierte: luysen, in hare gantsche lant-pale. |
| 32 Hy maeckte haren regen tot hagel, vlammich vyer in haren lande. |
| 33 Ende hy sloech haren wijnstock ende haren vygeboom, ende hy brack ’tgeboomte harer landt-palen. |
| 34 Hy sprack, ende daer quamen sprinckhanen ende kevers, ende dat sonder getal. |
| 35 Die al het kruyt in haer lant op aten, ja aten de vrucht harer landouwe op. |
| 36 Hy versloech oock alle eerstgeboren in haer lant, de eerstelingen aller harer krachten. |
| 37 Ende hy voerdese uyt met silver ende gout, ende onder hare stammen en was niemant die struyckelde. |
| 38 Egypten was blijde alsse uyttrocken, want hare verschrickinge was op hen gevallen. |
| 39 Hy breydde een wolcke uyt tot een decksel, ende vyer om de nacht te verlichten. |
| 40 Sy baden, ende hy dede quackelen komen, ende hy versadichdese met hemels broot. |
| 41 Hy opende een steenrotze, ende daer vloeyden wateren uyt, [die] gingen door de dorre plaetsen [als] een riviere. |
| 42 Want hy dacht aen sijn heylich woort: aen Abraham sijnen knecht. |
| 43 Also voerde hy sijn volck uyt met vrolickheyt: sijne uytverkorene met gejuych. |
| 44 Ende hy gaf hen de landen der heydenen, so datse in erffenisse besaten den arbeyt der volckeren. |
| 45 Op dat sy sijne insettingen onderhielden, ende sijne wetten bewaerden. Halelu-Iah. |
