Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 MAer nu lacchen over my mindere dan ick van dagen, welcker vaderen ick versmaet soude hebben; om by de honden mijner kudde te stellen. |
| 2 Waertoe soude my oock geweest zijn de kracht harer handen? sy was [door] ouderdom in hen vergaen. |
| 3 Die door gebreck, ende honger eensaem waren, vliedende nae dorre plaetsen; [in ’t] donckere, woeste, ende verwoestede. |
| 4 Die siltige kruyden pluckten by de struycken; ende welcker spijse was de wortel der jeneveren. |
| 5 Sy wierden uyt het midden uytgedreven: (men jouwde over hen, als [over] eenen dief,) |
| 6 Op datse woonen souden inde kloven der dalen, de holen des stofs, ende der steen-rotzen. |
| 7 Sy schreeuwden tusschen de struycken, onder de netelen vergaderden sy sich. |
| 8 Sy waren kinderen der dwasen, ende kinderen van geenen name: sy waren geslagen uyt den lande. |
| 9 Maer nu ben ick haer snarenspel geworden: ende ick ben hen tot een klapwoort. |
| 10 Sy hebben eenen grouwel aen my, sy maken sich verre van my: ja sy en onthouden het speecksel niet van mijn aengesichte. |
| 11 Want hy heeft mijn zeel los gemaeckt, ende my bedruckt: daerom hebben sy den breydel voor mijn aengesichte afgeworpen. |
| 12 Ter rechter-hant staet de jeucht op, stooten mijne voeten uyt; ende banen tegen my hare verderflicke wegen. |
| 13 Sy breken mijn pat af, sy voorderen mijn elende: sy en hebben geenen helper [van doen]. |
| 14 Sy komen aen, als door eene wyde breucke: onder de verwoestinge rollen sy sich aen. |
| 15 Men is [met] verschrickingen tegen my gekeert; elck eene vervolgt als een wint mijne edele [ziele]: ende mijn heyl is als een wolcke voorby gegaen. |
| 16 Daerom stort haer nu mijne ziele in my uyt: de dagen des drucks grijpen my aen. |
| 17 Des nachts door-boort hy mijne beenderen in my: ende mijne puls-aderen en rusten niet. |
| 18 Door de veelheyt der kracht is mijn kleet verandert: hy omgordt my als de krage mijnes rocks. |
| 19 Hy heeft my in’t slijck geworpen, ende ick ben gelijck geworden als stof, ende assche. |
| 20 Ick schreye tot u, maer ghy en antwoordt my niet: ick stae, maer ghy en acht [niet] op my. |
| 21 Ghy zijt verandert in eenen wreeden tegen my: door de sterckte uwer hant wederstaet ghy my hatelick. |
| 22 Ghy heft my op inden wint, ghy doet my [daer op] rijden: ende ghy versmelt my het wesen. |
| 23 Want ick weet dat ghy my ter doot brengen sult, ende tot het huys der ’tsamen-komste aller levendigen. |
| 24 Maer hy en sal tot den aerd-hoop de hant niet uytsteken: isser by haerlieden geschrey in sijne verdruckinge? |
| 25 Weende ick niet over hem die harde dagen hadde? was mijne ziele niet beangst over den nootdurftigen? |
| 26 [Nochtans] doe ick het goede verwachtede, so quam het quade: doe ick hoopte nae het licht, so quam de donckerheyt. |
| 27 Mijn ingewant ziedet, ende en is niet stille: de dagen der verdruckinge zijn my voorgekomen. |
| 28 Ick gae swart daer henen, niet van de sonne: opstaende schreeuw ick in de gemeynte. |
| 29 Ick ben den draken een broeder geworden: ende een met-geselle der jonge struyssen. |
| 30 Mijn huyt is swart geworden over my: ende mijn gebeente is ontsteken van dorricheyt. |
| 31 Hierom is mijn harpe tot eene rouw-klage geworden: ende mijn orgel tot eene stemme der weenenden. |
