Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 IAcob tooch oock sijnes weechs: ende de Engelen Godes ontmoeteden hem. |
| 2 Ende Iacob seyde, met dat hyse sach; Dit is een heyrleger Godes: ende hy noemde den name der selver plaetse, Mahanaim. |
| 3 Ende Iacob sondt boden uyt voor sijn aengesichte tot Esau sijnen broeder, nae ’tlant Seïr, de lantstreke Edoms. |
| 4 Ende hy geboodt hen, seggende; Soo sult ghy seggen tot mijnen heere, tot Esau: Soo seyt Iacob uwe knecht, ick hebbe als vreemdelinck gewoont by Laban, ende hebber tot nu toe vertoeft. |
| 5 Ende ick hebbe ossen, ende eselen, schapen, ende knechten, ende maechden: ende ick hebbe gesonden, om mijnen heere aen te seggen, op dat ick genade vinde in uwe oogen. |
| 6 Ende de boden quamen weder tot Iacob, seggende: Wy zijn gecomen tot uwen broeder, tot Esau; ende ooc treckt hy u te gemoete, ende vierhondert mannen met hem. |
| 7 Doe vreesde Iacob seer, ende hem was bange: ende hy verdeelde dat volc dat met hem was, ende de schapen, ende de runderen, ende de kemels, in twee heyren. |
| 8 Want hy seyde, Indien Esau op ’t eene heyr comt, ende slaet het; so sal het overgeblevene heyr ontcomen. |
| 9 Voorder seyde Iacob; O Godt mijns vaders Abrahams, ende Godt mijns vaders Isaacs: O HEERE, die tot my geseyt hebt; keert weder tot u lant, ende tot uwe maegschap, ende ick sal wel by u doen. |
| 10 Ick ben geringer dan alle dese weldadicheden, ende dan alle dese trouwe, die ghy aen uwen knecht gedaen hebt: want ick ben met mijnen staf over dese Iordane gegaen, ende nu ben ick tot twee heyren geworden. |
| 11 Ruckt my doch uyt mijnes broeders hant, uyt Esaus hant: want ick vreese hem, dat hy niet misschien come, ende my slae, de moeder met de sonen. |
| 12 Ghy hebt immers geseyt: Ick sal gewisselick by u weldoen, ende ick sal u zaet stellen als het zant der zee, dat van wegen de menichte niet getelt can worden. |
| 13 Ende hy vernachtte aldaer dien selven nacht: ende hy nam van t’gene dat hem in sijne hant quam, een geschenck voor Esau sijnen broeder: |
| 14 Twee hondert geyten, ende twintich bocken: twee hondert oyen, ende twintich rammen: |
| 15 Dertich soogende kemelinnen met hare veulens, veertich koeyen, ende tien varren; twintich eselinnen, ende tien jonge esels. |
| 16 Ende hy gafse inde hant sijner knechten, elcke cudde besonder: ende hy seyde tot sijne knechten; Gaet ghy lieden door, voor mijn aengesichte, ende stelt ruymte tusschen cudde, ende tusschen cudde. |
| 17 Ende hy geboodt den eersten seggende; Wanneer u Esau mijn broeder gemoeten sal, ende u vragen, seggende, Wiens zijt ghy? ende, waer henen gaet ghy? ende, wiens zijn dese voor u aengesichte? |
| 18 So sult ghy seggen, Dat is een geschenck uwes knechts Iacobs, gesonden tot mijnen heere, tot Esau; ende siet, hy selfs is oock achter ons. |
| 19 Ende hy geboodt oock den tweeden, oock den derden, ooc allen die de cudden nagingen, seggende: Nae dit selve woort sult ghy spreken tot Esau, als ghy hem vinden sult. |
| 20 Ende ghy sult oock seggen; Siet, uwe knecht Iacob is achter ons: want hy seyde, Ick sal sijn aengesichte versoenen met dit geschenck, dat voor mijn aengesichte gaet, ende daerna sal ick sijn aengesichte sien, misschien sal hy mijn aengesichte aennemen. |
| 21 Also ginck dat geschenck henen voor sijn aengesichte: doch hy selfs vernachtte dien selven nacht in’t leger. |
| 22 Ende hy stont op in dien selven nacht, ende hy nam sijne twee wijven, ende sijne twee dienstmaechden, ende sijne elf kinderen, ende hy tooch over het veyr Iabbok. |
| 23 Ende hy namse, ende dedese over die beke trecken: ende hy dede overtrecken ’tgene hy hadde. |
| 24 Doch Iacob bleef alleen over: ende een man worstelde met hem tot dat de dageraet op-ginck. |
| 25 Ende doe hy sach dat hy hem niet en overmocht, roerde hy het gewrichte sijner heupe aen; so dat het gewrichte van Iacobs heupe verwrongen wert, als hy met hem worstelde. |
| 26 Ende hy seyde; Laet my gaen, want de dageraet is op gegaen: maer hy seyde; Ick en sal u niet laten gaen, ten zy dat ghy my segent. |
| 27 Ende hy seyde tot hem; Hoe is uwe naem? ende hy seyde; Iacob. |
| 28 Doe seyde hy; Uwe naem en sal voortaen niet Iacob heeten, maer Israël: want ghy hebt u vorstelick gedragen met Godt, ende met de menschen, ende hebt overmocht. |
| 29 Ende Iacob vraegde, ende seyde; Geeft doch uwen name te kennen: ende hy seyde; Waerom ist dat ghy nae mijnen name vraegt? ende hy segende hem aldaer. |
| 30 Ende Iacob noemde den name dier plaetse Pniël: want [seyde hy] ick hebbe Godt gesien [van] aengesichte tot aengesichte, ende mijn ziele is geredt geweest. |
| 31 Ende de Sonne rees hem op, als hy door Pnuël gegaen was, ende hy was hinckende aen sijne heupe. |
| 32 Daerom en eten de kinderen Israëls de verruckte senuwe niet, die op het gewrichte der heupe is tot op desen dach; om dat hy het gewrichte van Iacobs heupe aengeroert hadde aen de verruckte senuwe. |
