Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DE mannen Israëls nu hadden te Mizpa gesworen, seggende: Niemant van ons sal sijne dochter den Benjaminiten ter vrouwe geven. |
| 2 So quam het volck tot tot het huys Godes, ende sy bleven daer tot op den avont, voor Godts aengesichte: ende sy hieven hare stemme op, ende weenden met groot geween, |
| 3 Ende seyden; ô HEERE, Godt van Israël, waerom is dit geschiet in Israël, datter heden een stam van Israël gemist wort? |
| 4 Ende het geschiedde des anderen daegs, dat sich het volck vroech opmaeckte, ende bouwde aldaer eenen altaer: ende sy offerden brant-offeren, ende danck-offeren. |
| 5 Ende de kinderen Israëls seyden; Wie isser die niet en is op gekomen in de vergaderinge uyt alle de stammen Israëls tot den HEERE? want daer was een grooten eedt geschiet aengaende den genen, die niet opquam tot den HEERE te Mizpa, seggende; Hy sal sekerlick gedoodt worden. |
| 6 Ende het berouwde den kinderen Israëls over Benjamin haren broeder: ende sy seyden; Heden is een stam van Israël afgesneden. |
| 7 Wat sullen wy, belangende de wijven, doen aen de gene die over gebleven zijn? want wy hebben by den HEERE gesworen, dat wy hen van onse dochteren geene tot wijven sullen geven. |
| 8 Ende sy seyden; Isser yemant van de stammen Israëls, die niet opgekomen is tot den HEERE te Mizpa? Ende siet, van Iabes in Gilead en was niemant op gekomen in ’t leger, tot de gemeynte. |
| 9 Want het volck wert getelt, ende siet, daer en was niemant van de inwoonderen van Iabes in Gilead. |
| 10 Doe sondt de vergaderinge daer henen twaelf duysent mannen, van de strijtbaerste: ende sy geboden hen, seggende; Treckt henen, ende slaet met de scherpte des sweerts de inwoonderen van Iabes in Gilead, met de wijven ende de kinderkens. |
| 11 Doch dit is de sake, die ghy doen sult: Al wat manlick is, ende alle vrouwen, die de byligginge eens mans bekent hebben, sult ghy verbannen. |
| 12 Ende sy vonden onder de inwoonderen van Iabes in Gilead vier hondert jonge dochteren, die maechden waren, die geenen man bekent en hadden in byligginge des mans: ende sy brachten die in ’t leger te Silo, de welcke is in den lande Canaan. |
| 13 Doe sondt de gantsche vergaderinge henen, ende sprack tot de kinderen Benjamins, die in den rotzsteen van Rimmon waren: ende sy riepen hen vrede toe. |
| 14 Also quamen de Benjamiten, ter selver tijt weder; ende sy gaven hen de wijven, die sy in ’t leven behouden hadden van de wijven van Iabes in Gilead, maer also en warender noch niet genoech voor hen. |
| 15 Doe berouwdet den volcke over Benjamin: om dat de HEERE eene scheure gemaeckt hadde in de stammen Israëls. |
| 16 Ende de Outsten der vergaderinge seyden; Wat sullen wy, belangende de wijven, doen aen de gene, die overgebleven zijn? want de vrouwen zijn uyt Benjamin verdelgt, |
| 17 Wyders seyden sy; De erffenisse der gener, die ontkomen zijn, is Benjamins: ende daer en moet geen stam uytgedelgt worden uyt Israël. |
| 18 Maer wy en sullen hen geene wijven van onse dochteren konnen geven: want de kinderen Israëls hebben gesworen, seggende; Vervloeckt zy, die den Benjaminiten eene vrouwe geeft. |
| 19 Doe seyden sy; Siet, daer is een Feest des HEEREN te Silo, van jaer tot jaer, dat [gehouden wort] tegen het Noorden van het huys Godes, tegen der Sonnen opganck, aen den hoogen wech, die opgaet van het huys Godts nae Sichem; ende tegen ’t Suyden van Lebona. |
| 20 Ende sy geboden den kinderen Benjamins, seggende: Gaet henen, ende loert in de wijngaerden: |
| 21 Ende letter op; ende siet, als de dochters van Silo sullen uytgegaen zijn om met reyen te dansen, so komt ghy voort uyt de wijngaerden, ende schaeckt u, een yeder sijne huysvrouwe, uyt de dochteren van Silo: ende gaet henen in ’t lant Benjamins. |
| 22 Ende het sal geschieden, wanneer hare vaders, ofte hare broeders sullen komen, om voor ons te rechten, dat wy tot hen sullen seggen; Zijt hen om onsent wille genadich; om dat wy geene huysvrouwe voor eenen yederen van hen in desen krijch genomen hebben: want ghylieden en hebtse hen niet gegeven, dat ghy te deser tijt schuldich soudet zijn. |
| 23 Ende de kinderen Benjamins deden alsoo, ende voerden nae haer getal wijven wech, van de reyende dochteren, die sy roofden: ende sy togen henen, ende keerden weder tot haer erffenisse, ende herbouwden de steden, ende woonden daer in. |
| 24 Oock togen de kinderen Israëls te dier tijt van daer, een yegelijck nae sijnen stam, ende nae sijn geslachte: Also togen sy uyt van daer, een yegelick nae sijne erffenisse. |
| 25 In die dagen en wasser geen Koninck in Israël: een yegelick dede wat recht was in sijne oogen. |
