Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| Die van Ephraim mutineren tegen Iephtah sonder reden, vers 1, etc. Ende worden tot twee ende veertich duysent geslagen, 4. Iephtah sterft, 7. na hem zijn Rechters, Ebzan, 8. Elon, 11. Abdon, 13. |
| |
| 1 DOe werden de mannen Ephraims by een geroepen, ende trocken 1 over nae ’t Noorden: ende sy seyden tot Iephtah; a 2 Waerom zijt ghy doorgetogen om te strijden tegen de kinderen Ammons, ende en hebt ons 3 niet geroepen om met u te gaen? wy sullen 4 u huys, met u, met vyer verbranden. |
| 1 Verstaet over de Iordane in’t lant Gilead, daer Iephtah was, Noord-waert. |
| a Iudic. 8.1. |
| 2 Gelijck sy te vooren gesproken hadden tot Gideon, bov. 8.1. Doch lieten sich noch te dier tijt geseggen, maer hier stichten sy, uyt enckel trots ende hoochmoet, eenen inlantschen krijch, ende betoonen groote ondanckbaerheyt tegen Iephtah tot haer eygen nadeel. |
| 3 Het tegendeel verklaert Iephtah in’t volg. vers. |
| 4 And. u huys over, ofte, boven u met vyer verbranden. |
| |
| 2 Ende Iephtah seyde tot hen; 5 Ick ende mijn volck waren seer twistich met de kinderen Ammons: ende ick heb ulieden geroepen, maer ghy en hebt my uyt hare hant niet verlost. |
| 5 Hebr. ick was een man des twistes, ende mijn volck, ende de kinderen Ammons seer. Iephtah wil seggen, dat, al hoe wel de Ammoniten niet op het lant Ephraims, maer der Israeliten, die in Gilead woonden, pretendeerden, hy nochtans Ephraim, als broeders ende bontgenooten, te hulpe geroepen hebbe, maer te vergeefs. Iephtah soecktse eerst met redenen tot afstant van wapenen te bewegen, gelijck hy te vooren aen den Ammoniten gedaen hadde. aengaende de Hebreeusche maniere van spreken, vergel. 2.Sam. 8. op vers 10. |
| |
| 3 Als ick nu sach, dat 6 ghy niet en verlostet, so stelde ick mijne ziele in mijne 7 hant, ende tooch door tot de kinderen Ammons, ende de 8 HEERE gafse in mijne hant: 9 waerom zijt ghy dan te desen dage tot my opgekomen, om tegen my te strijden? |
| 6 Ephraim. |
| 7 Hebr. palme. Dat is, ick stelde mijn leven in groot perijckel: alsoo 1.Sam. 19. op vers 5. ende 28.21. Iob 13.14. Psa. 119.109. De maniere van spreken schijnt genomen te zijn van de gene, die een kostelick, ende nochtans seer breeckelick dinck, als glas, ofte wat diergelijcx, in de hant dragen, met perijckel van te laten vallen, ende gebroken te worden. Verg. bov. 9.17. |
| 8 Bevestigende mijn beroep, ende de billicheyt ofte rechtveerdicheyt deses krijchs. |
| 9 Dewijl ghy gantsch geen reden en hebt. |
| |
| 4 Ende Iephtah 10 vergaderde alle mannen van Gilead, ende streedt met Ephraim: ende de mannen van Gilead sloegen Ephraim; 11 want de Gileaditen, zijnde tusschen Ephraim [ende] tusschen Manasse, 12 seyden; Ghy-lieden zijt 13 vluchtige van Ephraim. |
| 10 Siende dat Ephraim hartneckich bleef, ende hem wilde overvallen. |
| 11 In’t Hebreeusch zijn de woorden aldus versett: want sy seyden; ghy-lieden zijt vluchtige van Ephraim: [naemlick] de Gileaditen, in’t midden van Ephraim, in’t midden van Manasse, D. die aen de veyren der Iordane woonden in ’t midden tusschen Ephraim ende Manasse: dit vers wort in ’t volgende verclaert. Anders: Ghy Gileaditers zijt vluchtige van Ephraim, onder de Ephraimiten ende onder de Manassiten. Als of die van Ephraim alsoo smadelick ende verachtelick van de Gileaditen gesproken hadden, ofte gewoon waren te spreken: Ende sulcx d’oorsake was deses krijchs ende harer nederlage: waer van de verstandige leser mach oordeelen. |
| 12 Verst. tot de Ephraimiten, die sy uyt hare sprake kenden, als sy, na dat Ephraim overwonnen ende in de vlucht geslagen was, over de Iordane nae haer lant meynden te ontkomen. |
| 13 Hebr. eygentlick, ontkomene, ontloopene. |
| |
| 5 Want de Gileaditen namen den Ephraimiten de 14 veyren der Iordane af: ende het geschiedde, als de vluchtige van Ephraim seyden, Laet my overgaen, so seyden de mannen van Gilead tot 15 hem; Zijt ghy een 16 Ephratiter? Wanneer hy seyde, Neen; |
| 14 Gelijck Ephraim door Gideons aenseggen gedaen hadde aen de Midianiten, bov. cap. 7.24. op datse niet mochten ontkomen. |
| 15 T.w. Tot eenen yegelicken van Ephraim, die de Iordane begeerde te passeren. |
| 16 D. Ephraimiter. Alsoo 1.Sam. 1.1. |
| |
| 6 So seyden sy tot hem; 17 Segt nu 18 Schibboleth, maer hy seyde Sibboleth, ende konde ’t alsoo niet recht spreken: so grepen sy hem, ende 19 versloegen hem aen de veyren der Iordane: dat te dier tijt van Ephraim vielen, twee ende veertich duysent. |
| 17 Om versekert te wesen, dat hy niet en was uyt eenigen stam in Gilead woonende als Rubenijt, Gadijt, ofte Manassijt, die oock aen de veyren mochten komen om over te gaen. |
| 18 D. Een stroom, vloet, ofte, vaert. Somtijts oock een koorn are. Dit woort verkoren sy, om dat het by de veyren der Iordane wel te passe quam, ende de Ephratiters sonder achter-dencken hare sprake souden melden: gelijck het gemeenlick gebeurt, dat een volck ofte natie, hebbende eenerleye sprake, nochtans verscheydene woorden ende letteren in’t een quartier des lants anders uytspreeckt, als in een ander geschiet. Vergel. Matth. 26.73. |
| 19 Hebr. eyg. staken hem de keel af, keelden hem. |
| |
| 7 Iephtah nu richtede Israël ses jaren: ende Iephtah de Gileaditer sterf, ende wert begraven in de 20 steden Gileads. |
| 20 D. in eene der steden des lants Gilead. Siet gelijcke maniere van spreken. Gen. 19.29. 2.Chron. 35.24. ende ond. cap. 18.14. Nehem. 6.2. Ion. 1.5. Matth. 27.44. Sommige meynen dat de voorneemste stadt in Gilead aldus mach genoemt zijn, om datse in verscheyden gedeelten, elck hebbende eenen bysonderen naem, afgedeylt kan geweest zijn, gelijck Ierusalaim, Ramathaim, 1.Sam. 1.1. Ende hedens daechs vele diergelijcke groote steden gevonden worden. |
| |
| 8 Ende na hem richtede Israël, Ebzan van 21 Bethlehem. |
| 21 Siet Gen. 35.19. Daer zijn twee steden van dien naem geweest. Eene in Iuda, daer onse Salichmaker Iesus Christus geboren is: d’andere op de Noorder grenzen van Zebulon. Siet Ios. 19.15. dewelcke hier schijnt verstaen te worden, om dat d’andere gemeenlick genoemt wort, Bethlehem Iuda. |
| |
| 9 Ende hy hadde dertich sonen; ende hy 22 sondt dertich dochteren nae buyten, ende bracht dertich dochteren van buyten in voor sijne sonen: ende hy richtede Israël seven jaren. |
| 22 D. Hy gaf dertich dochteren uyt ten houwelicke, ende nam dertich weder van buyten, tot vrouwen voor sijne sonen. |
| |
| 10 Doe sterf Ebzan, ende wert begraven te Bethlehem. |
| 11 Ende na hem richtede Israël, Elon, de Zebuloniter: ende hy richtede Israël tien jaren. |
| 12 Ende Elon de Zebuloniter sterf, ende wert begraven te 23 Ajalon, in den lande van Zebulon. |
| 23 Te onderscheyden van een ander Ajalon in den lande van Dan, bov. cap. 1.35. ’T schijnt datter meer steden van desen naem in andere stammen geweest zijn. Siet 1.Chron. 6.69. ende 8.13. 2.Chron. 11.10. ende 28.18. |
| |
| 13 Ende na hem richtede Israël, Abdon, een sone van Hillel, de 24 Pirhathoniter. |
| 24 Van hier was oock Benaja, een van Davids helden, 2.Sam. 23.30. De stadt Pirhaton was gelegen westwaert van Samaria ende Sichem, op eenen hoogen berch, genaemt den berch des Amalekiters, ofte der Amalekiten. |
| |
| 14 Ende hy hadde veertich sonen, ende dertich soons sonen, 25 rijdende op tseventich b ezelveulens: ende hy richtede Israël acht jaren. |
| 25 Siet bov. cap. 5. op vers 10. ende 10.4. |
| b Iudic. 10.4. |
| |
| 15 Doe sterf Abdon, een sone van Hillel, de Pirhathoniter: ende hy wert begraven te Pirhathon, in den lande Ephraims, op den berch des 26 Amalekiters. |
| 26 Het eygen lant der Amalekiten was gelegen buyten de grenzen van Canaan, in’t zuyd-oosten, tegen over Egypten, by de Schelf-zee, aen de woestijne Havila. Siet 1.Sam. 15.7. ende vergel. Exod. 17.8. Maer uyt dese plaetse schijnt het, dat een gedeelte in Ephraim eertijts oock gewoont, ofte immers gesocht heeft te nestelen. |
