Statenvertaling.nl

sample header image

Jozua 24 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Jozua 24

1 DAerna versamelde Iosua alle de stammen Israëls te Sichem: ende hy riep de Outste van Israël, ende desselven Hoofden, ende desselven Richters, ende desselven Amptlieden, ende sy stelden sich voor het aengesichte Godes.
2 Doe seyde Iosua tot den gantschen volcke, Alsoo seyt de HEERE de Godt Israëls, Over gene zijde der Riviere hebben uwe vaders van outs gewoont [namelick] Therah, de vader Abrahams, ende de vader Nahors: ende sy hebben andere Goden gedient.
3 Doe nam ick uwen vader Abraham van gene zijde der Riviere, ende dede hem wandelen door ’t gantsche lant Canaan: Ick vermeerderde oock sijn zaet ende gaf hem Isaac.
4 Ende Isaac gaf ick Iacob ende Esau: ende ick gaf Esau ’t geberchte Seïr, om dat erflick te besitten: maer Iacob ende sijne kinderen togen af in Egypten.
5 Doe sondt ick Mose ende Aaron, ende ick plaechde Egypten, gelijck als ick in ’t midden desselven gedaen hebbe: ende daer na leydde ick u daer uyt.
6 Als ick uwe vaders uyt Egypten gevoert hadde, so quaemt ghy aen de Zee, ende de Egyptenaers jaegden uwe vaderen na met wagens, ende met ruyters, tot de schelf-Zee.
7 Sy nu riepen tot den HEERE, ende hy stelde een duysternisse tusschen u, ende tusschen de Egyptenaers, ende hy bracht de Zee over hen, ende bedecktese, ende uwe oogen hebben gesien wat ick in Egypten gedaen hebbe: daer na hebt ghy vele dagen in de woestijne gewoont.
8 Doe bracht ick u in ’t lant der Amoriten, die over gene zijde der Iordane woonden, die streden tegen u, maer ick gafse in uwe hant, ende ghy besaett haer lant erflick, ende ick verdelgdese voor ulieder aengesichte.
9 Oock maeckte sich Balak op, de sone Zippor, de Koninck der Moabiten, ende hy streedt tegen Israël: ende hy sondt henen, ende dede Bileam den sone Beors roepen, op dat hy u vervloecken soude.
10 Maer ick en wilde Bileam niet hooren: Dies segende hy u gestadelick, ende ick verloste u uyt sijne hant.
11 Doe ghy over de Iordane getrocken waert, ende te Iericho quaemt, so krijchden de burgers van Iericho tegen u, de Amoriten ende de Phereziten, ende de Canaaniten, ende de Hethiten, ende de Girgasiten, de Hivviten, ende de Iebusiten: doch ick gafse in ulieder hant.
12 Ende ick sondt horselen voor u henen, die drevense wech van ulieder aengesichte, [gelijck] de beyde Koningen der Amoriten, niet door u sweert, noch door uwen boge.
13 Dus hebbe ick u een lant gegeven, daer aen ghy niet gearbeydt en hebt, ende steden, die ghy niet gebouwt en hebt, ende ghy woont in de selve, ghy etet van de wijngaerden, ende olyf-boomen, die ghy niet geplant en hebt.
14 Ende nu, vreest den HEERE, ende dient hem in oprechticheyt, ende in waerheyt: ende doet wech de Goden die uwe vaders gedient hebben, aen gene zijde der Riviere, ende in Egypten, ende dient den HEERE.
15 Doch so het quaet is in uwe oogen den HEERE te dienen, kiest u heden wien ghy dienen sult, ’t zy de Goden, welcke uwe vaders, die aen d’ander zijde der Riviere waren, gedient hebben: ofte de Goden der Amoriten, in welcker lant ghy woont: maer aengaende my, ende mijn huys, wy sullen den HEERE dienen.
16 Doe antwoordde het volck ende seyde: ’T zy verre van ons, dat wy den HEERE verlaten souden, om andere Goden te dienen:
17 Want de HEERE is onse Godt, hy ist die ons ende onse vaderen uyt den lande van Egypten uyt den diensthuyse heeft opgebracht: Ende die dese groote teeckenen voor onse oogen gedaen heeft, ende heeft ons bewaert op al den wech door welcken wy getogen zijn, ende onder alle volcken, door welcker midden wy getrocken zijn.
18 Ende de HEERE heeft voor ons aengesichte uytgestooten alle die volcken, selfs den Amoriter, inwoonder des lants: Wy sullen oock den HEERE dienen, want hy is onse Godt.
19 Doe seyde Iosua tot den volcke, Ghy en sult den HEERE niet kunnen dienen, want hy is een heylich Godt: Hy is een yverig Godt, hy en sal uwe overtredinge noch uwe sonden niet vergeven.
20 Indien ghy den HEERE verlaten ende vreemde Goden dienen sult: so sal hy sich om keeren, ende hy sal u quaet doen, ende hy sal u verdoen, na dat hy u goet gedaen sal hebben.
21 Doe seyde het volck tot Iosua: Neen, maer wy sullen den HEERE dienen.
22 Iosua nu seyde tot den volcke, Ghy zijt getuygen over u selven, dat ghy u den HEERE verkoren hebt, om hem te dienen: Ende sy seyden, Wy zijn getuygen.
23 Ende nu, doet de vreemde Goden wech, die in ’t midden van u zijn, ende neycht uwe herten tot den HEERE den Godt Israëls.
24 Ende het volck seyde tot Iosua: Wy sullen den HEERE onsen Godt dienen, ende wy sullen sijne stemme gehoorsamen.
25 Also maeckte Iosua op dien selven dach een verbont met den volcke: ende hy stelde ’t haer tot een insettinge ende recht te Sichem.
26 Ende Iosua schreef dese woorden in het Wet-boeck Godes: ende hy nam eenen grooten steen, ende hy rechtede dien daer op onder de eycke, die by het heylichdom des HEEREN was.
27 Ende Iosua seyde tot den gantschen volcke, Siet desen steen sal ons tot een getuychenisse zijn, want hy heeft gehoort alle de redenen des HEEREN, die hy tot ons gesproken heeft; ja hy sal tot een getuychenisse tegens ulieden zijn, op dat ghy uwen Gode niet en liecht.
28 Doe sondt Iosua het volck wech, een yeder nae sijn erfdeel.
29 Ende ’tgeschiedde na dese dingen, dat Iosua de sone Nun, de knecht des HEEREN, sterf, out zijnde hondert ende tien jaren.
30 Ende sy begroeven hem in de lantpale sijns erfdeels, te Timnath-Serah, welcke is op eenen berch Ephraims, aen ’t Noorden des Berchs Gaas.
31 Israël nu diende den HEERE alle de dagen van Iosua, ende alle de dagen van de Outste, die lange na Iosua leefden, ende die al het werck des HEEREN wisten, ’t welck hy aen Israël gedaen hadde.
32 Sy begroeven oock de beenderen Iosephs, die de kinderen Israëls uyt Egypten opgebracht hadden, te Sichem, in dat stuck velts, ’t welck Iacob gekocht hadde van de kinderen Hemors, des vaders van Sichem, voor hondert stucken gelts: want sy waren den kinderen Iosephs ter erffenisse geworden.
33 Oock sterf Eleazar de sone Aarons: Ende sy begroeven hem op den heuvel Pinehas sijns soons, die hem gegeven was geweest op ’t geberchte Ephraims.

Einde Jozua 24