Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| Alsmen het lant aen dese zyde der Iordane soude uyt-deylen, vers 1, etc. So gaf Caleb voor, dat hem het lant Hebrons belooft was door Mose, 6. Doe hy was weder-gekomen van het bespieden des lants, den volcke goeden moet gevende, 7. Iosua geeft Caleb het lant ’t welcke hy begeerde, 13. |
| |
| 1 DIt 1 is nu ’tgene dat de kinderen Israëls ge-erft hebben in ’t lant Canaan: a ’t welck de Priester Eleazar, ende Iosua de sone Nun, ende 2 de hoofden der vaderen van de stammen der kinderen Israëls, haer hebben doen erven; |
| 1 T.w. Dat verhaelt wort in dit ende de vijf volgende cap. |
| a Num. 34.17. |
| 2 D. De overste Vaders der stammen Israels. Dese mannen die over dese uytdeelinge des lants souden staen, zijn te vooren van Godt selve gestelt, ende met namen uytgedruckt ten tijde Mose, Num. 34.16. |
| |
| 2 Door het lot harer erffenisse: gelijck als de HEERE door den 3 dienst Mose geboden hadde, b aengaende de negen stammen ende den 4 halven stamme: |
| 3 Hebr. de hant. |
| b Num. 26.55. |
| 4 T.w. Den halven stamme Manasse. |
| |
| 3 Want den tween stammen, ende den halven stamme hadde Mose een erfdeel gegeven op gene zijde der Iordane: maer den Leviten en hadde hy geen erfdeel 5 onder hen gegeven. |
| 5 Hebr. In het midden van haer. |
| |
| 4 Want de kinderen Iosephs 6 waren twee stammen: Manasse ende Ephraim: ende den Leviten en gaven sy geen deel in den lande, maer steden om te bewonen, ende 7 der selver voorsteden voor haer vee ende voor hare besittinge. |
| 6 Dit hadde Iacob also op sijn dootbedde verordineert, Gen. 48.5. |
| 7 T.w. Steden. |
| |
| 5 Gelijck als de HEERE Mose geboden hadde, alsoo deden de kinderen Israëls, ende 8 sy deylden het lant. |
| 8 Niet met der daet, maer nae de ordre die sy in haren sin ofte by haer selven maeckten. alsoo stater Gen. 37.21. Sy verloste hem, D. Sy meynde, of poochde hem te verlossen. Alsoo oock Exo. 12.48. ende het Pascha houdt, dat is, houden wil. |
| |
| 6 9 Doe naederden de kinderen Iuda tot Iosua te 10 Gilgal, ende Caleb de sone Iephunne, de Kenesiter, seyde tot hem: Ghy weet c het woort dat de HEERE tot Mose 11 den man Godts gesproken heeft te Kades Barnea, ter oorsake van my, ende ter oorsake van u. |
| 9 T.w. om Caleb, die van hare stamme was, by te staen, in ’t bevorderen sijns rechts ende erfdeels ’t welck hem belooft was. |
| 10 Het schijnt dat dese deylinge is geschiet als het Leger ende de Tente noch te Gilgal was: De andere deelingen zijn te Silo geschiet, daer de tente henen gebracht is van Gilgal, gelijck hier ond. c. 16 verhaelt wort. |
| c Num. 14.24. Deut 1.36. |
| 11 Siet Iud. 13. op vers 6. |
| |
| 7 Ick was 12 veertich jaer out, doe Mose de knecht des HEEREN my uytgesonden heeft van Kades Barnea, om het lant te verspieden: ende ick hem antwoorde bracht, 13 gelijck alst in mijn herte was. |
| 12 Hebr. een sone van veertich jaer, alsoo oock vers 10. |
| 13 D. gelijck ick in mijn herte wist waer te zijn. T.w. dat Godt ons in het lant Canaan brengen soude. |
| |
| 8 Maer 14 mijne broederen die met my opgegaen waren, 15 deden het herte des volcx smelten: d doch 16 ick volherdde den HEERE mijnen Godt na te volgen. |
| 14 D. Mijne lants-lieden, verstaende de tien verspieders, die met hem uyt-gesonden waren. |
| 15 D. sy maeckten het herte des volcks vertsaegt, ende moedeloos. |
| d Num. 14.24. |
| 16 Hebr. vervulde achter den Heere: alsoo oock vers 9. ende 14. siet Num. 14. vers 24. |
| |
| 9 17 Doe swoer Mose te dien selven dage, seggende: 18 Indien niet het lant daer uwen voet op getreden heeft, u, ende uwen kinderen ten erfdeele sal zijn in eeuwicheyt! Dewijle ghy volhert hebt den HEERE mijnen Godt na te volgen. |
| 17 Sonder twijfel door Godts last ende ingeven. Vergel. den eedt Godts. Num. 14.21, 24. |
| 18 Siet Gen. 14. op vers 23. ende de volkomene reden Ios. 22.22. ende 1.Sam. 24.22. ende 25.22. |
| |
| 10 Ende 19 nu, siet, de HEERE heeft my in ’t leven behouden, gelijck als hy gesproken heeft: ’t zijn nu vijf ende veertich jaer sedert dat de HEERE dit woort tot Mose gesproken heeft, doe Israël inde woestijne wandelde: ende nu, siet ick ben heden 20 vijf en tachtentich jaer out. |
| 19 Dit was het sevende jaer na dat de Israëliten in’t lant Canaan gekomen waren. |
| 20 Hebr. een sone van vijf en tachtentich jaer. |
| |
| 11 Ick ben noch heden soo sterck, gelijck als ick was ten dage, doe Mose my uytsondt: gelijck mijn kracht doe was, alsoo is nu mijne kracht, tot de oorloge, ende 21 om e uyt te gaen, ende om in te gaen. |
| 21 Siet Deut. 31. vers 2. |
| e Num. 27.17. Deut. 31.2. |
| |
| 12 Ende nu, geeft my 22 dit geberchte, daer van de HEERE te dien dage gesproken heeft: want 23 ghy hebt het te dien selven dage gehoort, dat de Enakim aldaer waren, ende datter groote vaste steden waren, of de HEERE met my ware, dat ickse verdreve, gelijck als de HEERE gesproken heeft. |
| 22 D. dit berch-lant. T.w. ’t geberchte Iuda, daer de stadt Hebron op lach. |
| 23 Hier uyt is af te nemen, dat Caleb dese bede aen Iosua gedaen heeft eer dat het lant Canaan geheel ingenomen was, onaengesien dat cap. 10.36, 37. verhaelt is, dat Iosua Hebron heeft in genomen ende verstoort. |
| |
| 13 Doe 24 segende hem Iosua, ende hy gaf Caleb den sone Iephunne Hebron ten erfdeele. |
| 24 D. Hy consenteerde hem sijn begeerte, ende hy wenschte hem geluck, ende alles goets daer mede |
| |
| 14 Daerom wert 25 Hebron, Caleb den sone Iephunne den Kenesiter, ten erfdeele tot op desen dach: om dat hy volherdt hadde den HEERE den Godt Israëls na te volgen. |
| 25 Verst. dit niet soo seer vande Stadt Hebron (want sy was een vry-Stadt, ende quam de Leviten toe) als van het lant, dorpen, ende vlecken daer rondom gelegen, siet Ios. 21. versen 11, 12. ende 1.Chron. 6.56. |
| |
| 15 De name nu van 26 Hebron was eertijts Kiriath-Arba, 27 die 28 een groot mensche geweest is onder de Enakim: ende 29 het lant rustede van den krijch. |
| 26 Vele houden ’t daer voor, dat Kiriath-Arba is genoemt geworden Hebron, nae Hebron den sone Calebs, die 1.Chro. 2.41. genoemt wort de vader van Hebron. |
| 27 Arba is de name eenes mans, vanden welcken de stadt haren name heeft. |
| 28 Soo ten aensiene sijner macht ende auctoriteyt, als der grootte sijnes lichaems: ende groot onder de Enakim, D. de grootste onder haer, alsoo oock Luc. 1.28. |
| 29 T.w. Na dat Iosua aen Caleb de stadt Hebron gegeven, ende Caleb de selve hadde ingenomen: maer niet te dier tijt doese Caleb van Iosua begeerde vers 12. want doe was Hebron ende noch vele lants te winnen. |
