Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde hy quam tot Derben ende Lystren: ende siet, aldaer was een seker Discipel, met name Timotheus, sone van eene geloovige Ioodsche vrouwe, maer van eenen Grieckschen vader. |
| 2 Welcken [goede] getuygenisse gegeven wiert van de broederen te Lystren ende Iconien. |
| 3 Dese wilde Paulus dat met hem souden reysen: ende hy nam ende besneedt hem, om der Ioden wille die in die plaetsen waren: want sy kenden alle sijnen vader, dat hy een Grieck was. |
| 4 Ende alsoo sy de steden door-reysden, gaven sy haer de ordonnantien over, die van de Apostelen ende de Ouderlingen te Ierusalem goet gevonden waren, om [die] te onderhouden. |
| 5 De Gemeynten dan wierden bevestight in den geloove: ende wierden dagelicks overvloediger in getal. |
| 6 Ende als sy Phrygien, ende het landt van Galatien door-gereyst hadden, wierden sy van den heyligen Geest verhindert het woordt in Asien te spreken. |
| 7 [Ende] aen Mysien gekomen zijnde, pooghden sy na Bithynien te reysen: ende de Geest en liet het haer niet toe. |
| 8 Ende sy Mysien voor by gereyst zijnde, quamen af tot Troas. |
| 9 Ende van Paulo wiert in der nacht een gesichte gezien: daer was een Macedonisch man staende, die hem badt ende seyde, Komt over in Macedonien, ende helpt ons. |
| 10 Als hy nu dit gesichte gesien hadde, so sochten wy terstont na Macedonien te reysen, besluytende [daer uyt] dat ons de Heere geroepen hadde, om den selven het Euangelium te vercondigen. |
| 11 Van Troas dan afgevaren zijnde, liepen wy recht na Samothracen, ende den volgenden [dagh] na Neapolis. |
| 12 Ende van daer na Philippi, welcke is de eerste stadt deses deels van Macedonien, een colonie. Ende wy onthielden ons in die stadt etlicke dagen. |
| 13 Ende op den dagh des Sabbaths gingen wy buyten de stadt aen de riviere, daer het gebedt plach te geschieden: ende neder geseten zijnde, spraken wy tot de vrouwen die t’samen gekomen waren. |
| 14 Ende een sekere vrouwe, met name Lydia, een purper-verkoopster, van de stadt Thyatiren, die Godt diende, hoorde [ons]: welcker herte de Heere heeft geopent, dat sy acht name op het gene van Paulo gesproken wiert. |
| 15 Ende als sy gedoopt was ende haer huys, badt sy [ons] seggende, Indien ghy hebt geoordeelt dat ick den Heere getrouwe ben, so komt in mijn huys ende blijft’er. Ende sy dwanck ons. |
| 16 Ende het geschiedde als wy tot het gebedt henen gingen, dat een sekere dienstmaeghd hebbende eenen waerseggenden geest, ons ontmoette, welcke haren heeren groot gewin toebracht met waerseggen. |
| 17 De selve volghde Paulum ende ons achter aen, ende riep, seggende, Dese menschen zijn dienstknechten Godts des Allerhooghsten die ons den wegh der saligheyt verkondigen. |
| 18 Ende dit dede sy vele dagen lanck. Maer Paulus [daer over] te onvreden zijnde, keerde hem om, ende seyde tot den geest, Ick gebiede u in den name Iesu Christi, dat ghy van haer uytgaet. Ende hy ginck uyt ter selver uyre. |
| 19 Al nu de heeren van de selve sagen dat de hope hares gewins wech was, grepen sy Paulum ende Silam ende trocken’se na de merckt voor de Overste. |
| 20 Ende als sy’se tot de Hooft-mannen gebracht hadden, seyden sy, Dese menschen beroeren onse stadt, daer sy Ioden zijn. |
| 21 Ende sy vercondigen zeden, die ons niet geoorloft en zijn aen te nemen, noch te doen, alsoo wy Romeynen zijn. |
| 22 Ende de schare stondt gesamentlick tegen haer op: ende de Hooftmannen haer de cleederen afgescheurt hebbende, bevalen’se te geesselen. |
| 23 Ende als sy haer vele slagen gegeven hadden, wierpen sy’se inde gevangenisse, ende geboden den stock-waerder dat hy’se sekerlick bewaren soude. |
| 24 Dewelcke sulck een gebodt ontfangen hebbende, wierp haer in den binnensten kercker, ende versekerde hare voeten in den stock. |
| 25 Ende ontrent de middernacht baden Paulus ende Silas, ende songen Gode lof-sangen: ende de gevangene hoorden na haer. |
| 26 Ende daer geschiedde snellick een groote aerdbevinge, also dat de fondamenten des kerckers beweeght wierden: ende terstondt wierden alle de deuren geopent, ende de banden van alle wierden los. |
| 27 Ende de stockwaerder wacker geworden zijnde, ende siende de deuren der gevangenisse geopent, trock een sweerdt, ende soude hemselven omgebracht hebben, meynende dat de gevangene ontvloden waren. |
| 28 Maer Paulus riep met grooter stemme, seggende, En doet u selven geen quaet: want wy zijn alle hier. |
| 29 Ende als hy licht ge-eyscht hadde, spranck hy in, ende wiert zeer bevende, ende viel voor Paulo ende Sila neder [aende voeten]. |
| 30 Ende haer buyten gebracht hebbende, seyde hy, [Lieve] Heeren, wat moet ick doen, opdat ick salich worde? |
| 31 Ende sy seyden, Gelooft in den Heer Iesum Christum, ende ghy sult saligh worden, ghy ende uw’ huys. |
| 32 En sy spraken tot hem het woort des Heeren, ende tot alle die in sijn huys waren. |
| 33 Ende hy nam haer tot hem in de selve uyre des nachts, ende wiesch [haer] van de stramen: ende hy wierdt terstont gedoopt, ende alle de sijne. |
| 34 Ende hy bracht’se in sijn huys, ende settede [haer] de tafel voor, ende verheughde hem, dat hy met al sijn huys aen Godt geloovigh geworden was. |
| 35 Ende als het dagh geworden was, sonden de Hooft-mannen de Stadts dienaers, seggende: Laet die menschen los. |
| 36 Ende de stockwaerder boodschapte dese woorden aen Paulum, [seggende], De Hooftmannen hebben gesonden dat ghy soudt los gelaten worden: Gaet dan nu uyt, ende reyst henen in vrede. |
| 37 Maer Paulus seyde tot haer, Sy hebben ons die Romeynen zijn, onveroordeelt in’t openbaer gegeesselt, ende in de gevangenisse geworpen, ende werpen’se ons nu heymelijck daer uyt? Niet alsoo: maer dat’se selve komen, ende ons uytleyden. |
| 38 Ende de stadts-dienaers boodschapten dese woorden wederom den Hoofdmannen: ende sy wierden bevreest, hoordende dat sy Romeynen waren. |
| 39 Ende sy komende baden haer, ende als sy’se uyt-geleydt hadden begeerden sy, dat’se uyt de stadt gaen souden. |
| 40 Ende uytgegaen zijnde uyt de gevangenisse, gingen sy in tot Lydiam: ende de broeders gesien hebbende vertroosteden sy de selve, ende gingen uyt [de stadt]. |
