Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 VOorwaer, voorwaer segge ick u lieden, die niet in en gaet door de deure in den stal der schapen, maer van elders inclimt, die is een dief ende moordenaer. |
| 2 Maer die door de deure ingaet, is een herder der schapen. |
| 3 Desen doet de deurwachter open, ende de schapen hooren sijne stemme: ende hy roept sijne schapen by namen, ende leydtse uyt. |
| 4 Ende wanneer hy sijne schapen uytgedreven heeft, soo gaet hy voor haer henen, ende de schapen volgen hem, overmits sy sijne stemme kennen. |
| 5 Maer eenen vremden en sullen sy geensins volgen, maer sullen van hem vlieden: overmits sy de stemme der vremde niet en kennen. |
| 6 Dese gelijckenisse seyde Iesus tot haer: maer sy en verstonden niet wat het was, dat hy tot haer sprack. |
| 7 Iesus dan seyde wederom tot haer, Voorwaer, voorwaer segge ick u, Ick ben de deure der schapen. |
| 8 Alle, so vele alsser voor my zijn gekomen, zijn dieven ende moordenaers, maer de schapen en hebben haer niet gehoort. |
| 9 Ick ben de deure: indien yemant door my ingaet, die sal behouden worden: ende hy sal ingaen ende uytgaen, ende weyde vinden. |
| 10 De dief en komt niet dan op dat hy stele, ende slachte, ende verderve: Ick ben gekomen op dat sy het leven hebben, ende overvloedt hebben. |
| 11 Ick ben de goede Herder: de goede Herder stelt sijn leven voor de schapen. |
| 12 Maer de huerlinck, ende die geen herder en is, wien de schapen niet eygen en zijn, siet den wolf komen, ende verlaet de schapen, ende vliedt: ende de wolf grijptse, ende verstroyt de schapen. |
| 13 Ende de huerlinck vliedt, overmits hy een huerlinck is, ende en heeft geen sorge voor de schapen. |
| 14 Ick ben de goede Herder: ende ick kenne de mijne, ende worde van de mijne gekent. |
| 15 Gelijckerwijs de Vader my kent, [alsoo] kene ick oock den Vader: ende ick stelle mijn leven voor de schapen. |
| 16 Ick hebbe noch andere schapen, die van desen stal niet en zijn: dese moet ick oock toebrengen: ende sy sullen mijne stemme hooren, ende het sal worden een cudde, [ende] een herder. |
| 17 Daerom heeft my de Vader lief, overmits ick mijn leven aflegge, op dat ick ’tselve wederom neme. |
| 18 Niemant en neemt het selve van my, maer ick legge het van my selven af: ick hebbe macht het selve af te leggen, ende hebbe macht het selve wederom te nemen. Dit gebodt hebbe ick van mijnen Vader ontfangen. |
| 19 Daer wiert dan wederom tweedracht onder de Ioden, om deser woorden wille. |
| 20 Ende vele van haer seyden, Hy heeft den duyvel, ende is uytsinnich: wat hoort ghy hem? |
| 21 Andere seyden, Dit en zijn geen woorden eens besetenen: kan oock de duyvel der blinden oogen openen? |
| 22 Ende het was het feest der vernieuwinge des tempels te Ierusalem, ende het was winter. |
| 23 Ende Iesus wandelde in den tempel, in het voorhof Salomons. |
| 24 De Ioden dan omringden hem, ende seyden tot hem, Hoe lange houdt ghy onse ziele op? indien ghy de Christus zijt, seght het ons vry uyt. |
| 25 Iesus antwoordde haer, Ick heb’t u geseght, ende ghy en gelooft het niet. De wercken die ick doe in den name mijns Vaders, die getuygen van my. |
| 26 Maer ghylieden en gelooft niet, want ghy en zijt niet van mijne schapen, gelijck ick u geseght hebbe. |
| 27 Mijne schapen hooren mijne stemme, ende ick kenne de selve, ende sy volgen my. |
| 28 Ende ick geve haer het eeuwige leven: ende sy en sullen niet verloren gaen inder eeuwicheyt, ende niemant en sal deselve uyt mijne hant rucken. |
| 29 Mijn Vader diese my gegeven heeft, is meerder dan alle, ende niemant en canse rucken uyt de handt mijns Vaders. |
| 30 Ick ende de Vader zijn een. |
| 31 De Ioden dan namen wederom steenen op, om hem te steenigen. |
| 32 Iesus antoordde haer, Ick hebbe u vele treflijcke wercken getoont van mijnen Vader: om welck werck van die steenight ghy my? |
| 33 De Ioden antwoordden hem, seggende, Wy en steenigen u niet over [eenigh] goet werck, maer over [Godts-]lasteringe, ende om dat ghy een mensche zijnde u selven Godt maeckt. |
| 34 Iesus antwoordde haer, En isser niet geschreven in uw Wet, Ick hebbe geseght, ghy zijt Goden? |
| 35 Indien [de wet] die Goden genaemt heeft, tot welcke het woort Godts geschiet is, ende de Schrift niet en kan gebroken worden: |
| 36 Seght ghylieden [tot my,] dien de Vader geheylight ende in de werelt gesonden heeft, ghy lastert [Godt], om dat ick geseght hebbe, ick ben Godts Sone? |
| 37 Indien ick niet en doe de wercken mijns Vaders, so en gelooft my niet: |
| 38 Maer indien ickse doe, ende so ghy my niet en geloovet, so gelooft de wercken: op dat ghy meught bekennen ende gelooven, dat de Vader in my is, ende ick in hem. |
| 39 Sy sochten dan wederom hem te grijpen, ende hy ontginck uyt hare handt. |
| 40 Ende hy ginck wederom over den Iordaan, tot de plaetse daer Ioannes eerst doopte, ende hy bleef aldaer. |
| 41 Ende vele quamen tot hem ende seyden, Ioannes en dede wel geen teecken: maer alles wat Ioannes van desen seyde, was waer. |
| 42 Ende vele geloofden aldaer in hem. |
