Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde sijne twaelf Discipelen te samen geroepen hebbende, gaf hy haer kracht ende macht over alle de duyvelen, ende om sieckten te genesen. |
| 2 Ende sond’se henen om te prediken het Coninckrijcke Godts, ende de krancke gesont te maken. |
| 3 Ende hy seyde tot haer, En neemt niets mede tot den wech, noch staven, noch male, noch broot, noch gelt: noch yemant van u en sal twee rocken hebben. |
| 4 Ende in wat huys ghy oock sult ingaen, blijvet aldaer, ende gaet van daer uyt. |
| 5 Ende soo wie u niet en sullen ontfangen, uytgaende van die stadt, schuddet oock het stof af van uwe voeten, tot een getuygenisse tegen haer. |
| 6 Ende sy uytgaende doorgingen alle de vlecken, verkondigende het Euangelium, ende genesende [de siecken] over al. |
| 7 Ende Herodes de Viervorst hoorde alle de dingen die van hem geschiedden: ende was twijffelmoedigh, om dat van sommige geseght wiert, dat Ioannes van den dooden was opgestaen. |
| 8 Ende van sommige, dat Elias verschenen was: ende [van] andere, dat een Propheet vanden ouden was opgestaen. |
| 9 Ende Herodes seyde, Ioannem hebbe ick onthooft: wie is nu dese, van welcke ick sulcke dingen hoore? Ende hy socht hem te sien. |
| 10 Ende de Apostelen wedergekeert zijnde verhaelden hem al wat sy gedaen hadden. Ende hy nam’se mede ende vertrock alleen in een woeste plaetse der stadt genaemt Bethsaida. |
| 11 Ende de scharen [dat] verstaende, volghden hem: ende hy ontfingh’se, ende sprack tot haer van het Coninckrijcke Godts: ende die genesinge van noode hadden, maeckte hy gesont. |
| 12 Ende de dagh begon te dalen: ende de twaelve tot hem komende seyden tot hem, Laet de schare van u, op dat sy henen gaende in de omliggende vlecken ende inde dorpen herberge nemen mogen, ende spijse vinden: want wy zijn hier in een woeste plaetse. |
| 13 Maer hy seyde tot haer, Geeft ghy haer te eten. Ende sy seyden, Wy en hebben niet meer als vijf brooden, ende twee visschen, ’t en zy dan dat wy henen gaen, ende spijse koopen voor al dit volck: |
| 14 Want daer waren ontrent vijf duysent mannen. Doch hy seyde tot sijne Discipelen, Doet haer neder sitten by saten, elcke van vijftich. |
| 15 Ende sy deden alsoo, ende deden’se alle neder sitten. |
| 16 Ende hy de vijf brooden ende de twee visschen genomen hebbende, sach op na den hemel, ende segende die, ende brack’se, ende gaf’se den Discipelen, om de schare voor te leggen. |
| 17 Ende sy aten ende wierden alle versadight: ende daer wiert opgenomen ’tgene haer vande brocken overgeschoten was, twaelf korven. |
| 18 Ende het geschiedde, als hy alleen was biddende, dat de Discipelen met hem waren, ende hy vraeghde haer, seggende, Wie seggen de scharen dat ick ben? |
| 19 Ende sy antwoordende seyden, Ioannes de Dooper: ende andere Elias: ende andere, dat eenich Propheet van den ouden opgestaen is. |
| 20 Ende hy seyde tot haer, Maer ghy lieden wie seght ghy dat ick ben? Ende Petrus antwoordende seyde, de Christus Godts. |
| 21 Ende hy geboodt haer scherpelick ende beval, dat sy dit niemant seggen en souden: |
| 22 Seggende, de Sone des menschen moet vele lijden, ende verworpen worden van de Ouderlingen, ende Overpriesters, ende Schriftgeleerde, ende gedoodt: ende ten derden dage opgeweckt worden. |
| 23 Ende hy seyde tot allen, So yemant achter my wil komen, die verloochene hem selven, ende neme sijn kruys dagelijcks op, ende volge my. |
| 24 Want so wie sijn leven behouden wil, die sal het verliesen: maer soo wie sijn leven verliesen sal, om mijnent wille, die sal het behouden. |
| 25 Want wat baet het een mensche, die de geheele werelt soude winnen, ende hem selven verliesen, ofte schade [sijns selfs] lijden? |
| 26 Want soo wie hem mijns ende mijner woorden sal geschaemt hebben, diens sal de Sone des menschen hem schamen, wanneer hy komen sal in sijne heerlickheyt, ende [inde heerlickheyt] des Vaders, ende der heylige Engelen. |
| 27 Ende ick segge u waerlick, daer zijn sommige der gene die hier staen, die den doot niet en sullen smaecken, tot dat sy het Coninckrijcke Godts sullen gesien hebben. |
| 28 Ende het geschiedde ontrent acht dagen na dese woorden, dat hy mede nam Petrum ende Ioannem, ende Iacobum, ende klam op den bergh om te bidden. |
| 29 Ende als hy badt, wiert de gedaente sijns aengesichts verandert, ende sijne cleedinge wit [ende] seer blinckende. |
| 30 Ende siet, twee mannen spraecken met hem, welcke waren Moses ende Elias. |
| 31 De welcke gesien zijnde in heerlickheyt, seyden sijnen uytganck, dien hy soude volbrengen te Ierusalem. |
| 32 Petrus nu, ende die met hem [waren], waren met slaep beswaert, ende ontwaeckt zijnde, sagen sy sijne heerlickheyt, ende de twee mannen die by hem stonden. |
| 33 Ende het geschiedde als sy van hem afscheydden, soo seyde Petrus tot Iesum, Meester, het is goet dat wy hier zijn: ende laet ons drie tabernakelen maecken, voor u eenen, ende voor Moses eenen, ende voor Elias eenen: niet wetende wat hy seyde. |
| 34 Als hy nu dit seyde, quam een wolcke, ende overschaduwde haer: ende sy wierden bevreest, als die in de wolcke ingingen. |
| 35 Ende daer geschiedde een stemme uyt de wolcke, seggende, Dese is mijn geliefde Sone, hoort hem. |
| 36 Ende als de stemme geschiedde, so wiert Iesus alleen gevonden: ende sy swegen stil, ende en verhaelden in die dagen niemant yet van ’t gene sy gesien hadden. |
| 37 Ende het geschiedde des daeghs daer aen, als sy van den bergh af quamen, dat hem een groote schare in ’t gemoet quam. |
| 38 Ende siet een man vande schare riep uyt, seggende, Meester, ick bidde u, siet doch mijnen soon aen, want hy is my een eenigh-geboren. |
| 39 Ende siet een geest neemt hem, ende van stonden aen roept hy, ende hy scheurt hem dat hy schuymt, ende en wijckt nauwelijcks van hem, ende verplettert hem. |
| 40 Ende ick hebbe uwe Discipelen gebeden, dat sy hem souden uytwerpen, ende sy en hebben niet gekonnen. |
| 41 Ende Iesus antwoordende seyde, O ongeloovigh ende verkeert geslachte, hoe lange sal ick noch by u lieden zijn, ende u lieden verdragen? Brenght uwen sone hier. |
| 42 Ende noch, als hy [na hem] toequam, scheurde hem de duyvel, ende verscheurde [hem]: maer Iesus bestrafte den onreynen geest, ende maeckte het kint gesont, ende gaf hem sijnen vader weder. |
| 43 Ende sy wierden alle verslagen over de grootdadigheyt Godts. Ende als sy alle haer verwonderden over alle de dingen, die Iesus gedaen hadde, seyde hy tot sijne discipelen, |
| 44 Legget ghy dese woorden in uwe ooren: Want de Sone des menschen sal overgelevert worden in der menschen handen. |
| 45 Maer sy en verstonden dit woort niet, ende het was voor haer verborgen, alsoo dat sy het niet en begrepen: ende sy vreesden, van dat woort hem te vragen. |
| 46 Ende daer rees een overlegginge onder haer, namelijck wie van haer de meeste ware. |
| 47 Maer Iesus siende de overlegginge harer herten, nam een kindeken, ende stelde dat by hem: |
| 48 Ende seyde tot haer, So wie dit kindeken ontfangen sal in mijnen name, die ontfanght my: ende so wie my ontfangen sal, die ontfangt hem die my gesonden heeft. Want die de minste onder u allen is, die sal groot zijn. |
| 49 Ende Ioannes antwoordde ende seyde, Meester, wy hebben eenen gesien, die in uwen name de duyvelen uytwierp, ende wy hebben’t hem verboden, om dat hy [u] met ons niet en volght. |
| 50 Ende Iesus seyde tot hem, En verbiet het niet. Want wie tegen ons niet en is, die is voor ons. |
| 51 Ende het geschiedde, als de dagen sijner opneminge vervult wierden, so richtede hy sijn aengesicht, om na Ierusalem te reysen. |
| 52 Ende hy sondt boden uyt voor sijn aengesicht, ende sy henen gereyst zijnde, quamen in een vleck der Samaritanen, om voor hem [herberge] te bereyden. |
| 53 Ende sy en ontfingen hem niet, om dat sijn aengesicht was [als] reysende na Ierusalem. |
| 54 Als nu sijne Discipelen Iacobus ende Ioannes [dat] sagen, seyden sy, Heere wilt ghy dat wy seggen, dat vyer van den hemel nederdale, ende dese verslinde, gelijck oock Elias gedaen heeft. |
| 55 Maer hem omkeerende bestrafte hyse, ende seyde, Ghy en weet niet van hoedanigen geest ghy zijt. |
| 56 Want de Sone des menschen en is niet gekomen om der menschen zielen te verderven, maer om te behouden. Ende sy gingen na een ander vleck. |
| 57 Ende het geschiedde op den wech als sy reysden, dat een tot hem seyde, Heere ick sal u volgen, waer ghy oock henen gaet. |
| 58 Ende Iesus seyde tot hem, De vossen hebben holen, ende de vogelen des hemels nesten: maer de Sone des menschen en heeft niet, waer hy het hooft nederlegge. |
| 59 Ende hy seyde tot eenen anderen, Volght my. Doch hy seyde, Heere laet my toe, dat ick henen gae, ende eerst mijnen vader begrave. |
| 60 Maer Iesus seyde tot hem, Laet de doode hare dooden begraven: doch ghy, gaet henen ende verkondight het Coninckrijcke Godts. |
| 61 Ende oock een ander seyde, Heere ick sal u volgen: maer laet my eerst toe, dat ick afscheydt neme, van de gene die in mijn huys zijn. |
| 62 Ende Iesus seyde tot hem, Niemant die sijne handt aen den ploegh slaet ende siet na het gene achter is, en is bequaem tot het Conickrijcke Godts. |
