Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde hy seyde tot de Discipelen, Het en can niet wesen, datter geen ergernissen en komen: doch wee [hem] door welcken sy komen. |
| 2 Het soude hem nutter zijn, dat eenen meulensteen om sijnen hals gedaen ware, ende hy in de zee geworpen, dan dat hy een van dese cleyne soude ergeren. |
| 3 Wacht u selven. Ende indien uw’ broeder tegen u sondight, so bestraft hem: ende indien het hem leet is, so vergeeft het hem. |
| 4 Ende indien hy sevenmael ’sdaeghs tegen u sondight, ende sevenmael ’sdaeghs tot u wederkeert, seggende, Het is my leet, so sult ghy’t hem vergeven. |
| 5 Ende de Apostelen seyden tot den Heere, Vermeerdert ons het geloove. |
| 6 Ende de Heere seyde, Soo ghy een geloove haddet als een mostaert zaedt, ghy soudet tegen desen moerbesie-boom seggen, Wort ontwortelt, ende in de zee geplant: ende hy soude u gehoorsaem zijn. |
| 7 Ende wie van u heeft eenen dienstknecht ploegende ofte [de beesten] hoedende, die tot hem, als hy van den acker inkomt, terstont sal seggen, Komt by, ende sit aen? |
| 8 Maer sal hy niet tot hem seggen, Bereydt dat ick t’avondt sal eten, ende omgordt u ende dient my, tot dat ick sal gegeten ende gedroncken hebben: ende eet ende drinckt ghy daer na? |
| 9 Danckt hy oock den selven dienstknecht, om dat hy gedaen heeft ’t gene hem bevolen was? Ick meyne, neen. |
| 10 Alsoo oock ghy, wanneer ghy sult gedaen hebben al het gene u bevolgen is, so seght, Wy zijn onnutte dienstknechten, want wy hebben [maer] gedaen ’t gene wy schuldigh waren te doen. |
| 11 Ende het geschiedde, als hy nae Ierusalem reysde, dat hy door het midden van Samarien ende Galileen ginck. |
| 12 Ende als hy in een seker vleck quam, ontmoetteden hem tien melaetsche mannen, welcke stonden van verre. |
| 13 Ende sy verhieven [hare] stemme, seggende, Iesu, Meester, ontfermt u onser. |
| 14 Ende als hyse sach, seyde hy tot haer, Gaet henen ende vertoont u selven den Priesteren. Ende het geschiedde terwijle sy henen gingen, dat sy gereynight wierden. |
| 15 Ende een van haer siende dat hy genesen was, keerde wederom, met grooter stemme Godt verheerlickende. |
| 16 Ende hy viel op het aengesicht voor sijne voeten, hem danckende: ende de selve was een Samaritaen. |
| 17 Ende Iesus antwoordende seyde, En zijn niet de tien gereynight geworden? Ende waer zijn de negen? |
| 18 En zijnder geene gevonden die wederkeeren, om Godt eere te geven, dan dese vremdelingh? |
| 19 Ende hy seyde tot hem, Staet op, ende gaet henen: uw’ geloove heeft u behouden. |
| 20 Ende gevraeght zijnde vande Phariseen, wanneer het Coninckrijcke Godts komen soude, heeft hy haer geantwoordt ende geseght, Het Coninckrijcke Godts en komt niet met uyterlick gelaet. |
| 21 Noch men en sal niet seggen, Siet hier, ofte siet daer: Want siet het Coninckrijcke Godts is binnen u lieden. |
| 22 Ende hy seyde tot de Discipelen, Daer sullen dagen komen, wanneer ghy sult begeeren eenen der dagen vanden Sone des menschen te sien, ende ghy en sult [dien] niet sien. |
| 23 Ende sy sullen tot u seggen, Siet hier, ofte siet daer is hy, en gaet niet henen, noch en volght niet. |
| 24 Want gelijck de blicksem, die van ’t een [eynde] onder den hemel blicksemt, tot het ander onder den hemel schijnt, alsoo sal oock de Sone des menschen wesen in sijnen dagh. |
| 25 Maer eerst moet hy veel lijden, ende verworpen worden van dit geslachte. |
| 26 Ende gelijck het geschiet is in de dagen van Noë, also sal het oock zijn in de dagen des Soons des menschen. |
| 27 Sy aten, sy droncken, sy namen ten houwelicke, sy wierden ten houwelicke gegeven, tot den dagh op welcken Noë in de arcke ginck, ende de sund-vloet quam, ende verderfse alle. |
| 28 Desgelijcks oock, gelijck het geschiedde in de dagen Lots, sy aten, sy droncken, sy kochten, sy verkochten, sy planteden, sy bouwden: |
| 29 Maer op welcken dag Lot van Sodoma uytginck, regende het vyer ende sulpher van den hemel, ende verderfse alle. |
| 30 Even alsoo sal het zijn inden dagh, op welcken de Sone des menschen geopenbaert sal worden. |
| 31 In dien selven dagh, wie op het dack sal zijn, ende sijnen huysraet in huys, die en kome niet af, om den selven wech te nemen: Ende wie op den acker zijn sal, die en keere desgelijcks niet nae het gene dat achter is. |
| 32 Gedenckt aen het wijf Lots. |
| 33 So wie sijn leven sal soecken te behouden, die sal ’t verliesen, ende soo wie het selve sal verliesen, die sal het in ’t leven behouden. |
| 34 Ick segge u, in dien nacht sullen twee op een bedde zijn: de een sal aengenomen, ende de ander sal verlaten worden. |
| 35 Twee [vrouwen] sullen t’samen malen: de eene sal aengenomen, ende de andere sal verlaten worden. |
| 36 Twee sullen op den acker zijn, de een sal aengenomen, ende de ander sal verlaten worden. |
| 37 Ende sy antwoordden ende seyden tot hem, Waer Heere? Ende hy seyde tot haer, Waer het lichaem is, al daer sullen de arenden vergadert worden. |
