Statenvertaling.nl

sample header image

Mattheüs 9 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
Inleiding Bijbelboek
Inleiding Nieuwe Testament
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Mattheüs 9

1 Christus geneest eenen geraeckten ofte lammen, ende bewijst dat hy macht heeft om de sonden te vergeven. 9 Beroept Mattheum, ende eet met de Tollenaers. 14 Verdedicht sijne Discipulen, datse niet en vasten. 20 Geneest een vrouwe van het bloedt-vloeyen. 23 Verweckt eens Oversten gestorvene dochterken. 27 maect twee blinde siende. 32 werpt eenen stommen Duyvel uyt. 35 Predickt, ende geneest vele siecken. 36 Vermaent te bidden om arbeyders inden oogst.
 
1 ENde in het schip gegaen zijnde voer hy over ende quam in 1 sijne stadt. a Ende siet, sy brachten tot hem eenen 2 geraeckten, op een bedde liggende.
1 N. Capernaum, daer hy sijne woonplaetse genomen hadde. Siet Mat. 4.13. Marc. 2.1.
a Marc. 2.3. Luc. 5.18. Actor. 9.33.
2 Ofte, lammen, gelijck Matth. 4.24.
 
2 Ende Iesus 3 haer geloove siende, seyde tot den geraeckten, Sone, 4 zijt wel gemoet, uwe sonden zijn u vergeven.
3 Naeml. So des geraeckten, als der gener die hem brachten.
4 Ofte, vertrouwt.
 
3 Ende siet, sommige der Schriftgeleerde seyden in haer selven, b Dese 5 lastert [Godt.]
b Psal. 32.5. Iesa. 43.25.
5 N. Godt, hem selven toeschrijvende ’t gene Godt alleen toekomt. Het Gr. woort beteeckent eygentlick yemants goede naem quetsen, schenden, ofte beschadigen. Siet Iesa. 43.25. ende 44.22.
 
4 Ende Iesus 6 siende hare gedachten, seyde, Waerom overdenckt ghy quaet in uwe herten?
6 D. bekennende de overlegginge hares gemoets.
 
5 Want wat is 7 lichtelicker te seggen, De sonden zijn u vergeven: ofte te seggen, Staet op ende wandelt?
7 Want dese beyde even swaer, ende eygen wercken Godts zijn.
 
6 Doch op dat ghy moocht weten, dat de 8 Sone des menschen 9 macht heeft op der aerden de sonden te vergeven, (doe seyde hy tot den geraeckten) Staet op, neemt uw’ bedde op, ende gaet henen nae u huys.
8 So noemt Christus hem selven, om dat hy de Sone Godts zijnde oock waerachtich mensche is, uyt de menschen ende onder dien tijtel belooft was, Dan. 7.13. als oock om dat hy in eenen nedrigen staet was onder de menschen. Ezech. 1.26. Phil. 2.7, 8.
11{9} N. om dat hy in eenen persoon oock warachtich Godt is. Actor. 20.28.
 
7 Ende hy opgestaen zijnde 10 ginck henen nae sijn huys.
12{10} N. sijn bedde op hem genomen hebbende: gelijck Marc. 2.12. ende Luce 5.25. te sien is.
 
8 De scharen nu [dat] siende, hebben haer verwondert, ende Godt verheerlickt, die sodanige macht den menschen gegeven hadde.
9 c Ende Iesus van daer voortgaende, sach een mensche in 11 het Tolhuys sitten genaemt 12 Mattheus: ende seyde tot hem, Volgt my. Ende hy opstaende volchde hem.
c Marc. 2.14. Luc. 5.27.
11 N. om den tol te ontfangen. want hy was een Tollenaer. Matth. 10.3.
12 Ende was oock genaemt Levi. Siet Marc. 2.14. ende Luce 5.27. ende is de selve, die dit Euangelium geschreven heeft.
 
10 Ende het geschiede als hy in het huys [Matthei] 13 aen sat, siet, vele tollenaers ende 14 sondaers quamen ende saten mede aen, met Iesu, ende sijne discipelen.
13 Van de maniere van aensitten aen den tafel, siet Ioan. 13.23.
14 D. mede-gesellen der tollenaers, die vande Ioden voor groote sondaren gehouden wierden, ofte in openbare sonden leefden.
 
11 Ende de Phariseen [dat] siende, seyden tot sijne discipelen, Waerom eet uw’ Meester met de tollenaren ende sondaren?
12 Maer Iesus [sulcks] hoorende, seyde tot haer, Die 15 gesont zijn en hebben den Medecijn-meester niet van noode, maer die 16 sieck zijn.
15 Gr. sterck, kloeck.
16 Gr. die qualick te passe, ofte qualick gestelt zijn.
 
13 Doch gaet henen ende leert, wat het zy, d Ick wil barmherticheyt, ende 17 niet offerhande. e Want ick ben niet gekomen om te roepen 18 rechtveerdige, maer sondaers tot bekeeringe.
d Hos. 6.6. Mich. 6.8. Matth. 12.7.
17 D. ick wil, D. ick hebbe meer welgevallen aen de wercken der barmherticheyt, waer onder oock de vlijt om yemandt te bekeeren voornamelick begrepen wort, dan aen offerande.
e 1.Tim. 1.15. Marc. 2.17. Luc. 5.32. ende 19.10.
18 Om datter sodanige geen en zijn, hoewel de Phariseen haer lieten voorstaen datse sodanige waren. Luc. 18.9.
 
14 f Doe quamen de discipelen Ioannis tot hem, seggende, Waerom vasten wy ende de Phariseen veel, ende uwe discipelen en vasten niet?
f Marc. 2.18. Luce 5.33.
 
15 Ende Iesus seyde tot haer, Connen oock g de 19 bruylofts-kinderen treuren, so lange de bruydegom by haer is? Maer de dagen sullen komen, wanneer de bruydegom van haer sal wech-genomen zijn, ende dan sullen sy vasten.
g 2.Corint. 11.2.
19 Gr. de sonen, D. kinderen der bruylofts kamer, die men noemt Speel-genooten. siet Iud. 14.11. dese worden genaemt vrienden des Bruydegoms, Ioan. 3.29.
 
16 Oock en set niemandt 20 eenen lap 21 ongevolt laecken, op een oudt kleedt: want desselven 22 aengesette lap 23 scheurt af van het kleedt, ende daer wort een erger scheure.
20 Christus wil met dese gelijckenissen te kennen geven, dat sijne discipelen noch al te teer ende swack waren.
21 Ofte, Onbereydt, nieuw, ongesleten: gelijck Luc. 5.36.
22 Gr. Vervulsel.
23 Ofte, Scheurt yet af, gelijck Marc. 2.21. N. het nieuwe van het oude. D. scheurt den aengesetten lap af.
 
17 h Noch men doet geenen nieuwen wijn in oude [leder-]sacken: anders 24 so bersten de [leder-]sacken, ende de wijn wort uytgestort, ende de [leder-]sacken verderven: maer men doet nieuwen wijn in nieuwe [leder-]sacken, ende beyde te samen worden behouden.
h Actor. 2.4. Marc. 2.21.
24 Ofte, scheuren.
 
18 Als hy dese dingen tot haer sprack, i siet een 25 Overste quam ende aenbadt hem, seggende, Mijn dochter is nu terstont gestorven, doch comt ende legt uwe handt op haer, ende sy sal 26 leven.
i Marc. 5.22. Luc. 8.41.
25 N. der Synagoge genaemt Iairus. Siet Marc. 5.22. Luc. 8.41.
26 D. weder levendich worden.
 
19 Ende Iesus opgestaen zijnde volchde hem, ende sijne discipelen.
20 (k Ende siet, een vrouwe, die twaelf jaren het bloed-vloeyen gehadt hadde, comende tot hem 27 van achteren, raeckte den zoom sijnes cleedts aen.
k Marc. 5.25. Luc. 8.43. Levit. 15.25.
27 Om dat sy hare sieckte niet en derfde openbaren.
 
21 Want sy seyde in haer selven, indien ick alleenlick 28 sijn cleedt aenraecke, so sal ick 29 gesont worden.
28 Sy en schreef dese kracht der gesontmakinge den kleede niet toe, maer Iesu Christo selve, die daer tegenwoordich was, als blijckt uyt het volgende vers, ende uyt Marc. 5.30. ende Luc. 8.46. Siet dergelijck Matt. 14.36.
29 Gr. verlost, ofte behouden.
 
22 Ende Iesus hem omkeerende, ende haer siende, seyde, l Zijt wel gemoet dochter, uw’ geloove heeft u behouden. Ende de vrouwe wiert gesont van de selve uyre af.
l Marc. 5.34. Luc. 8.48.
 
23 m Ende als Iesus in het huys des Oversten quam, ende sach 30 de pijpers ende de woelende schare.
m Marc. 5.38. Luc. 8.51.
30 Die met treurich fluyten de luyden tot weenen ende klagen over de dooden sochten te verwecken: welck gebruyck de Ioden van de heydenen ontleent hadden.
 
24 Seyde hy tot haer, Vertreckt, want het dochterken en is 31 niet doodt, maer n slaept. Ende sy belachten hem.
31 N. om doodt te blijven, alsoo Christus voor hadde, haer te verwecken. Anders wort de doot gesegt geen doot, maer een slaep te zijn, van wegen de gemeene opstandinge Ioan. 11.11.
n Ioan. 11.11.
 
25 Als nu de schare uytgedreven was, ginck hy in, ende greep haer handt: ende het dochterken 32 stondt op.
32 Gr. Wiert opgeweckt, N. van den doot.
 
26 Ende dit geruchte ginck uyt door dat geheele landt.
27 Ende als Iesus van daer voortginck, zijn hem twee blinde gevolcht, roepende ende seggende, [Ghy] 33 sone Davids ontfermt u onser.
33 De Messias was voor een Sone Davids bekent, om dat hy uyt den geslachte Davids soude voortkomen, volgens de belofte aen David gedaen. Siet Mat. 1. vers 1.
 
28 Ende als hy in huys gecomen was, quamen de blinde tot hem. Ende Iesus seyde tot haer, Gelooft ghy, dat ick dat doen can? Sy seyden tot hem, Ia Heere.
29 Doe raeckte hy hare oogen aen, seggende, U geschiede na uw’ geloove.
30 Ende hare oogen zijn geopent geworden. o Ende Iesus heeft haer 34 seer strengelick verboden, seggende, Siet, dat het niemant en wete.
o Matth. 12.16. Luc. 5.14.
34 Gr. Gedreycht met ernstige beweginge des gemoets.
 
31 p Maer sy uytgegaen zijnde, hebben hem ruchtbaer gemaeckt, door dat geheele landt.
p Marc. 7.36.
 
32 q Als dese nu uytgingen, siet so brachten sy tot hem een mensche, die 35 stom ende van den Duyvel beseten was.
q Matth. 12.22. Luc. 11.14.
35 Dien de Duyvel, waer van hy beseten was, de sprake benomen hadde.
 
33 Ende als de Duyvel uytgeworpen was, sprack de stomme. Ende de scharen verwonderden haer, seggende, Daer en is noyt 36 desgelijcks in Israël gesien.
36 Gr. Alsoo.
 
34 Maer de Phariseen seyden, r Hy werpt de Duyvelen uyt, door den 37 Oversten der Duyvelen.
r Matth. 12.24. Marc. 3.22. Luc. 11.15.
37 Dese wort Mat. 10.25. ende 12.27. BeelZebul genaemt. Want oock onder de onreyne Geesten een is die over de andere heerschappie heeft. Siet Matth. 25.41.
 
35 s Ende Iesus omginck alle de steden ende vlecken, leerende in hare Synagogen, ende predikende het Euangelium des Coninckrijcks, ende genesende 38 alle sieckten ende alle qualen onder den volcke.
s Marc. 6.6. Luc. 13.22.
38 D. Allerley. siet Matth. 4.23.
 
36 t Ende hy de scharen siende, wert 39 innerlick met ontferminge beweecht over haer, om datse 40 vermoeyt ende verstroyt waren, v gelijck schapen, die geenen herder en hebben.
t Marc. 6.34.
39 Gr. Wert in sijne ingewanden beroert.
40 Gr. Los ende onbonden.
v Ierem. 23.1. Ezech. 34.2.
 
37 Doe seyde hy tot sijne Discipelen, x De oogst is wel 41 groot, maer de arbeyders zijn weynige.
x Luc. 10.2. Ioan. 4.35.
41 Gr. Veel.
 
38 y Biddet dan den Heere des oogsts, dat hy arbeyders in sijnen oogst 42 uytstoote.
y 2.Thess. 3.1.
42 Gr. uytwerpe, dat is, uytsende, haer door de kracht sijnes Geests gewillich ende bequaem gemaeckt hebbende.

Einde Mattheüs 9