Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde de HEERE sprack tot Mose inde woestijne Sinai, in het tweede jaer, na dat sy uyt Egyptenlant uytgetogen waren, in de eerste maent, seggende: |
| 2 Dat de kinderen Israëls het Paesschen houden souden, op sijnen gesetten tijt. |
| 3 Op den veertienden dach in dese maent, tusschen de twee avonden sult ghy dat houden, op sijnen gesetten tijt: nae alle sijne insettingen, ende nae alle sijne rechten sult ghy dat houden. |
| 4 Mose dan sprack tot de kinderen Israëls, dat sy het Paesschen souden houden. |
| 5 Ende sy hielden het Paesschen op den veertienden dach der eerster maent, tusschen de twee avonden in de woestijne Sinai: nae alles dat de HEERE Mose geboden hadde, alsoo deden de kinderen Israëls. |
| 6 Doe warender lieden geweest, die over het doode lichaem eens menschen onreyn waren, ende op den selven dach het Paesschen niet en hadden konnen houden: daerom naederden sy voor het aengesicht Mose, ende voor het aengesicht Aarons op dien selven dach. |
| 7 Ende die selve lieden seyden tot hem, Wy zijn onreyn over het doode lichaem eens menschen: waerom souden wy verkort worden, dat wy de offerhande des HEEREN op sijnen gesetten tijt niet en souden offeren, in ’t midden der kinderen Israëls? |
| 8 Ende Mose seyde tot hen: Blijft staende, dat ick hoore wat de HEERE u gebieden sal. |
| 9 Doe sprack de HEERE tot Mose, seggende: |
| 10 Spreeckt tot de kinderen Israëls, seggende: Wanneer yemant onder u, ofte onder uwe geslachten, over een doodt lichaem onreyn, ofte op eenen verren wech sal zijn, hy sal dan noch den HEERE het Paesschen houden. |
| 11 In de tweede maent op den veertienden dach, tusschen de twee avonden sullen sy dat houden: met ongesuerde [brooden] ende bittere sause sullen sy dat eten. |
| 12 Sy en sullen daer van niet overlaten tot den morgen, ende en sullen daer aen geen been breken: nae alle insettinge des Paesschen sullen sy dat houden. |
| 13 Als een man die reyn is, ende op den wech niet en is, ende nalaten sal het Paesschen te houden, so sal die selve ziele uyt hare volckeren uytgeroeyt worden: want hy de offerhande des HEEREN op sijnen gesetten tijt niet en heeft geoffert; die selve man sal sijne sonde dragen. |
| 14 Ende wanneer een vreemdelinck by u als vreemdelinck verkeert, ende hy het Paesschen den HEERE oock houden sal, nae de insettinge van het Paesschen, ende nae sijne wijse, alsoo sal hy het houden: het sal eenderley insettinge voor u lieden zijn, beyde den vreemdelinck ende den inboorlinck des lants. |
| 15 Ende op den dach van het oprichten des Tabernakels bedeckte de wolcke den Tabernakel, op de Tente der getuygenisse: ende inden avont was over den Tabernakel als een gedaente des vyers, tot aen den morgen. |
| 16 Alsoo geschieddet gedurichlick; de wolcke bedeckte den selven: ende des nachts was een gedaente des vyers. |
| 17 Maer na dat de wolcke opgeheven wert van boven de Tente, alsoo verreysden oock daerna de kinderen Israëls: ende in de plaetse daer de wolcke bleef, daer legerden hen de kinderen Israëls. |
| 18 Nae den mont des HEEREN verreysden de kinderen Israëls, ende nae des HEEREN mont legerden sy hen: alle de dagen in de welcke de wolcke over den Tabernakel bleef, legerden sy hen. |
| 19 Ende als de wolcke vele dagen over den Tabernakel verbleef, so namen de kinderen Israëls de wacht des HEEREN waer, ende en verreysden niet. |
| 20 Alst nu was, dat de wolcke weynige dagen op den Tabernakel was, nae den mont des HEEREN legerden sy hen, ende nae den mont des HEEREN verreysdense. |
| 21 Maer wast dat de wolcke van den avont tot den morgen daer was, ende de wolcke in den morgen opgeheven wert, so verreysdense: ofte des daechs, ofte des nachts, als de wolcke opgeheven wert, so verreysdense. |
| 22 Ofte als de wolcke twee dagen, ofte een maent, ofte [vele] dagen vertooch op den Tabernakel, blijvende daer op, so legerden hen de kinderen Israëls, ende en verreysden niet: ende als sy verheven wert, verreysdense. |
| 23 Nae den mont des HEEREN legerden sy hen, ende nae den mont des HEEREN verreysdense: sy namen de wacht des HEEREN waer, nae den mont des HEEREN, door de hant Mose. |
