Statenvertaling.nl

sample header image

Numeri 35 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Numeri 35

Het getal der steden, die de kinderen Israëls den Leviten, met voorsteden, souden ingeven, vers 1, etc. onder dewelcke ses vry-steden souden zijn voor de gene, die onversiens ofte onwetende eenen doot-slach deden, 6. wetten vanden doot-slach, 16. Verbodt van soen-gelt te nemen tot verschooninge eenes schuldigen doot-slagers, ofte weder-keeringe der gener, die sich in vrysteden wetlick onthielden, tot hare woonplaetsen, voor den gesetten tijt, 31.
 
1 ENde de HEERE sprack tot Mose, inde vlacke velden der Moabiten, aende Iordane van Iericho, seggende:
2 a Gebiedt den kinderen Israëls, dat sy vande 1 erffenisse harer besittinge den Leviten steden sullen geven om te bewoonen: daer toe sult ghylieden den Leviten 2 voorsteden geven, aende steden rontom de selve.
a Ios. 21.2.
1 Alhoewel Godt den Leviten geene erffenisse, gelijck den anderen stammen, in Canaan heeft toegeleyt, so heeft hy nochtans gewilt, dat sy alomme in ’t lant hare woonsteden souden hebben, om het volck te bequamer met Godts woort te bedienen, ende op de bewaringe des reynen Godts-diensts acht ende toesicht te nemen.
2 Hier door worden verstaen, de naest omliggende landen ofte velden, die den Leviten souden dienen, niet alleen tot schueren ende stallinge voor koorn ende beesten, etc. maer oock, nae sommiger gevoelen, tot bouwlant ende weydlant. Siet Ierem. 32.7.
 
3 Ende die steden sullen sy hebben om te bewoonen: maer hare voorsteden sullen zijn voor hare beesten, ende voor hare have, ende voor al haer gedierte.
4 Ende de voorsteden der steden, die ghy den Leviten geven sult, sullen vande stadts-muere af, ende nae buyten, van duysent ellen zijn rontomme.
5 Ende ghy sult meten van buyten der stadt, aenden hoeck tegen ’t Oosten 3 twee duysent ellen, ende aenden hoeck van ’t Suyden twee duysent ellen, ende aenden hoeck van ’t 4 Westen twee duysent ellen, ende aenden hoeck van ’t Noorden twee duysent ellen, dat de stad in ’t midden zy: Dit sullen sy hebben tot voorsteden vande steden.
3 Boven de duysent ellen, die in ’t voorgaende vers vermelt zijn, noch een duysent, ofte, soo andere meynen, noch twee andere duysent ellen, dienende tot weyden ende acker-bouw, nae sommiger gevoelen. Andere verstaen dat in dit vers verklaert wort de maniere van de voorseyde duysent ellen rontom de stadt te meten van het een quartier tot het ander, soo recht uyt, als in het ronde: ofte dat hier nu gemeyne burgerlicke ellen verstaen worden, welcker twee duysent, maer een duysent heylige ellen maeckten: gelijck de sikel des Heylichdoms eens soo veel deed’, als de gemeyne ofte burgerlicke sikel. Waer van het oordeel den verstandigen leser bevolen wort.
4 Hebr. van de Zee.
 
6 b De steden nu, die ghy den Leviten sult geven, sullen zijn, ses 5 vrysteden, die ghy geven sult, op dat de 6 dootslager daer henen vliede: ende boven deselve sult ghy [se] twee en veertich steden geven.
b Ios. 21.21.
5 Ofte, steden van toevlucht, toeloop. Siet Ios. 20. op vers 2.
6 Verst. die onwetende ende onwillens eenen dootslach gedaen heeft: als ond. versen 11, 15, 22, 23.
 
7 Alle de steden, die ghy den Leviten geven sult, sullen zijn acht en veertich steden; die selve met hare voorsteden.
8 De steden, die ghy vande besittinge der kinderen Israëls geven sult, sult ghy van dien, die 7 vele heeft, 8 vele nemen, ende van dien, die weynige heeft, weynige nemen: een yeder sal nae sijne erffenisse, die sy sullen erven, van sijne steden den Leviten geven.
7 Vergel. bov. cap. 33.54. ende siet Ios. 21.9, 16.
8 Hebr. vermenichvuldigen, dat is, vele steden nemen, ofte den Leviten geven.
 
9 Voorts sprack de HEERE tot Mose, seggende:
10 Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende segt tot hen: c 9 Wanneer ghy over de Iordane gaet nae het lant Canaan:
c Deuter. 19.2. Ios. 20.2.
9 Ofte, als ghy over de Iordane sult gekomen zijn, etc.
 
11 So sult ghy 10 maken, dat u steden te gemoete liggen, [die] u tot vrysteden sullen zijn: op dat de dootslager daer henen vliede, die eene 11 ziele 12 onwetens geslagen heeft.
10 Hebr. ghy sult u steden doen ontmoeten, ofte, maken te bejegenen. dat is, de vrysteden alsoo ordineren, datse by der hant, ende niet verre af gelegen zijn, op dat de ontschuldige dootslager op ’t spoedichste daer henen moge vlieden, ende niet vervalle in de hant des bloet-wrekers. Verg. Deut. 19.3. ende d’ aenteeck. aldaer.
11 D. eenen mensche doot geslagen heeft.
12 Hebr. door dwalinge: dat is, onwetende. als Deuter. 19.4, 5. alsoo ond. versen 15, 22, 23.
 
12 Ende dese steden sullen u tot eene toevlucht zijn, voor den 13 [bloet] wreker: op dat de dootslager niet en 14 sterve, tot dat hy voor de vergaderinge aen ’t gerichte gestaen hebbe.
13 Siet versen 19, 21, 24, 27. alwaer hy bloet-wreker genoemt wort.
14 Van de hant des bloet-wrekers. Siet Deuter. 19.6.
 
13 Ende dese steden, die ghy geven sult, sullen ses vrysteden voor u zijn.
14 d Drie deser steden sult ghy geven op dese zijde der Iordane, ende drie deser steden sult ghy geven inden lande 15 Canaan: vrysteden sullen ’t zijn.
d Deuter. 4.41. Ios. 20.8.
15 Over de Iordane. Vergel. Deuter. 19.8, 9, 10.
 
15 Die selve ses steden sullen den kinderen Israëls, ende den vreemdelinck, ende den bywoonder in ’t midden van hen, tot eene toevlucht zijn: op dat daer henen vliede, wie eene ziele onversiens slaet.
16 Maer indien hy hem met een yseren instrument 16 geslagen heeft, dat hy gestorven zy, een dootslager is hy: dese dootslager sal 17 sekerlick 18 gedoodt worden.
16 Verstaet niet onversiens, ofte, onwetende, maer wetens ende willens.
17 Hebr. sal stervende, ofte, metter doot gedoot worden. ende also versen 17, 18, 21.
18 Al schoon hy in eene vry-stadt mochte gevlucht zijn. Siet Deuter. 10.11, 12.
 
17 Ofte indien hy hem met eenen 19 hantsteen, waer van men soude konnen sterven, geslagen heeft, dat hy gestorven is, een dootslager is hy: dese dootslager sal sekerlick gedoodt worden.
19 Hebr. steen der hant. dat is, metter hant geworpen.
 
18 Ofte indien hy hem met een houten hant-instrument, waer van men soude konnen sterven, geslagen heeft, dat hy gestorven zy, een dootslager is hy: dese dootslager sal sekerlick gedoodt worden.
19 De wreker des bloets, die sal den dootslager 20 dooden, als hy hem ontmoet, sal hy hem dooden.
20 Verg. Deut. 19.12. ende bov. vers 12. ende ond. vers 30.
 
20 e Indien hy hem oock door haet sal gestooten hebben, ofte met opset op hem geworpen heeft, dat hy gestorven zy:
e Deuter. 19.11.
 
21 Ofte hem door vyantschap met sijne hant geslagen heeft, dat hy gestorven zy, de slager sal sekerlick gedoodt worden, een dootslager is hy: de bloetwreker sal desen dootslager 21 dooden, als hy hem ontmoet.
21 And. [mogen] dooden.
 
22 Maer indien hy hem metter haest sonder vyantschap gestooten heeft: ofte eenich instrument sonder opset op hem geworpen heeft:
23 Ofte 22 onversiens met eenigen steen, waer van men soude konnen sterven, ende hy dien op hem heeft doen vallen, dat hy gestorven zy: so hy hem doch geen vyant en was, nochte sijn 23 quaet soeckende:
22 Hebr. sonder te sien. And. sonder [hem] te sien.
23 Dat is, ongeluck, schade, quetsinge, veel min sijnen doot.
 
24 So sal de vergaderinge richten tusschen den slager, ende tusschen den bloetwreker; nae dese selve rechten.
25 Ende de vergaderinge sal den 24 dootslager redden uyt de hant des bloetwrekers, ende de vergaderinge sal hem doen wederkeeren tot sijne vrystadt, daer hy henen gevloden was: ende hy sal daer in blijven tot den 25 doot des Hooge Priesters, dienmen met de 26 heylige olye gesalft heeft.
24 Verstaet, die onwillens ende onwetens sijnen naesten geslagen heeft, als vers 23.
25 Ofte, het sterven: ende soo in ’t volgende.
26 Zijnde alsoo een voorbeelt des Messie, onses Hoogen-Priesters ende Salichmakers Iesu Christi, die door sijnen doot het hantschrift onser sonden uytgewischt, ende ons met Gode versoent heeft. Siet oock Levit. 21.10. ende verg. Psal. 45.8. Hebr. 1.9. Ephes. 2.16, 17. Col. 2.14.
 
26 Doch indien de dootslager 27 eenichsins sal gaen uyt de palen sijner vrystadt, daer hy henen gevloden was;
27 Hebr. uytgaende uytgaen.
 
27 Ende de bloetwreker hem sal vinden buyten de palen sijner vrystadt: so de bloetwreker den dootslager sal dooden, ’t en sal hem geene 28 bloetschult zijn.
28 Hebr. bloet. Dat is, bloetschult, ofte, dootslach zijn. De sin is, ’t sal hem by den Richteren voor geenen dootslach toe gerekent worden. Siet Genes. 37. op vers 26.
 
28 Want hy soude in sijne vrystadt gebleven zijn tot den doot des Hooge-Priesters: maer na den doot des Hooge-Priesters sal de dootslager 29 weder keeren tot het lant sijner besittinge.
29 D. mogen wederkeeren tot sijne voorige eygene woonplaetse.
 
29 Ende dese dingen sullen ulieden zijn tot eene insettinge van recht, by uwe geslachten: in alle uwe wooningen.
30 Al wie 30 eene ziele slaet, f nae den mont der getuygen 31 salmen den dootslager dooden: maer een eenich getuyge en sal niet getuygen tegens eene ziele, 32 datse sterve.
30 D. eenen mensche ofte persoon het leven beneemt: het welcke sommige hier verstaen van het straffen des dootslagers.
f Deuter. 17.6. ende 19.15.
31 Dit siet op den richter, ofte bloetwreker, die eenen dootslager niet mocht dooden, sonder voorgaende wetlicke overtuyginge.
32 Hebr. om te sterven. D. men sal niemant dooden op eenes menschen getuygenisse alleen.
 
31 Ende ghy en sult geene 33 versoeninge nemen voor de ziele des dootslagers, die 34 schuldich is te sterven: want hy sal sekerlick gedoodt worden.
33 D. geen versoengelt, ofte eenich geschenck, om het leven des dootslagers te verschoonen, ofte hem (als men seyt) pardon te geven.
34 Die bevonden wort den doot verdient te hebben, het Hebr. woort beteeckent, eenen ongerechtigen, ofte, eenen, die onrecht ende schult heeft: ende volgens oock eenen misdadigen: ende wort tegen gestelt den gerechtigen, rechtveerdigen ofte onschuldigen in saken van gerichte. Verg. Deuter. 25. op vers 1. Andersins wort het oock in ’t gemeyn genomen voor eenen godtloosen, ongodtlicken, boosen, onvroomen, die geduerichlick onrustich ende woelende is in ’t quade, als Ies. 57.20. geschreven staet. Vergel. Iob 39.20.
 
32 Oock en sult ghy geene versoeninge nemen 35 voor dien die gevlucht is nae sijne vrystadt, dat hy soude wederkeeren om te woonen in het 36 lant, tot den doot des [Hoogen] Priesters.
35 And. voor het vlieden. om hem te vergunnen dat hy niet behoeve te vlieden nae eene vry-stadt, ofte, dat hy daer ingevloden zijnde, soude van daer vryelick tot sijne woon-plaetse mogen wederkeeren, voor den doot des Hooge-priesters.
36 Sijner besittinge, als bov. vers 28. dat is, sijne voorige eygene woonplaetse.
 
33 So en sult ghy niet ontheyligen het lant, daer in ghy zijt; want het bloet, dat ontheylicht het lant; ende voor het lant en sal geene versoeninge gedaen worden over het bloet, dat daer in vergoten is, als door het bloet des genen, die dat vergoten heeft.
34 Verontreynicht dan het lant niet, daer in ghy gaet woonen, in welckes midden ick woonen sal: want ick 37 ben de HEERE, woonende in ’t midden der kinderen Israëls.
37 Ofte, ick de HEERE ben woonende, etc.

Einde Numeri 35