Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende: |
| 2 Menschen kint, spreeckt tot de kinderen uwes volcks, ende segt tot hen: Wanneer ick het sweert over eenich lant brenge; ende het volck des lants eenen man uyt hare eynden nemen, ende dien voor hen tot eenen wachter stellen: |
| 3 Ende hy het sweert siet komen over het lant; ende blaest met de basuyne, ende waerschouwt het volck. |
| 4 Ende een die’t geluyt der basuyne hoort, [wel] hoort, maer sich niet en laet waerschouwen; ende het sweert komt, ende neemt hem wech: diens bloet is op sijnen cop. |
| 5 Hy hoorde het geluyt der basuyne, maer en liet sich niet waerschouwen, sijn bloet is op hem: maer hy die sich laet waerschouwen, behoudt sijne ziele. |
| 6 Wanneer daerentegen de wachter het sweert siet komen, ende en blaest niet met de basuyne, so dat het volck niet en is gewaerschouwt; ende het sweert komt, ende neemt eene ziele uyt hen wech: die is [wel] in sijne ongerechticheyt wechgenomen, maer sijn bloet sal ick van de hand des wachters eysschen. |
| 7 Ghy nu, ô menschen kint; ick hebbe u tot eenen wachter gestelt over het huys Israels: soo sult ghy het woort uyt mijnen monde hooren, ende hen van mijnent wegen waerschouwen. |
| 8 Als ick tot den godtloosen segge; ô godtloose, ghy sult den doot sterven; ende ghy en spreeckt niet, om den godtloosen van sijnen wech af te manen: die godtloose sal in sijne ongerechticheyt sterven, maer sijn bloet sal ick van uwe hant eysschen. |
| 9 Maer als ghy den godtloosen van sijnen wech afmaent, dat hy sich van dien bekeere, ende hy sich van sijnen wech niet en bekeert: so sal hy in sijne ongerechtichheyt sterven: maer ghy hebt uwe ziele bevrijdt. |
| 10 Daerom, ghy menschen kint, segt tot het huys Israels; Ghylieden spreeckt aldus, seggende; Dewijle onse overtredingen ende onse sonden op ons zijn, ende wy in de selve versmachten, hoe souden wy dan leven? |
| 11 Segt tot hen, [Soo waerachtich als] ick leve, spreeckt de Heere HEERE, So ick lust hebbe in den doot des godtloosen! Maer daer in [hebbe ick lust] dat de godtloose sich bekeere van sijnen wech, ende leve: Bekeeret u, bekeeret u van uwe boose wegen; want waerom soudet ghy sterven, ô huys Israëls? |
| 12 Ghy dan, ô menschen kint, segt tot de kinderen uwes volcks; De gerechtichheyt des rechtveerdigen en sal hem niet redden ten dage sijner overtredinge; ende aengaende de godtloosheyt des godtloosen, hy en sal om de selve niet vallen, ten dage als hy sich van sijne godtloosheyt bekeert: noch de rechtveerdige en sal niet konnen leven door de selve [sijne gerechticheyt], ten dage als hy sondicht. |
| 13 Als ick tot den rechtveerdigen segge, dat hy sekerlick leven sal; ende hy op sijne gerechticheyt vertrouwt, ende onrecht doet; so en sullen alle sijne gerechticheden niet gedacht worden, maer in sijn onrecht, dat hy doet, daer in sal hy sterven. |
| 14 Als ick oock tot den godtloosen segge, Ghy sult den doot sterven: ende hy sich van sijne sonde bekeert, ende recht ende gerechticheyt doet: |
| 15 Geeft de godtloose het pant weder, betaelt hy het geroofde, wandelt hy in de insettingen des levens, so dat hy geen onrecht en doet; hy sal sekerlick leven, hy en sal niet sterven. |
| 16 Alle sijne sonden, die hy gesondicht heeft, en sullen hem niet gedacht worden: hy heeft recht ende gerechticheyt gedaen, hy sal sekerlick leven. |
| 17 Noch seggen de kinderen uwes volcks; De wech des Heeren en is niet recht: daer doch haer eygen wech niet recht en is. |
| 18 Als de rechtveerdige afkeert van sijne gerechticheyt, ende doet onrecht; so sal hy daer in sterven. |
| 19 Ende als de godtloose sich bekeert van sijne godtloosheyt, ende doet recht ende gerechticheyt; so sal hy daer in leven. |
| 20 Noch segt ghy; De wech des Heeren en is niet recht: Ick sal u lieden richten, een yeder nae sijne wegen, ô huys Israëls. |
| 21 Ende het geschiedde in het twaelfste jaer onser gevancklicke-wechvoeringe, in de tiende [maent], op den vijfden der maent; [datter] een tot my quam, , die van Ierusalem ontkomen was, seggende, De stadt is geslagen. |
| 22 Nu was de hant des HEEREN op my geweest des avonts, eer die ontkomene quam, ende hadde mijnen mont opgedaen, tot dat hy des morgens tot my quam: Also wert mijn mont opgedaen, ende ick en was niet meer stom. |
| 23 Doe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende: |
| 24 Menschen kint, de inwoonders van die woeste-plaetsen in den lande Israëls spreken, seggende; Abraham was een eenich [man], ende besat dit lant erflick: maer onser zijn vele; het lant is ons gegeven tot eene erflicke besittinge. |
| 25 Daerom segt tot hen, Soo seyt de Heere HEERE; ghy etet [vleesch] met den bloede, ende heffet uwe oogen op tot uwe dreckgoden, ende vergietet bloet: ende soudet ghy het lant erflick besitten? |
| 26 Ghy staet op u lieder sweert, ghy doet grouwel, ende verontreyniget, een yeder de huysvrouwe sijns naesten: ende soudet ghy het lant erflick besitten? |
| 27 Alsoo sult ghy tot hen seggen, De Heere HEERE seyt alsoo; [Soo waerachtich als] ick leve, Indien niet, die in die woeste plaetsen zijn, door’t sweert sullen vallen, ende [so] ick [niet] dien, die in’t open velt is, het wilt-gedierte over en geve, dat het hem vrete, ende die in de vestingen ende in de speloncken zijn, door de pestilentie sullen sterven! |
| 28 Want ick sal het lant [tot] eene verwoestinge ende eenen schrick stellen, ende de hoovaerdye sijner sterckte sal ophouden: ende de bergen Israëls sullen woest zijn, datter niemant over en gae. |
| 29 Dan sullen sy weten, dat ick de HEERE ben: als ick het lant [tot] eene verwoestinge ende eenen schrick sal gestelt hebben, om alle haren grouwelen die sy gedaen hebben. |
| 30 Ende ghy, ô menschen kint; de kinderen uwes volcks, die spreken steets van u by de wanden, ende in de deuren der huysen: ende d’een spreeckt met den anderen, een yegelick met sijnen broeder, seggende; Komet doch ende hooret wat het woort zy, dat van den HEERE voortkomt. |
| 31 Ende sy komen tot u, gelijck het volck pleecht te komen, ende sitten voor u aengesichte [als] mijn volck, ende hooren uwe woorden, maer sy en doense niet: want sy maken liefkosingen met haren mont, [maer] haer herte wandelt hare giericheyt na. |
| 32 Ende siet ghy zijt hen als een liedt der minnen, [als] een die schoon van stemme is, ofte die wel speelt: daerom hooren sy uwe woorden, maer sy en doense niet. |
| 33 Maer als dat komt: (siet het sal komen,) dan sullen sy weten, datter een Propheet in’t midden van hen geweest is. |
