Statenvertaling.nl

sample header image

Ezechiël 20 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Ezechiël 20

Sommige Outsten des volcks komen weder tot den Propheet, om Godt raet te vragen, vers 1. Godt laetse door den Propheet seggen, dat hy van haer niet gevraeght wil zijn, maer houdt haer voor sijne groote lanckmoedicheyt, ende de geduerige hartneckige afgoderyen harer voorvaderen, in Egypten, 5. inde woestijne, 13. ende in Canaan, 28. belooft nochtans sijn volck weder te vergaderen ende te herstellen door ’t Euangelium, 33. propheterende wederom, onder den naem van’t Suyderwout, de verstooringe van Ierusalem, ende Iuda, 46. de propheet klaecht over de bespottinge sijner lantslieden, 49.
 
1 ENde het geschiedde in’t 1 sevende jaer, inde 2 vijfde [maent], op den tienden der selver maent, datter mannen uyt de 3 Outsten Israëls quamen om den HEERE 4 te a vragen: ende sy saten neder voor mijn aengesichte.
1 T.w. na de wegvoeringe van Iojachin. Vergel. bov. 1. op vers 2. ende 8. op vers 1.
2 Siet van dese maent, Num. 33. op vers 38.
3 Siet bov. 8. vers 1.
4 T.w. wat uytkomste dat het Iodische volck uyt alle sijne elenden soude hebben, soo wel in Ierusalem, ende Iudea, als daer in ’t lant van Babilonien; ende wat hen te doen stont, om de straffen, daer mede sy gedreyget wierden, te ontgaen. Hoe de Heere gevraecht wiert, siet bov. 14. op vers 3.
a Ezech. 14.3.
 
2 Doe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:
3 Menschen kint, spreeckt tot de Outsten Israëls, ende segt tot hen; Alsoo seyt de Heere HEERE, Comet ghy om my te vragen? 5 [soo waerachtich als] ick leve, so ick van u gevraecht worde, spreeckt de Heere HEERE!
5 D. ick en wil van u niet gevraecht zijn. Siet van dese eedtsweeringe, Num. 14. op vers 23.
 
4 Soudt ghyse b 6 recht geven, 7 soudt ghyse recht geven, ô menschen kint? maeckt hen de 8 grouwelen harer vaderen bekent.
b Ezech. 22.2. ende 23.36.
6 Hebr. oordeelen. dat is hier, voorspreken, ontschuldigen, verdedigen, verantwoorden, verweeren. alsoo ond. 22.2. ende 23.36. Vergel. Gen. 15. de aenteeck. op vers 14. over het woort richten: and. sult ghyse [niet] oordeelen, of richten? etc. Dat is, oordeelende bestraffen, als volcht.
7 Hy verdobbelt de reden, om die te meer kracht te geven: ende wil seggen, dat hyse geensins en moeste voorspreken, ofte verdedigen. Vergel. Num. 17.12. Iud. 5.12.17.
8 T.w. diese met hare vaderen gemeyn hebben: op datse versinnen hoe diepe sy in hare boosheyt steken, ende hoe lange ick hen daer in verdragen hebbe.
 
5 Ende segt tot hen, Alsoo seyt de Heere HEERE, Ten dage als ick Israël 9 verkoos, c so 10 hief ick mijne hant op tot het 11 zaet van het huys Iacobs, ende maeckte my selven hen in Egyptenlant d 12 bekent, ja ick hief mijne hant tot hen op, seggende; Ick ben de HEERE uwe Godt.
9 D. verklaerde verkoren te hebben uyt alle volckeren, ende natien der aerde, op dattet my tot een heylich volck soude zijn. Vergel. Deut. 4.37. ende 7.6. ende 14.2. ende 26.18.
c Exod. 6.7.
10 D. beloofde met eede dat voor mijn volck te houden. Gen. 22.16. Exod. 6.7. De hant opheffen, voor sweeren. ’Tis menschelicker wijse van Godt gesproken. siet Gen. 14. vers 22.
11 D. nacomelingen. Siet Gen. 9. op vers 9.
d Exod. 3.8. ende 4.31.
12 Te weten, door Mosen, ende Aaron. Siet Exod. 3. ende 4. etc.
 
6 Ten selven dage hief ick mijne hant tot hen op, dat ickse uyt Egyptenlant uytvoeren soude, in een lant, dat ick voor hen uytgespeurt hadde, 13 vloeyende van melck, ende honich, 14 ’twelck de cieraet is van alle landen.
13 Siet Exod. 3. op vers 8.
14 Alsoo ond. vers 15. ende 26.20. siet oock van de heerlickheyt des lants Canaan, Deut. 8.7. ende 32.13. Psal. 106.24.
 
7 Ende ick seyde tot hen, Een yeder werpe 15 de verfoeyselen sijner oogen wech, ende en 16 verontreyniget ulieden niet met 17 de dreckgoden van Egypten: Ick de HEERE ben uwe Godt.
15 Soo naemt Godt de beelden, ende al haer godtloos getuych, om datse verfoeyelick voor hem zijn, ende voor alle menschen zijn moeten, daer op nochtans de Israeliten met vermakinge hare oogen sloegen. siet 2.Reg. 18. op vers 32. 2.Chron. 15. op vers 8.
16 Het welcke geschiedt met die ter afgoderye op te richten, ende de selve godesdienstige eere inwendelick, ofte uytwendelick te bewijsen. alsoo ond. vers 30. ende 31. ende 23.7. ende 36.25. Afgoderye is geestelicke onreynicheyt. Vergel. Genes. 35.2. ende 2.Chron. 29.16. etc. hierom wortse oock hoererye, ofte overspel genaemt. Siet Levit. 17. op vers 7.
17 Die seer grouwelick, ende belachelick waren, als de kalveren, crocodilen, simmen, den jbis, welcken men schrijft in Egypten te zijn een vogel als een oyvaer, die de serpenten op-eet, etc.
 
8 Maer sy waren wederspannich tegen my, ende en wilden nae my niet hooren: 18 niemant en wierp de verfoeyselen sijner oogen wech, noch en verliet de dreckgoden van Egypten niet: daerom seyde ick, dat ick 19 mijne grimmicheyt over hen uytgieten soude, om 20 mijnen toorn tegen hen te volbrengen in’t midden van Egyptenlant.
18 Hebr. een yeder verwierpen de verfoeyselen harer oogen niet. ofte, en wierpen niet wech. alsoo inde volgende woorden. Dat is, niemant, ofte geene van hen, welverstaende van het meeste deel. Siet. 1.Reg. 11. op vers 34.
19 Siet Psal. 79. op vers 6.
20 Siet bov. 7. op vers 8.
 
9 Doch ick 21 dede’t 22 om mijnes Naems wille, op dat hy niet 23 ontheyligt en wierde voor de oogen der Heydenen, in welcker midden sy waren: aen 24 welcken ick my, voor 25 der selver oogen, bekent gemaeckt hebbe, om haer uyt Egyptenlant uyt te voeren.
21 T.w. datick gedaen hebbe, namelick hen belovende uyt Egyptenlant te verlossen. Gen. 15.14. Exod. 3.8. Vergel. ond. vers 14. ende 22.
22 D. niet om dat sy’t verdienden, ofte weerdich waren, maer om dat ick dat uyt loutere genade belooft hadde, ende wilde in mijn woort warachtich bevonden worden. Vergel. ond. 14.22, 44. etc. Dan. 9.19. Rom. 9.17, 23. Eph. 1.6.
23 Siet Lev. 18. op vers 21. ende ond. vers 21, 24, 39. ende cap. 39.7.
24 N. Israeliten.
25 T.w. der Heydenen, ende voornemelick der Egyptenaren, die alle Godts wonderwercken hadden gesien. Exod. 14.18. Num. 33.3.
 
10 Ende ick voerdese uyt e Egyptenlant, ende brachtse inde 26 woestijne:
e Exod. 13.18.
26 Die haer verstreckt van de roode zee tot aen de palen van het lant Canaan.
 
11 27 Daer gaf ick hen mijne insettingen, ende maeckte hen mijne rechten bekent: f 28 dewelcke sose een mensche doet, sal door de selve leven.
27 T.w. aen den berch Sinai, van den welcken siet Exod. 19. op vers 1. Siet oock Lev. 7.38. item 25.1. ende de aent.
f Lev. 18.5. Rom. 10.5. Gal. 3.12.
28 Siet Lev. 18. op vers 5. ende Deut. 6. op vers 25.
 
12 Daer toe oock gaf ick hen mijne g 29 Sabbathen, om een 30 teecken te zijn tusschen my, ende tusschen hen, op datse souden weten, dat ick de HEERE ben, 31 diese heylige.
g Exod. 20.8. ende 31.13. etc. ende 35.2.
29 Siet van dit woort. Lev. 25. op vers 2.
30 D. een ceremoniale afbeeldinge, ende beduydinge van den geestelicken, ende eeuwigen Sabbath. alsoo ond. vers 20.
31 D. uyt genade afsondere van andere menschen, op dat ick haer Godt zy, ende sy mijn volck, ’twelck ick my door het bloet des Messiae reynige, ende door mijn woort, ende Geest heylich make. siet Lev. 20. op vers 8. ende 21. op vers 8.
 
13 Maer het huys Israëls wiert wederspannich tegen my inde woestijne; sy en wandelden in mijne insettingen niet, ende verwierpen mijne rechten, dewelcke sose een mensche doet, sal door de selve leven: ende sy h 32 ontheylichden mijne Sabbathen seer, dat ick seyde, mijne grimmicheyt te sullen uytgieten over hen inde woestijne, om hen te verdoen.
h Exod. 16.28.
32 T.w. mits daer op te doen, dat Godt verboden, ende te laten dat hy geboden hadde.
 
14 Maer ick 33 dede ’t om mijnes Naems wille, op dat die niet ontheylicht en wierde, voor de oogen van die Heydenen, voor welcker oogen ick hen 34 uytvoerde;
33 T.w. dat ick hen nae mijne genadige belofte gedaen hebbe. Siet bov. op vers 9. And. ick dede’t T.w. mits hen dickwils te straffen, als sy tegen my in de woestyne murmureerden, ende sondichden.
34 T.w. uyt Egyptenlant, als bov. vers 6.
 
15 Evenwel 35 hief ick oock mijne hant op tot hen inde woestijne: dat ickse niet en soude brengen in het lant dat ick [hen] gegeven hadde, 36 vloeyende van melck, ende honich, ’twelck de cieraet is van alle landen:
35 Siet boven op vers 5.
36 Siet boven op vers 6.
 
16 Daerom datse mijne rechten verwierpen, 37 ende in mijne insettingen niet en wandelden, ende mijne Sabbathen ontheylichden: want haer herte 38 wandelde hare dreckgoden na.
37 Ofte, ende in mijne insettingen, in die niet en wandelden. ofte, ende aengaende mijne insettingen, in die niet en wandelden. De sin is eenderley.
38 Vergel. 1.Reg. 11. op vers 5.
 
17 Doch mijne ooge verschoondese, dat ickse niet en verdorf, ende geene 39 voleyndinge met hen en maeckte inde woestijne.
39 Siet van dese maniere van spreken, Ier. 4. op vers 27. alsoo boven 11.13.
 
18 Maer ick seyde 40 tot hare kinderen inde woestijne: 41 En wandelet niet inde insettingen uwer vaderen, ende en onderhoudet 42 hare rechten niet, ende en 43 verontreyniget u niet met hare dreckgoden.
40 D. tot de sonen, ende dochteren der gener, die ick krachtelick uyt Egyptenlant geleydt hadde.
41 Siet 1.Reg. 15. op vers 26.
42 D. hare wijse, ende maniere van doen. Vergel. Gen. 40.13. ende de aenteeck.
43 Siet boven op vers 7.
 
19 Ick ben de HEERE uwe Godt, 44 wandelet in mijne insettingen, ende onderhoudet mijne rechten, ende doet de selve.
44 Vergel. 2.Chron. 6.16. ende de aent.
 
20 Ende 45 heyliget mijne Sabbathen: ende sy sullen tot een 46 teecken zijn tusschen my, ende tusschen ulieden, op dat ghy wetet, dat ick de HEERE uwe Godt ben.
45 D. gebruycktse tot dat heylich eynde, daer toe ickse geheylicht hebbe. siet Ier. 17.22.
46 Siet boven op vers 12.
 
21 Maer die kinderen waren [oock] wederspannich tegen my; sy en wandelden niet in mijne insettingen, ende mijne rechten en namense niet waer, om die te doen; de welcke, sose een mensche doet, sal door de selve leven: sy ontheylichden mijne Sabbathen; dat 47 ick seyde 48 mijne grimmicheyt te sullen uytgieten over hen, 49 volbrengende mijnen toorn tegen hen inde woestijne.
47 Ofte, ick dachte. Seggen, voor dencken. Siet Genes. 20. op vers 11.
48 Siet bov. 7. op vers 8.
49 Alsoo bov. vers 8.
 
22 Doch 50 ick keerde mijne hant af, ende 51 dedet om mijnes Naems wille, op dat hy voor de oogen der Heydenen niet en soude 52 ontheylicht worden, voor welcker oogen ick hen uytgevoert hadde.
50 T.w. van mijnen toorn over hen te volbrengen.
51 T.w. dat ickse niet inde woestijne en vernielde.
52 Alsoo bov. vers 9.
 
23 Ick 53 hief oock mijne hant tot hen op inde woestijne, dat ickse verspreyden soude onder de Heydenen, ende hen verstroyen inde landen.
53 T.w. dreygende hen te straffen. Vergel. Psal. 10.12. ende de aenteeck.
 
24 Om datse mijne rechten niet gedaen en hadden, maer mijne insettingen verworpen, ende mijne Sabbathen ontheyliget hadden: ende 54 hare oogen achter de dreckgoden harer vaderen waren.
54 Verst. oock hare herten, want dese 2 dingen malkanderen volgen. Iob 31.7. Daerom wordense oock somtijts t’samen gevoegt. Ier. 22.17. bov. 6.9.
 
25 Daerom gaf ick hen oock 55 besluytingen, die 56 niet goet en waren; ende rechten 57 daer by sy niet leven en souden.
55 D. gesette vonnissen, ende ordinantien mijns rechtveerdigen oordeels, inhoudende de straffen, die sy verdient hadden, ende oock hebben moeten lijden. Soo is oock het Hebr. woort genomen, Iob 23.16. Psal. 2.7. alsoo is in’t volgende het woort rechten genomen voor straffen, die hen om hare sonden recht toequamen.
56 D. hen niet aengenaem, ofte welbekomende, maer seer quaet, ende verderffelick. Siet van dese straffen, Num. 16.23. etc. ende 21.6. ende 25.4. etc. Andere verstaen door dese quade insettingen de afgodische wetten der Heydenen, de welcke Godt geseyt wort den Israeliten gegeven te hebben, om dat hy door een rechtveerdich oordeel de selve daer in heeft laten wandelen tot haren verderve, overmits sy sijne heylige wetten verlieten. Verg. Psa. 81.12, 13. 2.Thess. 2.11. Rom. 1.25, 28.
57 ’Twelck vervult is, als sy vergaen zijn in de woestijne, ende daer na.
 
26 Ende ick 58 verontreynichde haer in hare giften, om dat sy 59 [door het i vyer] deden doorgaen 60 al dat de baermoeder opent: op 61 dat ickse verwoesten soude, ten eynde datse souden weten dat ick de HEERE ben.
58 Dat is, ick verklaerde, bewees, ende betuychde, datse onreyn, dat is, onheylich, grouwelick, ende my onaengenaem waren in’t offeren van hare giften, die sy my toebrachten. Siet van het woort verontreynigen alsoo genomen. Lev. 13. op vers 3.
59 Dit is hier ingevoecht uyt het volgende 31. vers Het is oock uyt den text gelaten. Levit. 18.21. Siet van desen grouwel der Heydenen, Levit. 18. op vers 21. Sommige meynen, dat de Ioden desen grouwel oock den waren Godt ter eere hebben willen doen.
i Ezech. 16.21.
60 Hebr. alle openinge der baermoeder D. alle eerstgeborene. alsoo Exod. 13.2, etc. Num. 3.12.
61 Want Godt hadde hen gedreycht, indiense de heydensche grouwelen navolchden, dat hy haer lant verwoesten soude. Lev. 26.22, 31, 32. etc.
 
27 Daerom, menschen kint, spreeckt tot het huys Israëls, ende segt tot hen, Alsoo seyt de Heere HEERE, Hiermede noch hebben my uwe vaderen gesmadet, datse 62 door overtredinge tegen my overtreden hebben.
62 D. eene sonderlinge sonde tegen my begaen hebben. Vergel. de maniere van spreken. Levit. 5.15. Num. 5.27. Ios. 7.1.
 
28 63 Als ick hen 64 in’t lant gebracht hadde, over het welcke ick mijne hant opgeheven hadde, om het selve hen te geven, so sagen sy nae allen hoogen heuvel, ende alle 65 dicht geboomte, ende offerden daer hare offeren, ende gaven daer hare 66 tergende offerhanden, ende daer setteden sy haren lieflicken reuck, ende daer 67 offerden sy hare dranckofferen.
63 Hier wort verhaelt de voorgemelde sonderlinge overtredinge.
64 D. in’t lant van Canaan, dat ick haren vaderen belooft hadde.
65 D. dat seer dick, ende doorvlochten is van tacken, ende bladeren. Vergel. Levit. 23.40. Nehem. 8.16.
66 Hebr. de terginge harer offerhande. D. de offerhanden, daermede sy my tergden, ende tot toorn verweckten.
67 Siet Psal. 16. op vers 4.
 
29 Ende ick seyde tot hen, Wat is die 68 hoochte, daer henen ghy gaet? nochtans is de name daer van genaemt, Hoochte, tot op desen dach toe.
68 Wat de afgodische hoochten geweest zijn, siet Lev. 26. op vers 30. De Heere aldus sprekende vraegt spotswijse wat het te beduyden hadde, datse daer henen gingen om te offeren. want hoewel hy hen sulcks doorgaens door sijne Propheten verboden hadde, so bleef nochtans met den afgodendienst, selfs den naem der plaetse by hen in eere, ende weerde.
 
30 Daerom segt tot den huyse Israëls; Alsoo seyt de Heere HEERE, 69 Zijt ghy 70 verontreynicht geworden 71 inden wech uwer vaderen, ende 72 hoereert ghy achter hare verfoeyselen?
69 T.w. door de eere, ende den dienst, die ghy den afgoden doet. Siet boven op vers 7.
70 And. en zijt ghy [niet] verontreynicht geworden, etc.
71 D. nae, ofte met de maniere van doen uwer vaderen. Siet Prov. 6. op vers 6.
72 Siet Lev. 17. op vers 7. ende 20. op vers 5.
 
31 73 Ia met het offeren uwer gaven, met uwe kinderen door het vyer te doen doorgaen, zijt ghy verontreynicht aen alle uwe dreckgoden tot op desen dach toe: ende soude ick van u gevraecht worden, ô huys Israëls? [Soo waerachtich als] ick leve, spreeckt de Heere HEERE, so ick van u gevraecht 74 worde!
73 And. Want als ghy uwe gaven offeret, [ende] als ghy uwe kinderen door het vyer doet doorgaen, etc. soude ick dan van u gevraegt worden?
74 Vervult den sin gelijck in andere eedt-sweeringen Godts. Siet Num. 14. op vers 23. De sin dan is, als of de Heere seyde: Ick en begeere van u, die sulcke grouwelicke afgodendienaren zijt, niet gevraegt te worden.
 
32 Daerom, dat 75 in uwen geest opgeklommen is, 76 sal geensins geschieden, dat ghy segt, Wy sullen als de Heydenen, ende als de geslachten der landen zijn, dienende 77 hout, ende steen.
75 D. in de gedachten uwes herten geresen, ende opgekomen is, ofte dat ghy dencket by u selven. Vergel. boven 11. op vers 5. ende siet Ier. 7. op vers 31.
76 Hebr. sal zijnde niet zijn, ofte geschiedende niet geschieden.
77 Soo worden de beelden genaemt, Deut. 4.28. ende 29.17. Ier. 2.27. ende 3.9. item gebeelde steenen. Lev. 26.1. gout ende silver. Deut. 29.17. Psal. 115.4, etc.
 
33 [Soo waerachtich als] ick leve, spreeckt de Heere HEERE: So ick niet met eene 78 stercke hant, ende 79 uytgestreckten arm, ende met eene 80 uytgegotene grimmicheyt 81 over u sal regeren!
78 D. stercke, ende harde plagen. Siet Exod. 3.19. ende 9.3. ende Iob 13.21. met de aenteeck.
79 D. geweldige, wijtloopende, ende lanckduerige straffen. Vergel. Ierem. 21.5. ende boven 4.7.
80 Siet bov. 7. op vers 8.
81 D. u Heere, ende Coninck zijn, sulcks dattet in uwe vryheyt, ende vermogen niet staen en sal my af te gaen, ende te verlaten, om een ander Overheer te verkiesen.
 
34 Want ick sal u 82 uyt de volckeren voeren, ende u vergaderen uyt de landen, daer in ghy verstroyet zijt, door eene stercke hant, ende door eenen uytgestreckten arm, ende door eene uytgegotene grimmicheyt.
82 Vele verstaen door dese, die met den Coninck Iojachin wech getrocken zijn nae Babel, 2.Reg. 24.12. hoewel daer onder oock konnen verstaen worden, die door de laetste belegeringe onder Zedekia inde omliggende landen verstroyt zijn geworden. Vergel. Ierem. 40.11, 12.
 
35 Daer toe sal ick u brengen 83 inde woestijne der volckeren: ende ick sal met u aldaer 84 rechten 85 aengesichte aen aengesichte;
83 D. in Chaldeen, ende de omliggende landen, daer de Ioden als in eene woestijne souden wesen. Vergel. bov. 19.13. ende de aenteeck.
84 Ofte pleyten. Het Hebr. woort beteeckent eygentlick geoordeelt, ofte gerecht te worden voor eenen richter. Psal. 109.7. Prov. 29.9. Nu en isser geen ander opperste richter, dan Godt alleen, maer hy wort geseyt geoordeelt te worden, als hy door sijne rechtveerdige straffen den mensche alsoo overtuygt van sijne sonden, dat oock andere menschen oordeelen, dat de sondaer om de selve rechtveerdelick gestraft wort. Siet bov. 17. op vers 20.
85 D. in tegenwoordicheyt, my hen openbarende door straffen, welcker gerechticheyt allen soo blijcken sal, als of ick tegen u in tegenwoordicheyt pleytede. Vergel. Exod. 33.11.
 
36 Gelijck als ick gerecht hebbe met uwe vaderen inde woestijne van Egyptenlant; also sal ick met u rechten, spreeckt de Heere HEERE.
37 Ende ick sal u lieden 86 onder de roede doen doorgaen: ende ick sal 87 u brengen 88 onder den bant des verbonts.
86 D. van de andere afsonderen, ende my tot een heylich volck toe-eygenen. Siet van dese maniere van spreken. Lev. 27. op vers 32. item Ierem. 33.13.
87 T.w. die ick afgesondert hebbe.
88 D. tot de gehoorsaemheyt, die ghy my schuldich zijt uyt kracht van het verbont, dat ick met u gemaeckt hebbe.
 
38 Daer toe sal ick 89 die rebel zijn, ende die tegen my overtreden, uyt ulieden 90 uytsuyveren: ick salse 91 uyt het lant harer vreemdelingschappen 92 uytvoeren, ende sy en sullen 93 in’t lantschap Israëls 94 niet [weder] komen, ende ghy sullet weten, dat ick de Heere HEERE ben.
89 T.w. Israel.
90 Ofte uytvagen. D. afscheyden van de gene, die ick tot mijn eygendom verkoren hebbe, ende mijn woort gehoorsaem zijn.
91 D. uyt het lant Iuda. Hy spreeckt vande Ioden, die noch met Zedekia in Iudaea waren, ende hy naemt dat lant, van het welcke sy sich roemden de rechte erfgenamen te zijn, het lant harer vreemdelinckschap, om dattet nu meest overheert was van den Coninck van Babel, ende dat sy door hare rebellie tegen hem, ja oock selfs tegen Godt, haer recht daer toe verloren hadden. sommige verstaen door het lant haerder vremdelinckschappen, het lantschap van Chaldeen, daer wel eenige godtloose souden uytgevoert, maer van Godt verdaen worden, ende in’t lant Israels niet comen.
92 T.w. om gevancklick gevoert te worden nae Babel.
93 D. in’t selve lant.
94 T.w. om datse in de Babylonische gevanckenisse souden sterven.
 
39 Ende ghylieden, ô huys Israëls, alsoo seyt de Heere HEERE, 95 Gaet henen, dienet een yeder sijne dreckgoden, oock 96 hier na, dewijle ghylieden nae my niet en hooret: doch en ontheyliget niet meer 97 mijnen heyligen Naem, met 98 uwe giften, ende met uwe dreckgoden.
95 Een bevel spotscher wijse, ende uyt seer bittere toornicheyt gegeven tot een teecken dat hy dit hartneckich volck verliet, ende verwierp. Vergel. Iud. 10.14. 1.Reg. 22.15. Iob 18.15. ende de aent.
96 T.w. na dat ghy uyt Iudea, sullet gevanckelick wech gevoert zijn.
97 Hebr. den naem mijner heylicheyt.
98 T.w. die ghy uwe afgoden geeft, ende offert, ende dat quansuys uyt eene goede intentie, tot mijner eere gelijck ghy voorgeeft.
 
40 Want 99 op mijnen heyligen berch, op den hoogen berch Israëls, spreeckt de Heere HEERE, daer sal my 100 het gantsche huys Israëls inden lande dienen, sy alle: daer sal ick welgevallen 101 aen hen nemen, ende daer sal ick uwe 102 hef-offeren eysschen, ende de eerstelingen uwer heffingen met alle uwe 103 geheylichde dingen.
99 Hebr. in den berch mijner heylicheyt. Verstaet de heylige kercke, ende siet bov. 17. op vers 22.
100 Ofte, alle die in den lande zijn, etc. Verstaet het geestelick Israel, het welcke is de vergaderinge van alle uytverkorene, ende ware geloovige. Rom. 9.6, 7, etc. ende 11.26. Gal. 6.6, 16.
101 D. aen hare personen, ende dat uyt genade, om des middelaers wille, in den welcken sy gelooven sullen, ende door wiens geest sy sullen geheyliget, ende geregeert worden, Ephes. 1.6.
102 Verstaet onder de benaminge van den godesdienst des ouden Testaments, oock den godesdienst van het nieuwe. Vergel. Iesa. 19.19, 21. Malach. 1.11.
103 T.w. die my geheyliget ende toege-eygenet sullen worden.
 
41 Ick sal een welgevallen aen u-lieden nemen 104 om den lieflicken reuck, wanneer ick u vande volckeren uytvoeren, ende u vergaderen sal uyt de landen, inde welcke ghy sult verstroyet zijn, ende ick sal in u 105 geheylicht worden voor de oogen der Heydenen.
104 Siet Gen. 8. op vers 21.
105 D. ge-eert, ende groot gemaeckt worden, om de genade, ende weldaet, die ick aen u sal bewesen hebben. siet Lev. 10. op vers 3.
 
42 Ende ghy sullet weten dat ick de HEERE ben, als ick u in’t lantschap Israëls gebracht sal hebben: in’t lant daer over ick mijne hant opgeheven hebbe, om het selve uwen vaderen te geven.
43 Daer 106 sult ghy dan gedencken aen uwe wegen, ende aen alle uwe handelingen, daermede ghy u 107 verontreynicht hebt, ende ghy sult van u selven eene 108 walginge hebben over alle uwe boosheden die ghy gedaen hebt.
106 Vergel. boven 6.9. ende de aenteeck.
107 Vergel. bov. 14. op vers 11.
108 Siet bov. 6. op vers 9.
 
44 So sult ghy weten, dat ick de HEERE ben, als ick met u gedaen sal hebben, 109 om mijns Naems wille, niet nae uwe boose wegen, nochte nae uwe verdorvene handelingen, ô huys Israëls, spreeckt de Heere HEERE.
109 siet bov. op vers 9.
 
45 Voorder geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:
46 Menschen kint, 110 set u aengesichte 111 nae den wech van het Zuyden, ende 112 drupt tegen het Zuyden: ende propheteert tegen het 113 wout van het velt [in’t] Zuyden.
110 D. bereydt u, schickt u, neemt vastelick voor om tegen het Suyden te propheteren. Vergel. boven 6.2. ende onder 21.2. hier beginnen sommige het volgende capittel, in welckes begin dese figuerlicke Prophetie, duydelick verklaert wort.
111 D. nae Ierusalem, ende Iudaea: want dit lant was ten aensien van Chaldea, of Mesopotamia, daer in Ezechiel nu was, suydwaert gelegen. Vergel. onder 21. vers 2.
112 Siet Deut. 32. op vers 2.
113 Verstaet het lant van Iuda, ’t welcke soo vol menschen is geweest, als een bosch vol is van boomen. Vergel. het volgende vers.
 
47 Ende segt tot het 114 Zuyder-wout; Hoort des HEEREN woort, Alsoo seyt de Heere HEERE, Siet ick sal 115 een vyer in u aensteken, ’twelck in u 116 allen k groenen boom, ende allen dorren boom verteeren sal: 117 de vlammende vlamme en sal niet uytgebluscht worden, maer daer door sullen verbrant worden 118 alle aengesichten van het Zuyden tot het Noorden toe.
114 D. tot de menschen, die in Iudea woonen. Siet bov. 17. op vers 24.
115 D. eene geweldige plage van eene grousame oorlooge. Vergel. Iob 15. op vers 34. item siet Psal. 78.63. ende 83.15.
116 D. rechtveerdige, ende godtloose. Siet dese verklaringe, onder 21.3. bov. 17.24. De vrome worden geseyt groen te zijn, ende de boose dorre, Psal. 52.10. Ier. 17.8. Luc. 23.31.
k Luc. 23.31.
117 Hebr. de vlamme der vlamme, ofte de vlamme, vlamme, dat is, de seer geweldige vlamme, ofte, die seer vlamt. Verstaet eene seer groote straffe. Siet Iob 15. op vers 30.
118 D. alle menschen van het een eynde des lants tot aen het andere toe. Vergel. onder 21.4.
 
48 Ende alle 119 vleesch sal sien, dat ick de HEERE dat aengesteken hebbe; ’t en sal niet uytgebluscht worden.
119 D. mensche. Siet Gen. 6. op vers 12.
 
49 Ende ick seyde, Ach Heere HEERE! 120 sy seggen van my: Is hy niet een verdichter van 121 gelijckenissen?
120 Te weten, spottende met mijn persoon, dienst, ende beroepinge.
121 Siet boven 17. op vers 2.

Einde Ezechiël 20