Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 TEr selver tijt, spreeckt de HEERE, sullen sy de beenderen der Coningen van Iuda, ende de beenderen harer Vorsten, ende de beenderen der Priesteren, ende de beenderen der Propheten, ende de beenderen der inwoonderen van Ierusalem, uyt hare graven uythalen. |
| 2 Ende sy sullense uytspreyden voor de Sonne, ende voor de Mane, ende voor het gantsche heyr des hemels; die sy lief gehadt, ende die sy gedient, ende die sy nagewandelt, ende die sy gesocht hebben, ende voor de welcke sy sich nedergebogen hebben: sy en sullen niet versamelt nochte begraven worden; tot mist op den aerd-bodem sullense zijn. |
| 3 Ende de doot sal voor’t leven verkoren worden, by ’t gantsche overblijfsel der overgeblevenen uyt desen boosen geslachte: in alle de plaetsen der overgeblevenen, daer ickse henen gedreven sal hebben, spreeckt de HEERE der heyrscharen. |
| 4 Segt wijders tot hen; Soo seyt de HEERE: Salmen vallen, ende niet weder opstaen? salmen afkeeren ende niet wederkeeren? |
| 5 Waerom keert [dan] dit volck te Ierusalem af [met] eene altoos duerende afkeeringe? sy houden vast aen bedroch, sy weygeren weder te keeren. |
| 6 Ick hebbe geluystert ende toegehoort, sy spreken dat niet recht en is, daer en is niemant, die berouw hebbe over sijne boosheyt, seggende, Wat heb ick gedaen? een yeder keert sich om in sijnen loop, gelijck een onbesuyst peert in den strijt. |
| 7 Selfs een oyevaer aen den hemel, weet sijne gesette tijden, ende een tortelduyve, ende craen, ende swaluwe, nemen den tijt harer aenkomste waer: maer mijn volck en weet het recht des HEEREN niet. |
| 8 Hoe segget ghy dan, Wy zijn wijs, ende de wet des HEEREN is by ons? Siet, waerlick, te vergeefs werckt de valsche penne der Schriftgeleerden. |
| 9 De wijse zijn beschaemt, verschrickt, ende gevangen: Siet, sy hebben des HEEREN woort verworpen, wat wijsheyt souden sy dan hebben? |
| 10 Daerom sal ick hare wyven aen andere geven, hare ackeren aen [andere] besitters: want van den kleynsten aen tot den grootsten toe pleegt een yeder van hen giericheyt: van den Prophete aen tot den Priester toe bedrijft een yeder van hen valscheyt. |
| 11 Ende sy genesen de breucke der dochter mijns volcx op ’t lichtste, seggende, Vrede, vrede: doch daer en is geen vrede. |
| 12 Zijn sy beschaemt, om dat sy grouwel bedreven hebben? ja sy schamen sich in’t minste niet, ende en weten niet schaemroot te worden: daerom sullen sy vallen onder de vallende, ter tijt harer besoeckinge sullen sy struyckelen, seyt de HEERE. |
| 13 Ick salse voorseker wech-rapen, spreeckt de HEERE: daer en zijn geene druyven aen den wijn-stock, noch geen vygen aen den vyge-boom, ja het blat is afgevallen; ende [de geboden, die] ick hen gegeven hebbe, die overtreden sy. |
| 14 Waerom blyven wy sitten? versamelt u, ende laet ons ingaen in de vaste steden, ende aldaer stille swijgen: Immers heeft ons de HEERE onse Godt doen stille swijgen, ende ons met galle-water gedrenckt, om dat wy tegen den HEERE gesondicht hebben. |
| 15 Men wacht nae vrede, maer daer en is niet goets: nae tijt van genesinge, maer siet, daer is verschrickinge. |
| 16 Van Dan af wort het gesnuyf sijner peerden gehoort: het gantsche lant beeft, van het geluyt der briesschingen sijner stercken: ende sy komen daer henen, dat sy het lant op-eten ende de volheyt van dien, de stadt, ende die daer in woonen. |
| 17 Want siet, ick sende slangen, basilisken onder u lieden, tegen de welcke geene besweeringe en is: die sullen u bijten, spreeckt de HEERE. |
| 18 Mijne verquickinge is in droeffenisse: mijn herte is flaeuw in my. |
| 19 Siet, de stemme des geschreys der dochter mijns volcx is uyt seer verren lande: Is dan de HEERE niet te Zion? is haer Coninck niet by haer? Waerom hebben sy my vertoornt met hare gesnedene beelden, met ydelheden der vreemden? |
| 20 De oogst is voorby gegaen, de somer is ten eynde: noch en zijn wy niet verlost. |
| 21 Ick ben gebroken van wegen de breucke der dochter mijns volcx: ick gae in’t swart, ontsettinge heeft my aengegrepen. |
| 22 En isser geen balsem in Gilead? is geen heelmeester aldaer? want, waerom en is de gesontheyt der dochter mijns volcx niet geresen? |
