Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 HEt woort des HEEREN, dat tot Ieremia geschiedt is, over de saken der grooter droochte. |
| 2 Iuda treurt, ende hare poorten zijn verswackt, sy zijn in’t swart gekleedet ter aerden toe: ende Ierusalems geschrey klimt op. |
| 3 Ende hare voortreffelicke senden hare kleyne nae water: sy komen tot de grachten, sy en vinden geen water, sy komen [met] hare vaten ledich weder; sy zijn beschaemt, ja worden schaemroot, ende bedecken haer hooft. |
| 4 Om dat het aerdrijck gescheurt is, dewijle daer geen regen op der aerden en is: de ackerlieden zijn beschaemt, sy bedecken haer hooft. |
| 5 Want oock de hinden in’t velt werpen jongen, ende verlaten [die], om datter geen jonck gras en is. |
| 6 Ende de wout-ezels staen op de hooge plaetsen, sy scheppen den wint gelijck de draken: hare oogen versmachten, om datter geen kruyt en is. |
| 7 Hoewel onse ongerechticheden tegen ons getuygen, ô HEERE, doet [het] om uwes naems wille: want onse afkeeringen zijn menichvuldich, wy hebben tegen u gesondicht. |
| 8 O Israëls verwachtinge, sijn verlosser in tijt van benaeutheyt! waerom soudt ghy zijn als een vreemdelinck in den lande? ende als een reysiger, [die slechs] inkeert om te vernachten? |
| 9 Waerom soudt ghy zijn als een vertsaecht man? als een helt, [die] niet en kan verlossen? ghy zijt doch in’t midden van ons, ô HEERE, ende wy zijn nae uwen Name genoemt, en verlaet ons niet. |
| 10 Alsoo seyt de HEERE van desen volcke; Sy hebben soo lief gehadt te swerven, sy en hebben hare voeten niet bedwongen: daerom en heeft de HEERE geen welgevallen aen hen, nu sal hy harer ongerechticheyt gedencken, ende hare sonden besoecken. |
| 11 Wijders seyde de HEERE tot my: En bidt niet voor dit volck ten goede. |
| 12 Of sy schoon vasten, ick en sal nae haer geschrey niet hooren, ende of sy schoon brandoffer ende spijsoffer offeren, ick en sal aen haer geen welgevallen hebben: maer door ’tsweert, ende door den honger, ende door de pestilentie sal ickse verteeren. |
| 13 Doe seyd’ ick; Ach Heere HEERE, siet, die Propheten seggen hen, Ghy en sult geen sweert sien, ende ghy en sult geenen honger hebben: maer ick sal u eene gewisse vrede geven in dese plaetse. |
| 14 Ende de HEERE seyde tot my; Die Propheten propheteren valsch in mijnen Name; Ick en hebse niet gesonden, nochte hen bevel gegeven, nochte tot hen gesproken: sy propheteren u lieden een valsch gesichte, ende waersegginge, ende nieticheyt, ende haers herten bedriegerye. |
| 15 Daerom seyt de HEERE alsoo; Aengaende de Propheten, die in mijnen Name propheteren, daer ickse niet gesonden en hebbe, ende sy [dan noch] seggen, Daer en sal geen sweert noch honger in desen lande zijn: die selve Propheten sullen door’t sweert ende door den honger verteert worden. |
| 16 Ende het volck, tot welcken sy propheteren, sullen op de straten van Ierusalem wech-geworpen zijn van wegen den honger ende het sweert; ende daer en sal niemant zijn diese begrave, hen, hare wijven, ende hare sonen ende hare dochteren: alsoo sal ick hare boosheyt over haer uytstorten. |
| 17 Daerom sult ghy dit woort tot hen seggen; Mijne oogen sullen van tranen nederdalen nacht ende dach, ende niet ophouden: want de Ionckvrouwe der dochter mijns volcks, is gebroken [met] eene groote breucke, eene plage die seer smertelick is. |
| 18 So ick uytgae in’t velt, siet daer de verslagene van den sweerde; ende so ick in de stadt kome, siet daer de krancke van honger: Ia soo wel de Propheten als de Priesters loopen om in’t lant, ende en weten niet. |
| 19 Hebt ghy dan Iuda gantschlick verworpen? heeft uwe ziele eene walginge aen Zion? waerom hebt ghy ons geslagen, datter geene genesinge voor ons en is? Men wacht nae vrede, maer daer en is niet goets; ende nae tijt van genesinge, maer siet, daer is verschrickinge. |
| 20 HEERE, wy kennen onse godtloosheyt, [ende] onser vaderen ongerechticheyt: want wy hebben tegen u gesondicht. |
| 21 En versmaedt [ons] niet, om uwes Naems wille; en werpt den throon uwer heerlickheyt niet neder: gedenckt, en vernieticht niet u verbont met ons. |
| 22 Zijnder onder de ydelheden der heydenen, die doen regenen? of kan den hemel droppelen geven? zijt ghy die niet ô HEERE onse Godt? daerom sullen wy op u wachten; want ghy doet alle die dingen. |
