Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ALles heeft eenen bestemden tijt: ende alle voornemen onder den Hemel heeft sijnen tijt. |
| 2 Daer is een tijt om geboren te worden, ende een tijt om te sterven: een tijt om te planten, ende een tijt om ’t geplantte uyt te roeyen. |
| 3 Een tijt om te dooden, ende een tijt om te genesen: een tijt om af te breken, ende een tijt om te bouwen. |
| 4 Een tijt om te weenen, ende een tijt om te lacchen: een tijt om te kermen, ende een tijt om op te springen. |
| 5 Een tijt om steenen wech te werpen, ende een tijt om steenen te vergaderen: een tijt om te omhelsen, ende een tijt om verre te zijn van omhelsen. |
| 6 Een tijt om te soecken, ende een tijt om te laten verloren gaen: een tijt om te bewaren, ende een tijt om wech te werpen. |
| 7 Een tijt om te scheuren, ende een tijt om toe te naeyen: een tijt om te swijgen, ende een tijt om te spreken. |
| 8 Een tijt om lief te hebben, ende een tijt om te haten: een tijt van oorloge, ende een tijt van vrede. |
| 9 Wat voordeel heeft hy die werckt, van ’t gene dat hy bearbeydt? |
| 10 Ick hebbe gesien de besicheyt, die Godt de kinderen der menschen gegeven heeft, om haer selven daer mede te becommeren. |
| 11 Hy heeft yeder dinck schoon gemaeckt in sijnen tijt: oock heeft hy de eeuwe in haer herte geleyt, sonder dat een mensche ’t werck dat Godt gemaeckt heeft, can uytvinden, van ’t begin tot het eynde toe. |
| 12 Ick hebbe gemerckt, datter niet beters voor haerlieden en is, dan sich te verblijden, ende goet te doen in sijn leven. |
| 13 Ia oock dat yeder mensche ete ende drincke, ende ’t goede geniete van al sijnen arbeyt: [dit] is een gave Godts. |
| 14 Ick weet, dat al wat Godt doet, dat sal inder eeuwicheyt zijn, daer en is niet toe te doen, noch daer en is niet af te doen: ende Godt doet [dat], op datmen vreese voor sijn aengesichte. |
| 15 ’T gene dat geweest is, dat is nu, ende wat wesen sal, dat is alreede geweest: ende Godt soeckt het wech-gedrevene. |
| 16 Voorder hebb’ ick oock gesien onder de Sonne, ter plaetse des gerichts, aldaer was godtloosheyt: ende ter plaetse der gerechticheyt, aldaer was godtloosheyt. |
| 17 Ick seyde in mijn herte, Godt sal den rechtveerdigen, ende den godtloosen oordeelen: want aldaer is de tijt voor alle voornemen, ende over alle werck. |
| 18 Ick seyde in mijn herte van de gelegentheyt der menschen kinderen, dat Godt hen sal verclaren, ende dat sy sullen sien, dat sy [als] de beesten zijn aen haer selven. |
| 19 Want wat den kinderen der menschen wedervaert, dat wedervaert oock den beesten, ende eenerley wedervaert hen [beyden]: gelijck die sterft, alsoo sterft dese, ende sy allen hebben eenerley adem, ende de uytnementheyt der menschen boven de beesten, is geene: want alle zijnse ydelheyt. |
| 20 Sy gaen alle nae eene plaetse: sy zijn alle uyt den stof, ende sy keeren alle weder tot den stof. |
| 21 Wie merckt dat de adem van de kinderen der menschen opvaert nae boven, ende de adem der beesten nederwaerts vaert in de aerde? |
| 22 Dies ick gesien hebbe, datter niet beters en is, dan dat de mensche hem verblijde van sijne wercken, want dat is sijn deel: want wie sal hem daer henen brengen, dat hy siet ’t gene dat na hem geschieden sal? |
