Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DOe sprack de HEERE tot Mose, seggende: |
| 2 Heylicht my alle eerst-geboren, wat eenige baer-moeder opent, onder de kinderen Israëls, van menschen ende van beesten: dat is mijne. |
| 3 Voorder seyde Mose tot den volcke, Gedenckt aen desen selven dach, in welcken ghy-lieden uyt Egypten, uyt den dienst-huyse, gegaen zijt; want de HEERE heeft u door een stercke hant van hier uytgevoert: daerom en sal het gedeessemde niet gegeten worden. |
| 4 Heden gaet ghy-lieden uyt in de maent Abib. |
| 5 Ende het sal geschieden, als u de HEERE sal gebracht hebben in het lant der Canaaniten, ende der Hethiten, ende der Amoriten, ende der Heviten, ende der Iebusiten, ’t welck hy uwen vaderen gesworen heeft u te geven, een lant vloeyende van melck ende honich: so sult ghy desen dienst houden in deser maent. |
| 6 Seven dagen sult ghy ongesuerde brooden eten: ende aen den sevensten dach sal den HEERE een feest zijn. |
| 7 Seven dagen sullen ongesuerde [brooden] gegeten worden: ende het gedeessemde en sal by u niet gesien worden, ja daer en sal geen suer-deech by u gesien worden in alle uwe palen. |
| 8 Ende ghy sult uwen sone te kennen geven te dien selven dage, seggende: [Dit is] om ’t gene de HEERE my gedaen heeft, doe ick uyt Egypten uyttooch. |
| 9 Ende ’t sal u zijn tot een teecken op uwe hant, ende tot een gedachtenisse tusschen uwe oogen, op dat de wet des HEEREN in uwen monde zy: om dat u de HEERE door een stercke hant uyt Egypten uyt-gevoert heeft. |
| 10 Daerom onderhoudet dese insettinge ter bestemder tijt: van jaer tot jaer. |
| 11 Het sal oock geschieden, wanneer u de HEERE in ’t lant der Canaaniten sal gebracht hebben, gelijck hy u ende uwen vaderen gesworen heeft; ende hy het u sal gegeven hebben: |
| 12 So sult ghy tot den Heere doen overgaen wat de baer-moeder opent: oock alles was [de baer-moeder] opent, van de vrucht der beesten die ghy hebben sult: de mannekens sullen des HEEREN zijn. |
| 13 Doch al wat [de baer-moeder] der eselinne opent, sult ghy lossen met een lam: wanneer ghy het nu niet en losset, so sult ghy ’t den necke breken: maer alle eerstgebooren des menschen onder uwe sonen sult ghy lossen. |
| 14 Wanneer het geschieden sal, dat uw’ sone u morgen sal vragen, seggende: Wat is dat? so sult ghy tot hem seggen, De HEERE heeft ons door een stercke hant uyt Egypten, uyt den dienst-huyse uytgevoert. |
| 15 Want het geschiedde, doe Pharao sich verhardde ons te laten trecken, so doodde de HEERE alle eerstgeborene in Egypten-lant, van des menschen eerstgeborenen af, tot den eerstgeborenen der beesten: daerom offere ick den HEERE de mannekens van alles wat de baer-moeder opent, doch alle eerstgeborene mijner sonen losse ick. |
| 16 Ende ’t sal tot een teecken zijn op uwe hant, ende tot voorhooft spanselen tusschen uwe oogen: want de HEERE heeft door een stercke hant ons uyt Egypten uytgevoert. |
| 17 Ende ’t is geschiet, doe Pharao het volck hadde trecken laten, so en leyddese Godt niet [op] den wech van der Philistijnen lant, hoewel die naerder was; want Godt seyde, Dat het den volcke niet en rouwe, als sy den strijt sien souden, ende weder keeren nae Egypten. |
| 18 Maer Godt leydde het volck omme, door den wech van de woestijne der schelf-Zee: De kinderen Israëls nu togen by vijven uyt Egypten-lant. |
| 19 Ende Mose nam Iosephs beenderen met sich, want hy hadde met eenen swaren eedt de kinderen Israëls beswooren, seggende: Godt sal u-lieden voor seker besoecken: voert dan mijne beenderen met u lieden op van hier. |
| 20 Also reysden sy uyt Succoth: ende sy legerden haer in Etham, aen het eynde der woestijne. |
| 21 Ende de HEERE tooch voor haer aengesichte, des daegs in een wolcken-colomne, dat hyse op den wech leydde, ende des nachts in een vyer-colomne, dat hyse luchtede: om voorts te gaen dach ende nacht. |
| 22 Hy en nam de wolcken-colomne des daegs, noch de vyer-colomne des nachts niet wech van het aengesichte des volcks. |
