Statenvertaling.nl

sample header image

Psalm 37 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Psalm 37

David onderwijst ende sterckt de geloovige tegen het tijdelick geluck der godtloosen, ende vermaentse hare godtloosheyt niet nae te volgen, maer heylichlick te leven, ende Godt te vertrouwen: om dat der godtloosen geluck kort, ende het eynde onsalich ende vervloeckt is, daer Godt ter contrarie sijne kinderen, in alles wat hen overkomt, met sijne vaderlicke gunste vergeselschapt, ende hen een salich eynde verleent.
 
1 [EEn Psalm] Davids. 1 Aleph. a En ontsteeckt u niet over de 2 boosdoenders: en benijdtse niet die onrecht doen.
1 Van’t Hebreeusch A.B. siet op den tijtel van den 25. Psalm.
a Prov. 23.17. ende 24.1.
2 Die op aerden voorspoedich ende geluckich zijn, als in’t volgende verklaert wort: waer uyt blijckt, dat de schoone beloften, die in desen Psalm ende elders den vroomen gedaen worden, den tijdelicken voorspoet der boosen, ende het kruys ofte tegenspoet der vroomen, niet uytsluyten: gemerckt desen Psalm (als oock andere) bysonderlick dienen, om de ergernisse, die de vroome daer uyt souden mogen scheppen, voor te komen. Siet oock Psal. 34. op vers 13. maer in desen allen blijft Godts segen over de vroome, ende de vloeck op de godtloose, sulcks dat die eeuwichlick salich, ende dese ter contrarie eeuwich verloren sullen zijn. Vergel. Iob 9. op vers 23. ende Ps. 73.2, etc.
 
2 Want als gras sullen sy haest worden afgesneden; ende als de 3 groene gras-scheutkens sullen sy 4 afvallen.
3 Hebr. de groente van ’t jonge gras.
4 Ofte, verwelcken, gelijck d’afvallende bladeren: als Psal. 1.3. siet aldaer.
 
3 Beth. Vertrouwt op den HEERE, ende doet het goede; 5 bewoont de aerde, ende 6 voedt u [met] getrouwicheyt.
5 D. so sult ghy de aerde int gemeyn, ende ’t lant Canaan (dat een voor-beelt was van’t hemelsche) in’t bysonder, bewoonen, ende u voeden, ofte, gevoet worden, etc. alsoo vers 27. ende elders. Sulcke beloften gebiedender-wijse uytgesproken, zijn seer krachtich, als voerende de vroome in datelicke genietinge ende besit van ’t gene belooft wort. Vergel. Prov. 3. op vers 3.
6 Hebr. weyt u, ofte wort geweydet, dat is, de Heere sal u getrouwelick voeden, nae sijne beloften, gelijck in’t volg. verklaert wort. ofte, onderhoudt u selven met d’overdenckinge van Godts getrouwe beloften, die niet en feylen. Sommige nemen het hebreeusch woort Emuna voor sekerheyt, bestandicheyt, dat is, eenen bestandigen ende vasten staet, dien Godt den vroomen toeseyt, selfs in’t midden van’t kruys, daer der godtloosen vreuchde als gras des velts haest verdwijnt. Vergel. Prov. 2. op vers 7.
 
4 Ende verlust u inden HEERE; so sal hy u geven de begeerten uwes herten.
5 Gimel. b 7 Wentelt uwen wech op den HEERE; ende vertrouwt op hem, hy sal’t 8 maken;
b Psal. 22.9. ende 55.23. Prov. 16.3. Matt. 6.25. Luc. 12.22. 1.Pet. 5.7.
7 Ofte, rolt uwen wech. dat is, draecht al u voornemen ende doen, sorge, becommernisse, den Heere op, beveelt het hem. Siet Psal. 22. op vers 9. ende vergel. Matth. 6.25, etc. Luc. 12.22. etc.
8 Ofte, uytvoeren, uytrichten.
 
6 Ende sal uwe gerechticheyt doen voortkomen als het 9 licht; ende u recht als den middach.
9 Der Sonne, ofte des daechs, dat is, datse soo klaer blijcke, als de Sonne op den hellen middach schijnt. Vergel. Iob 5. op vers 14.
 
7 Daleth. 10 Swijcht den HEERE, ende 11 verbeydt hem, ontsteeckt u niet over den genen, 12 wiens wech voorspoedich is, over eenen man, die listige aenslagen 13 uyt voert.
10 D. murmureert niet tegen den Heere, maer neemt het op met gedult. Siet van sulck stilswijgen, ofte stilte des gedults ende der hope, Psal. 39.10. ende 62.2, 6. ende 65.2. Thren. 3.26, 27, 28. Ies. 30.15. Zephan. 1.7.
11 And. draecht smerte om sijnen’t wille.
12 D. wiens voornemen ende doen wel geluckt, al en deucht het niet.
13 Hebr. doet.
 
8 He. Laet af van toorne, ende verlaet de grimmicheyt: en ontsteeckt u niet, immers [niet] om 14 quaet te doen.
14 Dat is, alsoo, dat ghy u soudt vergrijpen met twijffelinge aen Godts voorsichticheyt ende trouwe, ofte met afval, dat ghy der godtloosen exempel soudt begeeren te volgen, om dat by hen alles voor den wint schijnt te zijn. Siet Psal. 125.3.
 
9 Want de boosdoenders sullen uytgeroeyt worden; maer die den HEERE verwachten, die sullen de aerde erflick besitten.
10 Vau. Ende noch een 15 weynich, ende de godtloose en salder niet zijn; ende ghy sult acht nemen op sijne 16 plaetse, maer 17 hy en salder niet wesen.
15 Hy sal maer eenen korten tijt de vrome quellen. siet Psal. 30. op vers 6.
16 Daer hy stont, bloeyende als een schoone boom, ond. versen 35, 36.
17 Ofte, sy, T.w. sijne plaetse, dat is, sijne wooninge, hy selfs met allen sijnen staet ende heerlickheyt. siet Iob 7.10. met d’aent.
 
11 De 18 sachtmoedige daerentegen sullen de c aerde erflick besitten; ende hen verlusten over 19 grooten vrede.
18 Siet Psal. 10. op vers 47.
c Matth. 5.5.
19 Hebr. grootheyt, ofte, veelheyt van vrede. dat is, grooten welvaert, veelvoudigen welstant, principalick in ’t geestelicke. Vergel. Iesa. 48.18. ende siet Genes. 37. op vers 14.
 
12 Zain. De godtloose bedenckt listige aenslagen tegen den rechtveerdigen; ende hy 20 knerst over hem met sijne tanden.
20 Als Psal. 35.16. siet aldaer.
 
13 De Heere 21 belacht hem, want hy siet dat 22 sijn dach komt.
21 Siet Psal. 2. op vers 4.
22 De dach der wrake des Heeren, ofte, de dach van des godtloosen verderf ende onderganck, hem door Godts rechtveerdich oordeel toegeleyt. siet Iob 18.20. Ierem. 17.18. ende 18.17. Ezech. 7.10, 12. ende 27.27. ende 30.2, 3, 9. ende 32.10. Hos. 1.11. anders wort oock yemants dach slechtelick genomen voor ’s menschen sterf-dach, als Iob 15.32. als oock des menschen tijt. Eccl. 7.18.
 
14 Cheth. De godtloose hebben ’tsweert 23 uytgetrocken, ende haren boge 24 gespannen, om den 25 elendigen ende nootdurftigen neder te vellen; om te slachten, die oprecht van 26 wege zijn.
23 Hebr. geopent: om dat de scheyde door’t uyttrecken des sweerts geopent wort.
24 Hebr. getreden: Siet Psal. 7.13.
25 Dese tijtelen der vroomen verklaren de beloften, die hen Godt hier doet. Siet op vers 1. ende vergel. versen 16, 19, 21, 25, 26.
26 D. van leven ende wandel. alsoo vers 23.
 
15 [Maer] haer 27 sweert sal in haerlieder herte gaen; ende hare bogen sullen verbroken worden.
27 D. hare aenslagen sullen tot haer eygen verderf strecken.
 
16 Teth. Het weynige, dat de rechtveerdige heeft, is 28 beter als den 29 overvloet veler godtloosen.
28 Als rechtveerdichlick beseten, ende Godtvruchtichlick gebruyckt.
29 Hebr. eygentlick, veelheyt, menichte, te weten, van goederen. dat is, rijckdom, als Eccl. 5.9.
 
17 Want de 30 armen der godtloosen sullen verbroken worden: maer de HEERE ondersteunt de rechtveerdige.
30 D. hare macht, middelen, ende gewelt. siet Iob 22. op vers 8.
 
18 Iod. De HEERE 31 kent de 32 dagen der 33 oprechten: ende hare erffenisse sal in eeuwicheyt 34 blijven.
31 Vergel. Psal. 1. op vers 6.
32 D. den staet hares levens, hoe sy haren tijt doorbrengen, in kruys, vroomicheyt ende gedult. Verg. Psa. 31. op vers 16.
33 Siet Gen. 6. op vers 9. alsoo ond. vers 37.
34 Hebr. zijn. alsoo Ierem. 17.8. ende 27.22. ende 32.5. Dan. 1.21, etc.
 
19 Sy sullen niet beschaemt worden in den 35 quaden tijt; ende in de dagen des hongers sullen sy versadicht worden.
35 Ofte, ter tijt des quaets. D. als allerley ongeval ende elenden omgaen, gelijck volgt van den honger.
 
20 Caph. Maer de godtloose sullen vergaen; ende de vyanden des HEEREN sullen verdwijnen, als het 36 costelicxte der lammeren; met den roock sullen sy verdwijnen.
36 D. het vette, datmen houdt voor’t beste ende kostelickste, ende nae de Wet Godts in de offerhanden met vyer moeste verteert worden, waer op de Propheet in dese gelijckenisse schijnt te sien. siet Lev. 3. versen 10, 11, 14, 15, 16. ofte: de kostelickste lammeren. Hebr. de kostelicke, ofte, het kostelicke der lammeren. And. het kostelicke der velden, ofte weyden: om dat het Hebr. woort elders alsoo oock genomen wort.
 
21 Lamed. De godtloose ontleent ende en geeft niet weder; maer de rechtveerdige 37 ontfermt sich, ende geeft.
37 Ofte, handelt goedichlick, gunstichlick, liberalick.
 
22 Want 38 sijne gesegende sullen de aerde erflick besitten; maer sijne vervloeckte sullen uytgeroeyt worden.
38 D. die van den HEERE gesegent zijn: alsoo terstont, sijne vervloeckte, dat is, die van hem vervloeckt zijn, uyt vers 20. alwaer gesproken is van de vyanden des HEEREN. Siet Matth. 25.34, 41. ende aengaende de maniere van spreken, vergel. Psal. 69.27, 34. Iesa. 16.4.
 
23 Mem. De 39 gangen [desselven] 40 mans worden van den HEERE 41 bevesticht; ende hy heeft lust aen sijnen wech.
39 Ofte, treden, stappen.
40 Die van den Heere gesegent is, uyt het voorgaende vers, ofte, des rechtveerdigen, uyt vers 21.
41 Ofte, gestiert, gerichtet. dat is, hy regeert ende segent sijn voornemen: ende of hy somtijts aen’t vallen mochte geraken, so bewaert hy hem doch, dat hy niet t’eenemael en vervalle: maer richt hem weder op, als volcht.
 
24 Als hy 42 valt, so en wort hy niet wech geworpen: want de HEERE ondersteunt sijne hant.
42 Vergel. Prov. 24.16.
 
25 Nun. Ick ben 43 jonck geweest, oock ben ick oudt geworden, maer en hebbe niet gesien den rechtveerdigen verlaten; nochte sijn 44 zaet soeckende broot.
43 Ofte, een jongelinck, siet Ierem. 1. op vers 6.
44 D. sijne kinderen ende nakomelingen. alsoo versen 26, 28. ten ware het Gode beliefde nae sijn vry ende vaderlick welbehagen sijnen kinderen met armoede ende hongers noot tot sijner eere, ende haren besten te beproeven ende oeffenen, daer in hy haer nochtans niet verlaet, maer aldermeest bystaet ende sterckt, sulcks datse vernoecht ende als versadicht zijn. Siet op vers 1. ende 14. item vers 19. ende vergel. Luc. 16.20, 21. 2.Cor. 11.27. Phil. 4.11. Hebr. 11.37.
 
26 Den gantschen dach ontfermt hy sich, ende leent; ende sijn zaet is 45 tot segeninge.
45 Ofte, in segeninge. dat is, wort van Godt gesegent, ervende den segen Abrahams. Vergelijckt Genes. 12. op vers 2. item 1.Pet. 3.9.
 
27 Samech. Wijckt af van het quade, ende doet het goede; ende 46 woont in eeuwicheyt.
46 Siet op vers 3.
 
28 Want de HEERE heeft het recht lief, ende sal sijne 47 gunstgenooten niet verlaten; in eeuwicheyt wordense bewaert; maer het 48 zaet der godtloosen wort uytgeroeyt.
47 Siet Psal. 4. op vers 4.
48 Siet Iob 18.19. Psal. 21.11. ende 109.13.
 
29 49 De rechtveerdige sullen de 50 aerde erflick besitten; ende in eeuwicheyt daer op woonen.
49 Dit versken en begint niet van de letter Ajin, gelijck het nae d’ordre van ’t Hebreeusch A.B. soude zijn.
50 Hoewelse vreemdelingen op aerden zijn, nochtans sullense in’t lant der beloften, (zijnde een pant van’t hemelsche) ende voorts, waerse op aerden zijn, in’t midden van de ongerusticheyt der godtloosen, ende d’onsekerheyt des levens, onder de vaderlicke bescherminge ende toesicht Godes, door ’t geloove, vertrouwen, ende de salige hope, eenen bestendigen, sekeren ende gerusten staet hebben, als rechte besitters, ende erfgenamen aller segeningen Abrahams in den eenich geborenen Sone Godts, den Messia. Rom. 8.37. Galat. 3.14.
 
30 Pe. De mont des rechtveerdigen vermeldt wijsheyt; ende sijne tonge spreeckt 51 het recht.
51 Ofte, wat recht is. Siet Iob 34.op vers 4.
 
31 d De wet sijns Godts is in sijn 52 herte; sijne gangen en 53 sullen niet slibberen.
d Psal. 40.9. Iesa. 51.7.
52 Vergel. Deut. 6.6. Ierem. 31.33. Hebr. 8.10.
53 Hebr. en sal niet waggelen, ofte, slibberen. dat is, niet een sijner gangen sal slibberen, ofte, wanckelen. dat is, hy sal voor misval, ende verderf, ofte voor afval van Godts Wet behoedt worden: vergel. het volgende ende voorgaende.
 
32 Tzade. De godtloose loert op den rechtveerdigen; ende soeckt hem te dooden.
33 [Maer] De HEERE en laet hem niet in sijne hant: ende hy en verdoemt hem niet, als hy 54 geoordeelt wort.
54 Als hy voor recht gestelt wort, sal hy eenen gunstigen ende genadigen Godt hebben.
 
34 Koph. Wacht op den HEERE, ende houdt sijnen wech, ende hy sal u verhoogen om de aerde erflick te besitten; ghy sult 55 sien, dat de godtloose worden uytgeroeyt.
55 Met lust ende vreuchde in den Heere: ofte, Als de godtloose worden uytgeroeyt, sult ghy’t aensien.
 
35 Resch. Ick hebbe gesien eenen 56 gewelt-drijvenden 57 godtloosen; die sich 58 uytbreydde, als een groene 59 inlantsche boom.
56 Ofte, verschrickelicken, Tyran.
57 Hoedanige geweest zijn, Saul, Doëg, Absalom, Achitophel, etc.
58 Ofte, sich ontdoende. Hebr. eygentlick, sich ontblootende: om dat de stam, die te vooren, (als de tacxkens kleyn ende dicht aen malkanderen rontom het bovenste des stams waren) als bedeckt was, daer na, als de tacken groot worden, ende haer uytbreyden, ontbloot wort.
59 Ofte, selfs-gewassen, die niet van elders gebracht ende overgeplant is, maer uyt sijnen eygenen natuerlicken gront is opgekomen: daer op staende gebleven, ende gemeenlick langer duert ende beter groeyt als een die verplant is. het hebreeusch woort beteeckent oock eenen inboorlinck, gestelt tegen eenen vreemdelinck. Exod. 12.19. Levit. 16.29. Sommige verstaen hier eenen Lauwerboom, andere eenen ceder-boom, doch de eygene beteeckeninge van ’t woort is in den text gevolcht.
 
36 Maer hy 60 ginck door, ende siet hy en wasser niet [meer]; ende ick sochte hem, maer hy en wert niet gevonden.
60 D. hy verdween haestelick, als eene doorgaende wolcke, die in korten tijt verdwijnt. and. men gincker voor by, etc.
 
37 Schin. Lett op den vroomen, ende siet nae den 61 oprechten; want het 62 eynde van [dien] man sal vrede zijn.
61 Hebr. rechten, richtigen, etc. siet bov. Psal. 7. op vers 11.
62 Hebr. achterste, uyterste, laetste. Vergel. Deut. 32. op vers 20. Prov. 14. op vers 12. dat is, hy sal ten laetsten welvaren, ’t sal hem eyndelick welgaen: dat sult ghy bevinden, so ghy daer op acht geeft, and. want daer is loon voor den vreedsamen man. sommige verstaen’t van de nakomelingen, alsoo in’t volgende, vergel. Psal. 109. op vers 13. Ierem. 31. op vers 17.
 
38 Maer de overtreders worden te samen verdelcht: het 63 eynde der godtloosen wort uytgeroeyt.
63 D. de godtloose worden ten laetsten uytgeroeyt, gelijck een boom met wortel met al.
 
39 Thau. Doch het heyl der rechtveerdigen is van den HEERE; hare sterckte ter tijt van benaeuwtheyt.
40 Ende de HEERE salse helpen, ende salse bevrijden; hy salse bevrijden van de godtloose, ende salse behouden: want sy betrouwen op hem.

Einde Psalm 37