Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 MAer Iob antwoordde, ende seyde: |
| 2 Hoe lange sullet ghy lieden mijne ziele bedroeven, ende my met woorden verbrijselen? |
| 3 Ghy hebt nu tienmael my schande aengedaen: ghy en schaemt u niet, ghy verhardet u tegens my. |
| 4 Maer oock ’t zy waerlick, dat ick gedwaelt hebbe: mijne dwalinge sal by my vernachten. |
| 5 Indien ghy lieden waerlick u verheffet tegen my: ende mijnen smaet tegen my drijvet: |
| 6 Wetet nu, dat Godt my heeft omgekeert; ende my [met] sijn net omcingelt. |
| 7 Siet, ick roepe gewelt, doch en worde niet verhoort: ick schreeuwe, doch daer en is geen recht. |
| 8 Hy heeft mijnen wech toegemuert, dat ick niet door gaen en kan: ende over mijne paden heeft hy duysternisse gestelt. |
| 9 Mijne eere heeft hy van my afgetrocken, ende de kroone mijnes hoofts heeft hy wechgenomen. |
| 10 Hy heeft my rontom afgebroken, so dat ick henen gae; ende heeft mijne verwachtinge, als eenen boom wechgeruckt. |
| 11 Daertoe heeft hy sijnen toorn tegen my ontsteken, ende my by hem geacht, als sijne vyanden. |
| 12 Sijne benden sijn ’tsamen aengekomen, ende hebben tegen my haren wech gebaent: ende hebben haer gelegert rontom mijne tente. |
| 13 Mijne broeders heeft hy verre van my gedaen: ende die my kennen sekerlick sy zijn van my vervreemdet. |
| 14 Mijne nae-bestaende houden op: ende mijne bekende vergeten mijner. |
| 15 Mijne huys-genooten, ende mijne dienst-maechden achten my voor eenen vreemden: een uytlander ben ick in haren oogen. |
| 16 Ick riep mijnen knecht, ende hy en antwoordde niet; ick smeeckte met mijnen mont aen hem. |
| 17 Mijn adem is mijne huysvrouwe vreemt: ende ick smeecke, om der kinderen mijnes buycks wille. |
| 18 Oock versmaden my de jonge kinderen: stae ick op, so spreken sy my tegen. |
| 19 Alle menschen mijnes heymelicken raets, hebben eenen grouwel aen my: ende die ick lief hadde, zijn tegen my gekeeret. |
| 20 Mijn gebeente kleeft aen mijne huyt, ende aen mijn vleesch: ende ick ben ontkomen met de huyt mijner tanden. |
| 21 Ontfermet u mijner, ontfermet u mijner, ô ghy mijne vrienden! want de hant Godts heeft my aengeraeckt. |
| 22 Waerom vervolget ghy my als Godt, ende en wordet niet versadiget van mijn vleesch? |
| 23 Och of nu mijne woorden doch opgeschreven wierden! Och ofse in een boec oock wierden ingeteeckent! |
| 24 Datse met eene yseren griffie, ende loot, voor eeuwich in eene rotse gehouwen wierden. |
| 25 Want ick weet, mijn Verlosser leeft; ende hy sal de laetste over het stof opstaen: |
| 26 Ende als sy na mijne huyt dit door-knaecht sullen hebben; sal ick uyt mijn vleesch Godt aenschouwen: |
| 27 Den welcken ick voor my aenschouwen sal, ende mijne oogen sien sullen, ende niet een vreemde: mijne nieren verlangen seer in mijnen schoot. |
| 28 Voorwaer ghy soudet seggen; Waerom vervolgen wy hem? naedemael de wortel der sake, in my gevonden wort. |
| 29 Schroomet u van wegen het sweert; want de grimmicheyt, is [over] de misdaden des sweerts: op dat ghy wetet, datter een gerichte zy. |
