| DIT Boeck wort genoemt het Boeck Esther, om dat in het selve principalick van haer gesproken wort, namelick hoe dat de machtige Coninck Ahasveros in eenen grimmigen toorn sijne huysvrouwe Vasthi (om dat sy op sijn bevel niet en woude verschijnen voor alle de Vorsten ende machtige Heeren der Persen ende der Meden) verstooten hebbende, Esther in haere plaetse, uyt een groot getal van schoone Ionckvrouwen te Susan t’samen gebracht, heeft uytverkoren tot sijne huysvrouwe, ende tot de Conincklicke weerdicheyt verheven, doende haer ter eere eene groote ende treffelicke bruyloft. Geduerende dit houwelick Esthers met Ahasveros, heeft de hooch-verhevene ende hoovaerdige Haman (principalick uit haet tegen Mordechai, die hem niet en woude aenbidden, gelijck alle de Groote aen het Hof des Conincks deden) voorgenomen niet alleen Mordechai, maer oock alle de Ioden, die in de hondert ende xxvij Provincien van Ahasveros waren, op eenen dach te doen vermoorden, daer toe hy des Conincks consent al verworven hadde. Maer doe alle de Ioden, ja de Coninginne Esther selfs, met hare Staet-jonckvrouwen haer met vasten ende bidden tot Godt den Heere wendden, so heeft Godt de Heere haer roepen ende bidden genadelick verhoort, ende hy heeft den boosen aenslach, ende ’t bloedich voornemen Hamans niet alleen verhindert, maer alsoo gewendt, dat geheel het contrarye van Hamans voornemen geschiet is: want hy heeft, door het bevel des Conincks, Mordechai moeten aen doen die over groote eere, die hy hem selven hadde toegedicht, ja Haman is gehangen geworden aen de galge van vijftich Cubitus hooge, dewelcke hy hadde maken laten, om den Iode Mordechai, der Coninginne Esthers op-voeder, daer aen te hangen: maer Mordechai komt by den Coninck in grooten aensien, ende wort tot hooge Staten verheven, Ende den Ioden wort consent gegeven haer leven te verdedigen, ende haer over hare vyanden te wreken: ’t welck gedaen zijnde, so hebben de Ioden overal groote vreuchden-feesten gehouden, ende dat niet alleen een mael, maer Esther ende Mordechai hebben geordineert, dat dit alle jare geschieden soude, op de dagen van Purim, ter gedachtenisse deser wonderbaerlicker ende onverwachter verlossinge, welcke Godt de Heere sijn volck gegeven heeft, haer verlossende uyt de handen harer vyanden, als het scheen datter geen hulpe meer voor haer te verwachten en was. |
