Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| Na de doot van Abia wert sijn soon Asa Coninck, vers 1, etc. die roeyt de afgoderye uyt, ende herstelt den suyveren Godes-dienst, 2. Vrede hebbende, maeckt hy sijne steden sterck, ende voorsiet hem van krijchs-volck, 6. In krijchs-noot tegen Zerah den Moor roept hy tot Godt, ende slaet een geweldich Leger, met vele steden, 9. |
| |
| 1 SO ontsliep Abia met sijne Vaderen, ende sy begroeven hem inde stadt Davids; ende a sijn sone Asa wert Coninck in sijne plaetse: in sijne dagen was het lant 1 tien jaren stille. |
| a 1.Reg. 15.8, etc. |
| 1 Verst. dit van de eerste jaren der regeringe deses Conincx, in de welcke hy van de heydensche volckeren met vrede gelaten is geweest, hoewel tusschen hem ende Baësa den Coninck Israels vyantschap was, die wel mochte van weder zijden uytvallen veroorsaken, maer niet in eene geformeerde oorloge uytgebroken is. Siet ond. vers 6. ende vergelijckt 1.Reg. 15. de aenteeck. op vers 16. |
| |
| 2 Ende Asa dede 2 dat goet, ende dat recht was inde oogen des HEEREN sijnes Godts. |
| 2 Siet 1.Reg. 11. op vers 33. Doch verstaet desen lof alhier meest vande oprichtinge vanden vervallenen Godes-dienst. alsoo ond. 25.2. ende 26.4. |
| |
| 3 Want b hy nam de altaren der 3 vreemden, ende de hoochten wech: ende brack de op-gerechte beelden; ende hieuw de bosschen af. |
| b 1.Reg. 15.13. |
| 3 T.w. ofte volckeren; die den afgoden dienden, welcke die van Iuda navolchden: ofte, Goden, die sy nae de wijse der Heydenen dienden, ende Dreck-goden genaemt worden, 1.Reg. 15.12. |
| |
| 4 Ende hy 4 seyde tot Iuda, datse den HEERE den Godt harer vaderen soecken, ende datse 5 de wet ende het gebodt doen souden. |
| 4 D. hy liet aenseggen, ende gebieden allen den ondersaten van sijn Coninckrijcke. |
| 5 D. datse het gene, dat in de wet geboden was, onderhouden, ende in ’t werck stellen souden. Vergel. Ios. 22.5. ende ond. 31.21. |
| |
| 5 Hy nam oock wech uyt alle steden van Iuda 6 de hoochten, ende de 7 sonne-beelden: ende het Coninckrijcke was 8 voor hem stille. |
| 6 Siet Levit. 26. op vers 30. |
| 7 Siet Levit. 26. op vers 30. |
| 8 Hebr. voor sijn aengesichte. D. onder sijn beleyt, ofte, tot sijn eygen beste, ende welvaren. ofte, als hy dus regeerde: want hy hadde den suyveren Godes-dienst (die den stoel der Coningen versekert) in sijn lant herstelt, ende vernieuwt. |
| |
| 6 Daer toe bouwde hy 9 vaste steden in Iuda: want het lant was stille, ende daer en was geene oorloge in die jaren tegens hem, dewijle de HEERE hem ruste gaf. |
| 9 Hebr. steden der vestinge, ofte, vasticheyt. De sin is, dat hy eenige opene steden besloten heeft, ende swacke gesterckt. Vergel. bov. 11.5. |
| |
| 7 Want hy seyde tot Iuda; Laet ons 10 dese steden bouwen, ende mueren daerom trecken, ende torens, deuren, ende grendelen, 11 terwijle het lant noch is voor ons aengesichte, want wy hebben den HEERE onsen Godt gesocht, wy hebben [hem] gesocht, en hy heeft ons rontom henen ruste gegeven: so bouweden sy, ende hadden voorspoet. |
| 10 Het woordeken dese geeft te verstaen, dat de steden, van de welcke hier gesproken wort, noch waren, ende dat volgens de bouwinge der selver te verstaen zy van hare versterckinge, gelijck oock de volg. woorden mede-brengen. |
| 11 Dat is, terwijle wy het lant noch met vrede besitten, ende gebruycken mogen. Vergel. Genes. 13. op vers 9. |
| |
| 8 Asa nu hadde een heyr van drie hondert duysent uyt Iuda, rondasse, ende spiesse dragende, ende twee hondert ende tachtentich duysent uyt Benjamin, den schilt dragende, ende den 12 boge spannende: alle dese waren 13 kloecke helden. |
| 12 Hebr. den boge tredende: T.w. met den voet: welcke wapen wy noch heden den voet-boge noemen. siet 1.Chron. 5.18. ende 8. op vers 40. |
| 13 D. strijtbare, ende dappere krijchs-lieden. Het schijnt dat Asa dese heyrkracht vergadert, ende toegerust heeft, als hy vernomen hadde, dat de Coninck der Mooren hem overvallen wilde. |
| |
| 9 c Ende Zerah, de 14 Moor, quam tegens hen uyt, met een heyr van duysentmael duysent; ende drie hondert wagenen: ende hy quam tot 15 Maresa toe. |
| c 2.Chron. 16.8. |
| 14 Ofte, Arabier. Hebr. Cuschi. Siet Num. 12. op vers 1. |
| 15 Eene stadt gelegen in den stam Iuda, Siet bov. 11. op vers 8. |
| |
| 10 Doe tooch Asa tegens hem uyt: ende sy stelden de slach-orden in het dal 16 Zephata by Maresa. |
| 16 And. nae Zephat toe. Siet Iud. 1 op vers 17. |
| |
| 11 Ende Asa riep tot den HEERE sijnen Godt, ende seyde: HEERE, 17 ’Tis niets by u te helpen 18 d ’tzy den machtigen, ’tzy den krachteloosen: Helpt ons ô HEERE, onse Godt; want wy steunen op u, ende 19 in uwen name zijn wy gekomen tegen dese menichte: ô HEERE, ghy zijt onse Godt, laet den sterffelicken mensche 20 tegens u niets 21 vermogen. |
| 17 Ofte, ’t en verschilt by u niet te helpen den machtigen, ofte den genen, die sonder kracht is. ofte, het is niets by u den krachteloosen te helpen, komende tusschen den genen, die machtich is, D. u tegens hem stellende. Ofte aldus: En is’t niet by u te helpen, etc. |
| 18 Hebr. tusschen den machtigen, den genen, die geen kracht en heeft. |
| d 1.Sam. 14.6. |
| 19 D. nae uwen wille, onder u beleyt, in het vertrouwen op uwe hulpe, tot uwer eere. Siet 2.Reg. 2. op vers 24. |
| 20 Dat is, tegens u volck. ’T quaet, Godes volck aengedaen, is hem aengedaen, Zach. 2.8. Act. 9.5. |
| 21 Ofte, overhant hebben. |
| |
| 12 Ende de HEERE plaechde de Mooren voor Asa, ende voor Iuda: ende de Mooren vloden. |
| 13 Asa nu, ende het volck, dat met hem was, jaechdense na, tot 22 Gerar toe, ende [soo vele] vielender vande Mooren, datter voor hen geen 23 hervattinge en was; want sy waren verbroken voor den HEERE, ende voor sijn leger: ende 24 sy droegen seer veel roofs daer van. |
| 22 Siet van dese stadt Genes. 20. op vers 1. |
| 23 Hebr. geene levendichmakinge, ofte levendicheyt: dat is, geene kracht, om hem selven weder op te helpen, ende by een te vergaderen, datse den slach souden hebben mogen hervatten. Alsoo wort geseyt: Ende Ioab maeckte het overige der stadt levendich. 1.Chron. 11.8. siet d’ aenteeck. aldaer. |
| 24 Namel. die van Iuda. |
| |
| 14 Ende sy sloegen alle steden rontom Gerar; want 25 de verschrickinge des HEEREN was over hen: ende sy beroofden alle de steden, om dat vele roofs inde selve was. |
| 25 D. eene seer groote verschrickinge van Godt toegesonden. Vergel. Gen. 35. vers 5. ende siet d’aent. daer op. Alsoo ond. 17.10. ende 20.29. |
| |
| 15 Ende sy sloegen oock de 26 tenten van het vee, ende voerden wech schapen, in menichte, ende kemelen: ende quamen weder te Ierusalem. |
| 26 D. de inwoonders der tenten. Verst. de Arabiers, die in tenten woonden aen de palen der Edomiten, ende Philistijnen, daer henen de Mooren, geslagen zijnde, mogen gevloden zijn: of men kan ’t verstaen van de Arabiers selve. 1.Chron. 4.41. |
