Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ALs nu de dagen Davids nae by waren, dat hy sterven soude; so geboot hy sijnen sone Salomo, seggende: |
| 2 Ick gae henen in den wech der gantscher aerde: so zijt sterck, ende weest een man. |
| 3 Ende neemt waer de wacht des HEEREN uwes Godts, om te wandelen in sijne wegen, om te onderhouden sijne insettingen, ende sijne geboden, ende sijne rechten, ende sijne getuygenissen, gelijck geschreven is in de wet Mose: op dat ghy verstandelick handelt in al wat ghy doen sult, ende al waer henen ghy u wenden sult. |
| 4 Op dat de HEERE bevestige sijn woort, dat hy over my gesproken heeft, seggende: Indien uwe sonen haren wech bewaren, om voor mijn aengesichte trouwelick, met haer gantsche herte, ende met hare gantsche ziele te wandelen: so en sal geen man, seyde hy, u af-gesneden worden van den throon Israëls. |
| 5 So weet ghy oock wat Ioab de soon van Zeruja my gedaen heeft, [ende] wat hy gedaen heeft den tween krijchs-Oversten Israëls, Abner den sone Ner, ende Amasa den sone Iether, die hy gedoodt heeft; ende heeft krijchs-bloet vergoten in vrede: ende hy heeft krijchs-bloet gedaen aen sijnen gordel, die aen sijne lendenen was, ende aen sijne schoenen, die aen sijne voeten waren. |
| 6 Doet dan nae uwe wijsheyt, dat ghy sijn grauwe hayr niet met vrede in’t graf laet dalen. |
| 7 Maer den sonen Barzillai des Gileaditers sult ghy weldadicheyt bewijsen, ende sy sullen zijn onder de gene die aen uw’ tafel eten: want alsoo naederden sy tot my, als ick vluchtte voor het aengesichte uwes broeders Absaloms. |
| 8 Ende siet by u is Simei de soon van Gera, de soon van Iemini uyt Bahurim, die my vloeckte met eenen geweldigen vloeck, ten dage als ick ginck nae Mahanaim: doch hy quam af my te gemoete aen de Iordane, ende ick swoer hem by den HEERE, seggende: So ick hem met den sweerde doode! |
| 9 Maer nu, en houdt hem niet onschuldich, dewijle ghy een wijs man zijt: ende ghy sult weten wat ghy hem doen sult, op dat ghy zijn grauw hayr met bloet in ’t graf doet dalen. |
| 10 Ende David ontsliep met sijne vaderen, ende wert begraven, in de stadt Davids. |
| 11 De dagen nu die David geregeert heeft over Israël zijn veertich jaer; seven jaren heeft hy geregeert in Hebron, ende in Ieruzalem heeft hy drie en dertich jaren geregeert. |
| 12 Ende Salomo sat op den Throon sijns vaders Davids: ende sijn Coninckrijcke wert seer bevesticht. |
| 13 Doe quam Adonia de soon van Haggith tot Bathseba, de moeder van Salomo, ende sy seyde; Is uwe komste vrede? ende hy seyde, Vrede. |
| 14 Daerna seyde hy, Ick hebbe een woort aen u: ende sy seyde, Spreeckt. |
| 15 Hy seyde dan, Ghy weet dat het Coninckrijcke mijne was, ende het gantsche Israël sijn aengesichte op my geset hadde, dat ick Coninck zijn soude: hoewel het Coninckrijcke omgewendt, ende mijnes broeders geworden is, want het van den HEERE hem geworden is. |
| 16 Ende nu begeere ick van u eene eenige begeerte, en wijst mijn aengesichte niet af, ende sy seyde tot hem, Spreeckt. |
| 17 Ende hy seyde, Spreeckt doch tot den Coninck Salomo, want hy en sal u aengesichte niet afwijsen; dat hy my Abisag de Sunamitische ter vrouwe geve. |
| 18 Ende Bathseba seyde, ’Tis goet, ick sal den Coninck voor u aenspreken. |
| 19 So quam Bathseba tot den Coninck Salomo, om hem voor Adonia aen te spreken: ende de Coninck stont op, haer te gemoete, ende booch sich voor haer, daerna sat hy op sijnen throon, ende dede eenen stoel voor de moeder des Conincx setten, ende sy sat aen sijne rechterhant. |
| 20 Doe seyde sy, Ick begeere van u een eenige kleyne begeerte, en wijst mijn aengesicht niet af; ende de Coninck seyde tot haer, Begeert, mijn moeder, want ick en sal u aengesicht niet afwijsen. |
| 21 Ende sy seyde, Laet Abisagde Sunamitische aen Adonia uwen broeder ter vrouwe gegeven worden. |
| 22 Doe antwoordde de Coninck Salomo; ende seyde tot sijne moeder; Ende waerom begeert ghy Abisag de Sunamitische voor Adonia? begeert oock voor hem het Coninckrijcke, (want hy mijn broe is, die ouder is dan ick ben) ja voor hem, ende voor Abjathar den Priester, ende voor Ioab den sone van Zeruja. |
| 23 Ende de Coninck Salomo swoer by den HEERE, seggende, Soo doe my Godt, ende soo doe hy daer toe, voorseker Adonia sal dat woort tegen sijn leven gesproken hebben. |
| 24 Ende nu [soo waerachtich als] de HEERE leeft, die my bevesticht heeft, ende my heeft doen sitten op den throon mijns vaders Davids, ende die my een huys gemaeckt heeft, gelijck als hy gesproken hadde: Voorseker Adonia sal heden gedoodt worden. |
| 25 Ende de Coninck Salomo sondt door de hant van Benaja den sone van Iojada, die viel op hem aen, dat hy sterf. |
| 26 Ende tot Abjathar den Priester seyde de Coninck, Gaet nae Anatoth, op uwe ackeren, want ghy zijt een man des doots: maer op desen dach en sal ick u niet dooden, om dat ghy de Arke des Heeren HEEREN voor het aengesichte mijns vaders Davids gedragen hebt, ende om dat ghy verdruckt zijt geweest, in alles waer in mijn vader verdruckt was. |
| 27 Salomo dan verdreef Abjathar; dat hy des HEEREN Priester niet en ware: om te vervullen het woort des HEEREN, het welcke hy over het huys Eli te Silo gesproken hadde. |
| 28 Als het geruchte tot Ioab quam (want Ioab hadde sich gewendt achter Adonia, hoe wel hy sich niet en hadde gewendt achter Absalom) so vluchtte Ioab tot de Tente des HEEREN, ende vattede de hoornen des altaers. |
| 29 Ende het wert den Coninck Salomo aengeseyt, dat Ioab tot de Tente des HEEREN gevloden was; ende siet hy is by den altaer: Doe sondt Salomo Benaja den sone Iojada, seggende, Gaet henen, valt op hem aen. |
| 30 Ende Benaja quam tot de Tente des HEEREN, ende seyde tot hem, Soo seyt de Coninck, Komt uyt, ende hy seyde, Neen, maer hier sal ick sterven: ende Benaja bracht de antwoorde weder aen den Coninck, seggende; Soo heeft Ioab gesproken, ende so heeft hy my geantwoordt. |
| 31 Ende de Coninck seyde tot hem; Doet gelijck als hy gesproken heeft, ende valt op hem aen, ende begraeft hem: op dat ghy wech doet van my, ende van mijns vaders huys, dat bloet dat Ioab sonder oorsake vergoten heeft. |
| 32 So sal de HEERE sijn bloet op sijnen kop doen wederkeeren, om dat hy op twee mannen, rechtveerdiger ende beter dan hy, aengevallen is, ende die met den sweerde gedoodt heeft, daer het mijnen Vader David niet en wiste, Abner den sone van Ner, den krijchs-Oversten van Israël, ende Amasa den sone Iethers, den krijchs-Oversten van Iuda. |
| 33 Also sal haer bloet wederkeeren op den kop Ioabs, ende op den kop sijnes zaets in eeuwicheyt: maer David, ende sijn zaet, ende sijn huys, ende sijn throon sal vrede hebben van den HEERE tot in eeuwicheyt. |
| 34 Ende Benaja de soon van Iojada ginck op, ende viel op hem aen, ende doodde hem: ende hy wert begraven in sijn huys, in de woestijne. |
| 35 Ende de Coninck settede Benaja den sone van Iojada in sijne plaetse over het heyr: ende Zadok den Priester settede de Coninck in de plaetse van Abjathar. |
| 36 Daerna sondt de Coninck, ende riep Simei, ende seyde tot hem: bouwt u een huys in Ierusalem, ende woont aldaer: ende en gaet van daer niet uyt herwaert, ofte derwaert. |
| 37 Want het sal geschieden ten dage uwes uytgaens, als ghy over de beke Kidron sult gaen, weet voor seker dat ghy den doot sterven sult: u bloet sal op uwen kop zijn. |
| 38 Ende Simei seyde tot den Coninck; Dat woort is goet, gelijck als mijn heere de Coninck gesproken heeft, alsoo sal uw’ knecht doen: ende Simei woonde te Ierusalem vele dagen. |
| 39 Doch het geschiedde met het eynde van drie jaren, dat twee knechten van Simei wechliepen tot Achis den sone van Maacha, den Coninck van Gath; ende men gaft Simei te kennen, seggende, Siet uwe knechten zijn in Gath. |
| 40 Doe maeckte hem Simei op, ende sadelde sijnen ezel, ende tooch henen nae Gath tot Achis, om sijne knechten te soecken: so tooch Simei henen, ende bracht sijne knechten van Gath. |
| 41 Ende het wert Salomo aengeseyt, dat Simei uyt Ierusalem, nae Gath getoogen, ende wedergekomen was. |
| 42 Doe sondt de Coninck, ende riep Simei, ende seyde tot hem: Hebbe ic u niet be-eedicht by den HEERE, ende tegens u betuycht, seggende: Ten dage uwes uytgaens, als ghy sult herwaert, ofte derwaert gaen, weet voorseker dat ghy den doot sult sterven? ende ghy seydet tot my, Dat woort is goet, [dat] ick gehoort hebbe. |
| 43 Waerom dan en hebt ghy den eedt des HEEREN niet gehouden; ende het gebodt dat ick over u geboden hadde? |
| 44 Voorder seyde de Coninck tot Simei; Ghy weet alle de boosheyt, die u herte weet, die ghy aen mijnen vader David gedaen hebt: daerom heeft de HEERE uwe boosheyt op uwen kop doen wederkeeren. |
| 45 Maer de Coninck Salomo is gesegent: ende de throon Davids sal bevesticht zijn voor het aengesichte des HEEREN tot in eeuwicheyt. |
| 46 Ende de Coninck geboodt Benaja den sone Iojada, die ginck uyt, ende viel op hem aen, dat hy sterf: also is het Coninckrijcke bevesticht in de hant van Salomo. |
