Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde daer was een lange krijch tusschen den huyse Sauls, ende tusschen den huyse Davids: Doch David ginck ende wert stercker, maer die van den huyse Sauls gingen ende werden swacker. |
| 2 Ende David werden sonen geboren te Hebron: Sijn eerstgeboren nu was Amnon, van Ahinoam, de Iizreëlitische. |
| 3 Ende sijn tweede was Chileab, van Abigaïl, Nabals, des Carmeliters, huysvrouwe: ende de derde, Absalom, de sone van Maacha, de dochter van Thalmai, Coninck van Gesur: |
| 4 Ende de vierde, Adonia, de sone van Haggith: ende de vijfde Sephatia, de sone van Abital: |
| 5 Ende de seste, Iithream, van Egla, Davids huysvrouwe: Dese zijn David geboren te Hebron. |
| 6 Terwijlen die krijch was tusschen den huyse Sauls, ende tusschen den huyse Davids, so geschieddet, dat Abner sich sterckte in den huyse Sauls. |
| 7 Saul nu hadde een bywijf gehadt, welckes naem was Rizpa, dochter van Aija: ende [Isboseth] seyde tot Abner; waerom zijt ghy ingegaen tot mijns vaders bywijf? |
| 8 Doe ontstack Abner seer over Isboseths woorden, ende seyde; Ben ick dan een honts-kop, ick die tegens Iuda, aen den huyse Sauls uwes vaders, aen sijne broederen, ende aen sijne vrienden heden weldadicheyt doe, ende u niet overgelevert hebbe in Davids hant? dat ghy heden aen my ondersoeckt de ongerechticheyt eener vrouwe? |
| 9 Godt doe Abner soo, ende doe hem soo daer toe, voorseker, gelijck als de HEERE David gesworen heeft, dat ick even alsoo aen hem sal doen; |
| 10 Overbrengende het Coninckrijcke van den huyse Sauls, ende oprichtende den stoel Davids over Israël, ende over Iuda, van Dan tot Berseba toe! |
| 11 Ende hy en konde Abner vorder niet een woort antwoorden, om dat hy hem vreesde. |
| 12 Doe sondt Abner boden voor sich tot David, seggende; Wiens is het lant? seggende [wijders]; Maeckt u verbont met my, ende siet, mijne hant sal met u zijn, om gantsch Israël tot u om te keeren. |
| 13 Ende hy seyde; Wel, ick sal een verbont met u maken: doch een dinck begeer ick van u, seggende; Ghy sult mijn aengesichte niet sien, ’t en zy dat ghy Michal, Sauls dochter, te vooren inbrengt, als ghy komt om mijn aengesicht te sien. |
| 14 Oock sondt David boden tot Isboseth, den sone Sauls, seggende: Geeft [my] mijne huysvrouwe Michal, die ick my met hondert voorhuyden der Philistijnen ondertrouwt hebbe. |
| 15 Isboseth dan sondt henen, ende namse van den man, van Paltiël, den sone van Lais. |
| 16 Ende haer man gick met haer, al gaende ende weenende achter haer tot Bahurim toe: Doe seyde Abner tot hem; Gaet wech, keert weder; ende hy keerde weder. |
| 17 Abner nu hadde woorden met de Outsten van Israël, seggende: Ghy hebt David te vooren lange tot eenen Coninck over u begeert. |
| 18 So doet het nu: want de HEERE heeft tot David gesproken, seggende; Door de hant Davids, mijns knechts, sal ick mijn volck Israëls verlossen van de hant der Philistijnen, ende van de hant aller harer vyanden. |
| 19 Ende Abner sprack oock voor de ooren Benjamins: voorts ginck Abner ooc henen, om te Hebron voor Davids ooren te spreken alles, wat goet was in de oogen Israëls, ende in de oogen van het gantsche huys Benjamins. |
| 20 Ende Abner quam tot David te Hebron, ende twintich mannen met hem; ende David maeckte Abner, ende den mannen, die met hem waren, een maeltijt. |
| 21 Doe seyde Abner tot David; Ick sal my opmaken, ende henen gaen, ende vergaderen gantsch Israël tot mijnen heere den Coninck, dat sy een verbont met u maken, ende ghy regeret, over alles dat uwe ziele begeert: Also liet David Abner gaen, ende hy ginck in vrede. |
| 22 Ende siet, Davids knechten ende Ioab quamen van eene bende, ende brachten met hen eenen grooten roof: Abner nu, die en was niet by David te Hebron; want hy hadde hem laten gaen, ende hy was gegaen in vrede. |
| 23 Als nu Ioab, ende het gantsche heyr, dat met hem was, aenquamen, so gaven sy Ioab te kennen, seggende; Abner, de sone van Ner, is gekomen tot den Coninck, ende hy heeft hem laten gaen, ende hy is gegaen in vrede. |
| 24 Doe ginck Ioab tot den Coninck in, ende seyde; Wat hebt ghy gedaen? siet, Abner is tot u gekomen; waerom nu hebt ghy hem laten gaen, dat hy soo vry is wechgegaen? |
| 25 Ghy kent Abner, den sone van Ner, dat hy gekomen is om u te overreden: ende om te weten uwen uytganck, ende uwen inganck, ja om te weten alles wat ghy doet. |
| 26 Ende Ioab ginck uyt van David, ende sondt Abner boden na, die hem wederom haelden van den bornput van Sira: maer David en wistet niet. |
| 27 Als nu Abner tot Hebron quam, so leydde hem Ioab ter zijden af in’t midden der poorte, om in der stilte met hem te spreken: ende hy sloech hem aldaer aen de vijfde ribbe, dat hy sterf, om sijns broeders Asahels bloets wille. |
| 28 Als David dat daerna hoorde, so seyde hy; Ick ben onschuldich, ende mijn Coninckrijck, by den HEERE, tot in eeuwicheyt, van den bloede Abners, des soons van Ner. |
| 29 Het blijve op den kop Ioabs, ende op het gantsche huys sijns vaders: ende daer en worde van den huyse Ioabs niet afgesneden, die eenen vloet hebbe, ende melaetsch zy, ende sich aen den stock houde, ende door het sweert valle, ende broots gebreck hebbe. |
| 30 Also hebben Ioab, ende sijn broeder Abisai, den Abner doodt geslagen, om dat hy haren broeder Asahel te Gibeon in den strijt gedoodt hadde. |
| 31 David dan seyde tot Ioab, ende tot al het volck, dat by hem was; Scheurt uwe kleederen, ende gordet sacken aen, ende wee-klaget voor Abner henen: ende de Coninck Dabid ginck achter de bare. |
| 32 Als sy nu Abner te Hebron begroeven, so hief de Coninck sijne stemme op, ende weende by Abners graf; oock weende al het volck. |
| 33 Ende de Coninck maeckte eene klage over Abner, ende seyde; Is dan Abner gestorven, als een dwaes sterft? |
| 34 Uwe handen en waren niet gebonden, noch uwe voeten in kopere boeyen gedaen; [maer] ghy zijt gevallen, gelijckmen valt voor het aengesichte van kinderen der verkeertheyt: doe weende het gantsche volck noch meer over hem. |
| 35 Daerna quam al ’t volck om David broot te doen eten, als het noch dach was: maer David swoer, seggende, Godt doe my soo, ende doeder soo toe, indien ick voor het ondergaen der Sonnen broot, ofte yet wat smake! |
| 36 Als al’t volck dit vernam, so was het goet in hare oogen: alles, soo als de Coninck gedaen hadde, was goet in de oogen des gantschen volcks. |
| 37 Ende al dat volck, ende gantsch Israël, merckten te dien selven dage, dat het van den Coninck niet en was, datmen Abner, den sone van Ner, gedoodt hadde. |
| 38 Voorts seyde de Coninck tot sijne knechten: Weett ghy niet, dat te desen dage een Vorst, ja een Groote in Israël gevallen is? |
| 39 Maer ick ben heden teder, ende gesalft ten Coninck; ende dese mannen, de sonen van Zeruja, zijn harder dan ick: de HEERE sal den boosdoender vergelden nae sijne boosheyt. |
