Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde de HEERE besocht Sara, gelijck als hy geseyt hadde: ende de HEERE dede Sara, gelijck als hy gesproken hadde. |
| 2 Ende Sara wert bevrucht, ende baerde Abraham eenen sone in sijnen ouderdom, ter gesetter tijt, die hem Godt geseyt hadde. |
| 3 Ende Abraham noemde den name sijnes soons die hem geboren was, die hem Sara gebaert hadde, Isaac. |
| 4 Ende Abraham besneedt sijnen sone Isaac, zijnde acht dagen out; gelijck als hem Godt geboden hadde. |
| 5 Ende Abraham was hondert jaer out, als hem Isaac sijn soon geboren wert. |
| 6 Ende Sara seyde, Godt heeft my een lacchen gemaeckt, al die het hoort sal met my lacchen. |
| 7 Voorts seyde sy; Wie soude Abraham geseyt hebben? Sara heeft sonen gesoogt: want ick hebbe eenen sone gebaert in sijnen ouderdom. |
| 8 Ende het kint wert groot, ende wert gespeent: doe maeckte Abraham eene groote Maeltijt op den dach als Isaac gespeent wert. |
| 9 Ende Sara sach den sone Hagars der Egyptische, dien sy Abraham gebaert hadde, spottende. |
| 10 Ende sy seyde tot Abraham; Drijft dese dienstmaecht, ende haren sone uyt: want de soon deser dienstmaecht, en sal met mijnen sone, met Isaac, niet erven. |
| 11 Ende dit woort was seer quaet in Abrahams oogen, ter oorsake van sijnen sone. |
| 12 Maer Godt seyde tot Abraham: Laet’et niet quaet zijn in uwen oogen, over den jongen, ende over uwe dienstmaecht: al wat Sara tot u sal seggen, hoort nae hare stemme, want in Isaac sal u zaet genoemt worden. |
| 13 Doch ick sal oock den sone deser dienstmaecht tot een volck stellen, om dat hy u zaet is. |
| 14 Doe stont Abraham ’s morgens vroech op, ende nam broot, ende eene flessche waters, ende gafse aen Hagar, die leggende op haren schouder; oock [gaf hy haer] het kint, ende sondt haer wech: ende sy ginck voort, ende dwaelde inde woestijne Berseba. |
| 15 Als nu het water van de flessche uyt was, so wierp sy het kint onder een van de struycken. |
| 16 Ende sy ginck, ende settede haer tegen over, afgaende soo verre, als die met den boge schieten: want sy seyde, Dat ick het kint niet en sie sterven: ende satt tegen over, ende hief hare stemme op, ende weende. |
| 17 Ende Godt hoorde de stemme des jongens; ende de Engel Godes riep Hagar toe uyt den hemel, ende seyde tot haer: Wat is u Hagar? en vreest niet, want Godt heeft nae des jongens stemme gehoort, ter plaetse daer hy is. |
| 18 Staet op, heft den jongen op, ende houdt hem vast met uwe hant, want ick sal hem tot een groot volck stellen. |
| 19 Ende Godt opende hare oogen, dat sy eenen waterput sach: ende sy ginck, ende vulde de flessche met water, ende gaf den jongen te drincken. |
| 20 Ende Godt was met den jongen, ende hy wert groot: ende hy woonde in de woestijne, ende wert een Boogschutter. |
| 21 Ende hy woonde in de woestijne Paran: ende sijne moeder nam hem eene vrouwe uyt Egyptenlant. |
| 22 Voorts geschiedde ’t ten selven tijde, dat Abimelech, mitsgaders Pichol sijn Crijchs-overste, tot Abraham sprack, seggende; Godt is met u in alles wat ghy doet. |
| 23 So sweert my nu hier by Godt, So ghy my, ofte mijnen sone, ofte mijnen neve, liegen sult! nae de weldadicheyt die ick by u gedaen hebbe, sult ghy doen by my, ende by het lant daer in ghy als vreemdelinck verkeert. |
| 24 Ende Abraham seyde; Ick sal sweeren. |
| 25 Doch Abraham berispte Abimelech ter oorsake eenes water-puts, die Abimelechs knechten met gewelt genomen hadden. |
| 26 Doe seyde Abimelech; Ick en hebbe niet geweten, wie dit stuck gedaen heeft, ende oock en hebt ghy het my niet aengeseyt, ende ick en hebber oock niet van gehoort, dan heden. |
| 27 Ende Abraham nam schapen ende runderen, ende gafse Abimelech: ende die beyde maeckten een verbont. |
| 28 Doch Abraham stelde seven oylammeren der cudde besonder. |
| 29 So seyde Abimelech tot Abraham; Wat sullen hier dese seven oylammeren, die ghy besonder gestelt hebt? |
| 30 Ende hy seyde; Dat ghy de seven oylammeren van mijner hant nemen sult; op dat het my tot een getuygenisse zy, dat ick desen put gegraven hebbe. |
| 31 Daerom noemdemen die plaetse Berseba, om dat die beyde daer gesworen hadden. |
| 32 Also maeckten sy een verbont te Berseba: Daerna stont Abimelech op, ende Pichol sijn Crijchs-overste; ende sy keerden wederom nae der Philistijnen lant. |
| 33 Ende hy plantte een bosch in Berseba, ende riep aldaer den naem des HEEREN des eeuwigen Godts aen. |
| 34 Ende Abraham woonde als vreemdelinck vele dagen in der Philistijnen lant. |
