Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 NA dese dingen geschiedde het woort des HEEREN tot Abram in een gesichte, seggende: En vreest niet Abram, Ick ben u een Schilt, u loon seer groot. |
| 2 Doe seyde Abram; Heere HEERE, wat sult ghy my geven, daer ick sonder kinderen henen gae? ende de besorger van mijn huys is dese Damascener Eliëzer. |
| 3 Voorder seyde Abram; Siet, my en hebt ghy geen zaet gegeven, ende siet, de soon van mijn huys sal mijn erfgenaem zijn. |
| 4 Ende siet, het woort des HEEREN was tot hem, seggende; Dese en sal u erfgenaem niet zijn: maer die uyt uwen lyve voortkomen sal, die sal u erfgenaem zijn. |
| 5 Doe leydde hy hem uyt nae buyten, ende seyde; Siet nu op nae den Hemel, ende telt de sterren, indien ghyse tellen cont: ende hy seyde tot hem, Soo sal u zaet zijn. |
| 6 Ende hy geloofde in den HEERE: ende hy rekende het hem [tot] gerechticheyt. |
| 7 Voorder seyde hy tot hem: Ick ben de HEERE, die u uyt-geleydt hebbe uyt Ur der Chaldeen, om u dit lant te geven, om dat erflick te besitten. |
| 8 Ende hy seyde: Heere HEERE, waer by sal ick weten, dat ick ’t erflick besitten sal? |
| 9 Ende hy seyde tot hem; Neemt my eene drie-jarige veerse, ende eene drie-jarige geyte, ende eenen drie-jarigen ram, ende eene tortelduyve, ende eene jonge duyve. |
| 10 Ende hy bracht hem alle dese, ende hy deeldese midden door, ende hy leyde elcks deel tegen het ander over: maer ’t gevogelte en deelde hy niet. |
| 11 Ende het wilt gevogelte quam neder op het aes, maer Abram joech het wech. |
| 12 Ende het geschiedde, als de Sonne was aen ’t ondergaen, so viel een diepe slaep op Abram: ende siet, een schrick, [ende] groote duysternisse viel op hem. |
| 13 Doe seyde hy tot Abram: Weet voor seker, dat u zaet vreemt sal zijn in een lant, dat haerlieder niet en is, ende sy sullen hen dienen, ende sy sullense verdrucken vier hondert jaer. |
| 14 Doch ick sal het volck oock richten ’t welck sy sullen dienen: ende daer na sullen sy uyt trecken met groote have. |
| 15 Ende ghy sult tot uwe vaderen gaen met vrede: ghy sult in goeden ouderdom begraven worden. |
| 16 Ende het vierde geslachte sal herwaerts weder keeren: want de ongerechticheyt der Amoriten en is tot noch toe niet volkomen. |
| 17 Ende het geschiedde, dat de Sonne onderginck, ende het duyster wert: ende siet, daer was een roockende oven, ende vyerige fackel, die tusschen die stucken doorginck. |
| 18 Te dien selven dage maeckte de HEERE een verbont met Abram, seggende: Uwen zade heb ick dit lant gegeven, van de riviere Egypti af, tot aen die groote riviere, de riviere Phrath. |
| 19 Den Keniter, ende den Keniziter, ende den Kadmoniter; |
| 20 Ende den Hethiter, ende den Pheriziter, ende de Rephaim; |
| 21 Ende den Amoriter, ende den Canaaniter, ende den Girgasiter, ende den Iebusiter. |
