Statenvertaling.nl

sample header image

Handelingen 28 – Statenvertaling

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling met kanttekeningen online raadplegen in de editie van de GBS (Gereformeerde Bijbelstichting).

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenParallelZonder kanttekeningenAlleen Bijbeltekst

Handelingen 28

Dit hoofdstuk voorgelezen (m):

 

1 Paulus en die met hem voeren, komen behouden aan het eiland Melite, alwaar zij beleefdelijk onthaald worden. 3 Een adder uit het vuur komende, blijft hangen aan de hand van Paulus, die hij zonder letsel afschudt. 6 Waarover de eilanders verwonderd zijnde, hem houden voor een god. 7 Paulus geneest den vader van Publius van de koorts en den rodeloop. 9 En vele eilanders van hun ziekten. 10 Drie maanden daar wel onthaald geweest zijnde, varen zij naar Italië, over Syracuse, tot Regium, vandaar tot Puteoli, en voorts reizende over Appiusmarkt en de Drie Tabernen, komen zij te Rome. 16 Alwaar Paulus den overste des legers overgeleverd zijnde, van een soldaat bewaard wordt. 17 Hij roept tot zich de voornaamste Joden aldaar, en verhaalt hun waarom hij alzo gevangen naar Rome gezonden was. 21 Die daarvan geen tijding ontvangen hadden, en begeerden zijn gevoelen van de religie te verstaan. 23 Hetwelk Paulus in een grote vergadering van Joden van des morgens tot des avonds toe verklaart, bewijzende uit Mozes en de Profeten dat Jezus de Christus was. 24 Hetwelk sommigen geloofden, en anderen niet. 25 Die Paulus uit Gods Woord ernstiglijk bestraft, en hun voorzegt dat zij zouden verstoten en de heidenen in hun plaats beroepen worden. 30 Paulus blijft aldaar twee jaren, vrijmoediglijk en onverhinderd het Evangelie predikende.
 
Op Melíte
1 EN als zij ontkomen waren, toen verstonden zij dat ahet eiland 1Melíte heette.
a Hand. 27:26. verwijsteksten
1 Een eiland tussen Afrika en Sicilië, nu Malta genaamd.
 
2 En 2de barbaren bewezen ons geen gemene vriendelijkheid; want 3een groot vuur ontstoken hebbende, namen zij ons allen in om den regen die overkwam en om de koude.
2 Alzo noemden de Grieken en Romeinen alle andere natiën, die van de hunne niet waren, vanwege hun vreemde zeden en onbekende talen die zij spraken. Zie Rom. 1:14. 1 Kor. 14:11. Waarvan het schijnt dat nog heden ten dage dat deel van Afrika, dat tegenover Sicilië en Malta ligt, Barbarije genaamd wordt. verwijsteksten
3 Gr. pyra, hetwelk betekent een hoop van hout, of andere materie, bekwaam om te branden.
 
3 En als Paulus een hoop 4rijzen bijeengeraapt en op het vuur gelegd had, kwam er 5een adder uit door de hitte en vatte zijn hand.
4 Het Griekse woord betekent eigenlijk droge wijngaardsranken en diergelijke takken die lichtelijk branden.
5 Een zeer venijnige slang, die niet alleen met bijten en steken, maar ook somwijlen alleen met haar aanblazen de mensen doodt. Zie hiervan Matth. 3:7. verwijsteksten
 
4 En als de barbaren het 6beest zagen aan zijn hand hangen, zeiden zij tot elkander: Deze mens is gewisselijk een doodslager, welken 7de wraak niet laat leven, daar hij uit de zee ontkomen is.
6 Gr. therion, waardoor allerlei wilde beesten betekend worden, maar in het bijzonder de beesten die met bijten of steken hun venijn schieten en de mensen doden, gelijk deze slang. Van welk woord gemeend wordt dat het tegengift, theriaca genaamd, zijn naam heeft, óf omdat het ook van het vlees dezer slangen gemaakt wordt, óf omdat het wederstaat het vergift van deze en diergelijke venijnige beesten.
7 Of: de justitie, dat is, de Goddelijke rechtvaardigheid.
 
5 Maar hij schudde het beest af in het vuur ben leed niets kwaads.
b Mark. 16:18. Luk. 10:19. verwijsteksten
 
6 En zij verwachtten dat hij zou 8opzwellen of terstond dood nedervallen. Maar als zij lang verwacht hadden, en zagen dat 9geen ongemak hem overkwam, werden zij veranderd cen zeiden dat hij 10een god was.
8 Of: ontsteken, ontbranden, namelijk door het vergift.
9 Gr. niets ongerijmds of onvoeglijks.
c Hand. 14:11. verwijsteksten
10 Die namelijk in menselijke gedaante tot hen gekomen was. Zie diergelijk ongestadig oordeel der heidenen van Paulus en Barnabas, Hand. 14:11, 19. verwijsteksten
 
7 En hier omtrent dezelve plaats had 11de voornaamste van het eiland, met name 12Publius, zijn landhoeven, die ons ontving en drie dagen vriendelijk herbergde.
11 Gr. de eerste.
12 Deze naam is een Romeinse naam, waaruit sommigen menen dat hij een stadhouder der Romeinen over dit eiland is geweest. Het blijkt althans dat hij een machtig man is geweest, die tweehonderd zes en zeventig mannen drie dagen lang heeft gespijsd en geherbergd.
 
8 En het geschiedde dat de vader van Publius, met dkoortsen en den rodeloop bevangen zijnde, te bed lag; tot denwelken Paulus inging, en als hij gebeden had, legde hij de handen op hem, en maakte hem gezond.
d Matth. 8:14. verwijsteksten
 
9 Als dit dan geschied was, kwamen ook tot hem de anderen die krankheden hadden in het eiland, en werden genezen;
10 Die ons ook eerden met veel eer, en als wij vertrekken zouden, bestelden zij ons hetgeen 13van node was.
13 Namelijk tot onze verdere reis naar Italië.
 
Verder naar Rome
11 En 14na drie maanden voeren wij af in een schip van Alexandríë, dat in het eiland overwinterd had, hebbende 15tot een teken 16Castor en Pollux.
14 Wat Paulus die drie maanden in Melite verder gedaan heeft, wordt hier niet beschreven; maar het is zeker dat hij aldaar een gemeente heeft opgericht, die een van de standvastigste christelijke gemeenten altijd is geweest, gelijk de kerkelijke historiën getuigen.
15 Namelijk op het voorste of achterste van het schip, waarnaar het genaamd was, gelijk nog heden ten dage de grote schepen hun namen hebben van steden, landen of personen die hen zenden of waar zij uitvaren, om die van de andere te onderscheiden.
16 Gr. Dioscourois, dat is, Jupiters zonen. Dit waren twee heidense afgoden, of sterren, alzo genaamd; van welker teken dit schip zijn naam heeft gehad, omdat het van dezelve te beter bewaard zou worden, gelijk zij meenden; en als nog heden ten dage de namen van verstorven heiligen, tot datzelve einde, van sommigen den schepen gegeven worden.
 
12 En als wij te 17Syracúse aangekomen waren, bleven wij aldaar drie dagen;
17 De hoofdstad van Sicilië, tegen de zee gelegen.
 
13 Vanwaar wij 18omvoeren, en kwamen aan te 19Regium; en alzo na één dag de wind zuid werd, kwamen wij den tweeden dag te 20Putéoli;
18 Namelijk om den hoek van het eiland van Sicilië naar Italië.
19 Een zeer bekende stad en haven van Italië, tegenover Sicilië; alzo genaamd, gelijk vele ouden menen, omdat Sicilië met dien hoek aan Italië eertijds vast is geweest, en door grote stormen en watervloeden in deze engte van elkander is gescheurd.
20 Een stad in Campanië, aan de zee gelegen niet ver van Napels, waar zij langs de kust van Italië zeilende aankwamen; vanwaar een zeer bekwame en gebaande weg was om te land naar Rome te reizen.
 
14 Alwaar wij 21broeders vonden, en werden gebeden zeven dagen bij hen te blijven; en alzo gingen wij naar 22Rome.
21 Dat is, Christenen.
22 Deze stad is welbekend. Zie Rom. 1:7. Openb. 17:18. verwijsteksten
 
15 En 23vandaar kwamen 24de broeders, van onze zaken gehoord hebbende, ons tegemoet tot 25Appiusmarkt en de 26Drie Tabernen; welke Paulus ziende, dankte hij God en 27greep moed.
23 Namelijk van Rome.
24 Dat is, enigen uit de christelijke gemeente, die daar alrede was eer Paulus daar kwam, gelijk ook blijkt uit den brief van Paulus aan de Romeinen tevoren geschreven. Van wie die nu opgericht is, zegt de Schrift nergens, dan dat op den pinksterdag te Jeruzalem ook geweest zijn uitlandse Romeinen, Hand. 2:10. verwijsteksten
25 Een plaats in Setinerveld, omtrent zestien uren gaans van Rome, alzo genaamd naar een Appius Claudius, die van Rome af tot daartoe een bestraten weg in zijn leven had doen maken.
26 Een stadje, omtrent vijf of zes uren gaans nader bij Rome, op denzelfden weg gelegen; zodat sommigen der broederen aldaar Paulus verwachtten, anderen nog verder tot Appiusmarkt toe hem tegemoet gegaan waren.
27 Namelijk ziende zo goeden ijver van zovele Christenen, bij welke hij hulp en troost in deze zijn gevangenis zou vinden.
 
Twee jaar te Rome
16 En toen wij te Rome gekomen waren, gaf de hoofdman de gevangenen over aan den 28overste des legers; emaar Paulus werd toegelaten 29op zichzelven te wonen 30met den krijgsknecht die hem bewaarde.
28 Deze schijnt geweest te zijn de overste van de garde des keizers, welke niet alleen in het paleis des keizers de wacht hielden, maar ook aan de ene zijde van de stad enige duizenden sterk in een gesterkte plaats lagen, om den keizer in alle voorvallende zwarigheden altijd ten dienste te zijn. De Latijnen noemen hem praefectum praetorio.
e Hand. 24:23; 27:3. verwijsteksten
29 Namelijk in een eigen gehuurde woning. Zie vers 30. Deze vrijheid schijnt hij van dezen overste verkregen te hebben, om de goede rapporten door Julius aan hem gedaan; doch zonder twijfel door Gods bijzondere voorzienigheid, opdat Paulus alzo het Evangelie te beter zou mogen verbreiden, en eenieder toegang tot hem mocht hebben. Zie vss. 30, 31. verwijsteksten
30 Dragende daartoe aan de rechterhand een ijzeren keten, die hij om zich gordde als hij in huis was, om te vrijer te gaan; maar uitgaande was hij met dezelve aan de linkerhand des krijgsknechts gebonden. Zie vers 20. Hand. 12:6. Ef. 6:20. verwijsteksten
 
17 En het geschiedde 31na drie dagen, dat Paulus 32samenriep degenen die de voornaamsten der Joden waren; en als zij samengekomen waren, zeide hij tot hen: Mannen broeders, fik, die niets gedaan heb tegen het volk of de vaderlijke gewoonten, ben gebonden uit Jeruzalem overgeleverd in de handen der Romeinen;
31 Namelijk als hij vermoeid zijnde van de reis wat tijd gerust had.
32 Namelijk omdat hij gevangen zijnde in hun synagoge niet kon gaan.
f Hand. 24:12; 25:8. verwijsteksten
 
18 Dewelke mij onderzocht hebbende, wilden mij loslaten, omdat geen schuld des doods in mij was.
19 Maar als de Joden zulks tegenspraken, werd ik genoodzaakt mij op den keizer te beroepen; doch niet alsof ik 33iets had mijn volk te beschuldigen.
33 Namelijk voorgenomen of besloten. Want hoewel Paulus oorzaak genoeg had om de Joden over hun geweld en onrechtvaardigheid te beschuldigen, nochtans toont hij hiermede voor de Joden, dat hij zulk voornemen niet had, maar alleen zichzelven behoorlijk te verdedigen.
 
20 Om deze oorzaak dan heb ik u bij mij geroepen, om u te zien en aan te spreken; gwant vanwege 34de hope Israëls ben ik met deze keten omvangen.
g Hand. 23:6; 24:21. verwijsteksten
34 Dat is, de hoop der eeuwige zaligheid, door den Messias aan het volk van Israël beloofd.
 
21 Maar zij zeiden tot hem: Wij hebben noch brieven u aangaande van Judéa ontvangen; noch iemand van de broederen hier gekomen zijnde, heeft van u iets kwaads 35geboodschapt of gesproken.
35 Hetwelk een teken is dat de oversten der Joden te Jeruzalem niet zeer gezorgd hebben hoe het met de Joden ging die buiten het Joodse land woonden, als zij maar hun rust en aanzien in hun land mochten behouden.
 
22 Maar wij begeren wel van u te horen wat gij gevoelt; want wat 36deze sekte aangaat, ons is bekend dat zij 37overal tegengesproken wordt.
36 Zo noemen zij de christelijke religie. Zie Hand. 24:5, 14. verwijsteksten
37 Namelijk zowel bij de Joden als bij de heidenen, Luk. 2:34. verwijsteksten
 
23 En als zij hem een dag gesteld hadden, kwamen er velen in zijn 38woonplaats; denwelken hij 39het Koninkrijk Gods uitlegde, en 40betuigde, en poogde hen te bewegen 41tot het geloof van Jezus, hbeide uit de Wet van Mozes en de Profeten, van des morgens vroeg tot den avond toe.
38 Namelijk die hij gehuurd had, vss. 16, 30. verwijsteksten
39 Dat is, de oprichting van het Koninkrijk Gods door den beloofden Messias.
40 Dat is, met getuigenissen uit de Heilige Schrift zocht hij hen te overtuigen. Zie Hand. 2:40; 20:21. verwijsteksten
41 Gr. tot de zaken van Jezus, of: Jezus aangaande.
h Gen. 3:15; 22:18; 26:4; 49:10. Deut. 18:15. 2 Sam. 7:12. Ps. 132:11. Jes. 4:2; 7:14; 9:5; 40:10. Jer. 23:5; 33:14. Ez. 34:23; 37:24. Dan. 9:24. Micha 7:20. verwijsteksten
 
24 iEn sommigen geloofden wel hetgeen dat gezegd werd, maar sommigen geloofden niet.
i Hand. 17:4. verwijsteksten
 
25 En tegen elkander oneens zijnde, 42scheidden zij, als Paulus 43dit ene woord gezegd had, namelijk: Wel heeft 44de Heilige Geest gesproken door Jesaja, den profeet, tot onze vaderen,
42 Of: zij worden van hem gelaten, namelijk met een voornemen van de hardnekkigen bij zich niet meer te roepen, tenware zij zich beter bedachten.
43 Dat is, rede, of waarschuwing; want met deze volgende waarschuwing liet hij hen gaan, om hun dezen prikkel in hun hart te laten, of zij zich daarna mochten bedenken en bekeren.
44 Die Jes. 6:9 deze woorden spreekt, is de Heere der heerlijkheid, gezeten op Zijn troon, omringd zijnde van Zijn engelen. Waaruit blijkt dat dan de Heilige Geest deze zelve Heere der heerlijkheid is; gelijk ook van den Zone Gods ditzelve betuigd wordt, Joh. 12:41. Zo zijn dan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, zoveel het Wezen aangaat, een enig God, hoewel in Personen onderscheiden. verwijsteksten
 
26 Zeggende: kGa heen tot dit volk, en zeg: Met 45het gehoor zult gij horen en geenszins verstaan, en ziende zult gij zien en geenszins bemerken;
k Jes. 6:9. Ez. 12:2. Matth. 13:14. Mark. 4:12. Luk. 8:10. Joh. 12:40. Rom. 11:8. verwijsteksten
45 Zie de verklaring van deze plaats Matth. 13:14. verwijsteksten
 
27 Want het hart dezes volks is 46dik geworden, en met de oren hebben zij zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te eniger tijd met de ogen zouden zien, en met de oren horen, en met het hart verstaan, en zij zich bekeren, en Ik hen geneze.
46 Of: vet.
 
28 Het zij u dan bekend dat 47de zaligheid Gods den 48heidenen gezonden is, en dezelve zullen horen.
47 Dat is, de zaligheid die ons volgens Gods belofte door Jezus Christus is verworven en verkondigd; of: Jezus Christus, Die de Auteur is van de zaligheid, Luk. 2:30. verwijsteksten
48 Namelijk volgens het bevel van Christus, Luk. 24:47, dewijl gij Joden dezelve verwerpt, Hand. 13:46. verwijsteksten
 
29 En als hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, veel 49twisting hebbende onder elkander.
49 Of: geschil, te weten degenen die Paulus geloofden, tegen degenen die niet geloofden, vers 24. verwijsteksten
 
30 En Paulus bleef twee gehele jaren in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen die tot hem kwamen;
31 Predikende het Koninkrijk Gods, en 50lerende van den Heere Jezus Christus 51met alle vrijmoedigheid, 52onverhinderd.
50 Gr. lerende de zaken van den Heere Jezus Christus, of: aangaande den Heere Jezus Christus. Dit laatste verklaart het eerste. Want de leer van de oprichting van het Koninkrijk Gods is de leer van Christus; waarom die ook het Woord en het Evangelie des Koninkrijks genaamd wordt, Matth. 4:23; 13:19. verwijsteksten
51 Namelijk niettegenstaande zijn gevangenis en het gevaar dat hem daardoor bij den keizer mocht ontstaan.
52 Namelijk God de zaak alzo bestierende, dat hem hierin geen beletsel van des keizers wege deze twee jaren werd gedaan. Doch daarna is hij van den keizer Nero hierover te Rome ter dood veroordeeld, gelijk de oude kerkelijke historiën getuigen, Eusebius, boek 2, hfdst. 26, en hij zelf voorzegt 2 Tim. 4:6. Zie hiervan ook de aant. op Filipp. 1:25. verwijsteksten

Einde Handelingen 28