Statenvertaling.nl

sample header image

Genesis 32 – Statenvertaling

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling met kanttekeningen online raadplegen in de editie van de GBS (Gereformeerde Bijbelstichting).

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenParallelZonder kanttekeningenAlleen Bijbeltekst

Genesis 32

Dit hoofdstuk voorgelezen (m):

 

Jakob, door de ontmoeting van de heiren der heilige engelen gesterkt zijnde, zendt boden vooruit tot zijn broeder Ezau, vs. 1, enz. Maar vernemende, dat hij met veel volk tot hem afkwam, deelt zijn volk en vee, uit vrees, in twee hopen, en bidt God zeer vuriglijk en ootmoediglijk om hulp en verlossing, 6. Zendt door zijn knechten geschenken vooruit aan Ezau, met order en last, en schikt zijn vrouwen en kinderen bij nacht over het veer, 13. Maar blijft zelf alleen aan deze zijde, alwaar God met hem worstelt, geeft hem den naam van Israël, zegent hem, en raakt zijn heup, dat hij hinkt, 24.
 
Jakob vreest Ezau
1 JAKOB toog ook zijns weegs; en de 1aengelen Gods ontmoetten hem.
1 Om Jakob van Gods tegenwoordigheid en bijstand te meer te verzekeren.
a Gen. 48:16. verwijsteksten
 
2 En Jakob zeide, met dat hij hen zag: Dit is een heirleger Gods. En hij noemde den naam derzelver plaats 2Mahanáïm.
2 Dat is, twee heirlegers, of een dubbel heirleger, hetzij dat de engelen zich verdeeld hebben in twee legers, om Jakob tussen beide te laten passeren; of omdat er één leger was bestaande uit engelen, en een ander bestaande uit Jakobs huisgezin. Te dezer plaatse is naderhand een stad geweest die Mahanaïm heette; Joz. 13:26; 21:38. verwijsteksten
 
3 En Jakob zond boden uit 3voor zijn aangezicht tot Ezau, zijn broeder, naar het land 4Seïr, de landstreek van 5Edom.
3 Dat is, voor zijn aankomst, of eer hij daar komen zou, te weten om den weg te bereiden tot de gunst van zijn broeder. Dergelijke manier van spreken hebben wij Mal. 3:1. Matth. 11:10. Luk. 9:52; 10:1. verwijsteksten
4 Zie Gen. 14:6. verwijsteksten
5 Het landschap Idumea, aan het zuideinde van Judea palende, en hebbende zijn naam van Ezau, die ook Edom genoemd wordt, Gen. 25:30, en nu woonde in dit land, Gen. 36:8, hebbende de vorige inwoners, te weten de Horieten, daaruit verdreven, Deut. 2:12, 22. verwijsteksten
 
4 En hij gebood hun, zeggende: Zo zult gij zeggen tot 6mijn heer, tot Ezau: Zo zegt Jakob, uw knecht: Ik heb als vreemdeling gewoond bij Laban en heb er tot nu toe vertoefd.
6 Hoewel Jakob zelf door het recht der eerstgeboorte een heer was van Ezau, Gen. 27:29, nochtans noemt hij hem aldus met behoud van zijn recht, om te beter in zijn gunst en vriendschap door deze vernedering te geraken. Temeer omdat hij nog metterdaad in de bezitting van zijn recht, hetwelk zag op den toekomenden tijd, niet gesteld was. Zo deed ook David tegen Saul, 1 Sam. 24:7, 9 en 1 Samuël 26 doorgaans. verwijsteksten
 
5 En ik heb ossen en ezels, schapen en knechten en maagden; en ik heb gezonden om mijn heer 7aan te zeggen, 8opdat ik genade vinde in uw ogen.
7 Te weten van mijn aankomst en gelegenheid.
8 Zie Gen. 18 op vers 3. Hij verzoekt vriendschap, eensdeels om vergetelheid van alle voorgaande onmin te verwerven, anderdeels om met vrede door het land te mogen trekken. verwijsteksten
 
6 En de boden kwamen weder tot Jakob, zeggende: Wij zijn gekomen tot uw broeder, tot Ezau; en ook trekt hij u tegemoet, en 9vierhonderd mannen met hem.
9 Zonder twijfel gewapend, als af te leiden is uit vss. 8, 11. verwijsteksten
 
7 10Toen vreesde Jakob zeer en hem was bange; en hij verdeelde het volk dat met hem was, en de schapen en de runderen en de kemels, in twee heiren;
10 Uit menselijke zwakheid, te weten, omdat de bode anders geen tijding van Ezau bracht dan dat hij hem met 400 mannen tegemoetkwam, zonder enig ander bericht.
 
8 Want hij zeide: Indien Ezau op het ene heir komt en slaat het, zo zal het overgebleven heir 11ontkomen.
11 Hebr. zal zijn tot ontkoming of behoud.
 
9 Voorts zeide Jakob: 12O God van mijn 13vader Abraham en God van mijn vader Izak; o HEERE, Die tot mij gezegd hebt: bKeer weder tot uw land, en tot uw maagschap, en Ik zal wel bij u doen.
12 Jakob benauwd zijnde, roept het heirleger der engelen hetwelk hij gezien had, niet aan, maar alleen den waren God.
13 Dat is, grootvader.
b Gen. 31:13. verwijsteksten
 
10 14Ik ben geringer dan al deze weldadigheden en dan al deze 15trouw, die Gij aan Uw knecht gedaan hebt; want ik ben met mijn 16staf over deze 17Jordaan gegaan, en nu ben ik tot twee heiren geworden.
14 Dat is, ik ben geenszins waardig het goede dat Gij mij tevoren gedaan hebt, ook niet hetgeen dat ik nu begeer, maar steun alleen op Uw genade, en niet op mijn waardigheid of verdiensten.
15 Hebr. waarheid. Zie Gen. 24:27. verwijsteksten
16 Versta een wandelstaf; hiermede geeft Jakob zijn armoede te kennen.
17 Zie Gen. 13 op vers 10. verwijsteksten
 
11 Ruk mij toch uit mijns broeders hand, uit Ezaus hand; want ik vrees hem, dat hij niet misschien kome en mij sla, de moeder 18met de zonen.
18 Of: op de zonen; een manier van spreken die levendig uitdrukt het doen der moeders, die de kinderen in nood zijnde, met haar eigen lichaam en leven zoeken te beschermen, en alzo van de tirannen op en met de kinderen tezamen worden omgebracht. Zie Hos. 10:14. verwijsteksten
 
12 Gij hebt immers gezegd: cIk zal 19gewisselijk bij u weldoen en Ik zal uw zaad stellen als het zand der zee, dat vanwege de menigte niet geteld kan worden.
c Gen. 28:13. verwijsteksten
19 Hebr. Ik zal weldoende weldoen.
 
13 En hij vernachtte aldaar dienzelven nacht; en 20hij nam van hetgeen dat hem in zijn hand kwam, een geschenk voor Ezau, zijn broeder:
20 Dat is, hij nam inderhaast uit al zijn vee tot een verering voor zijn broeder; alzo eensdeels de nacht, anderdeels de vrees van het aanstaande gevaar, hem niet toelieten grote keus te maken. Anders: van hetgeen dat in zijn vermogen gekomen was, dat is, van hetgeen dat hij verworven had en vermocht.
 
14 Tweehonderd geiten en twintig bokken, tweehonderd ooien en twintig rammen;
15 Dertig zogende kemelinnen met haar 21veulens, veertig koeien en tien varren, twintig ezelinnen en tien 22jonge ezels.
21 Hebr. zonen.
22 Of: ezelsveulens.
 
16 En hij 23gaf ze in de hand zijner knechten, 24elke kudde bijzonder; en hij zeide tot zijn knechten: Gaat gijlieden door, voor mijn aangezicht, en stelt 25ruimte tussen kudde en tussen kudde.
23 Een zeer treffelijk geschenk van zoveel honderd beesten, grote en kleine, van bijzondere soorten, die heden ten dage een grote som geld bedragen zouden.
24 Hebr. kudde kudde voor zich alleen. Zie zulke manier van spreken Gen. 7 op vers 2. verwijsteksten
25 Hebr. eigenlijk: ademing en vervolgens ruimte, omdat de ruimte adem geeft. Dit diende daartoe, opdat zijn giften elk in het bijzonder van zijn broeder bezichtigd zijnde, te aanzienlijker mochten wezen, en zijn gemoed allengskens verzachten. Zie vers 20. verwijsteksten
 
17 En hij gebood 26den eerste, zeggende: Wanneer Ezau, mijn broeder, u ontmoeten zal en u vragen, zeggende: Wiens zijt gij, en waarheen gaat gij, en wiens zijn deze 27voor uw aangezicht?
26 Te weten den knecht die de eerste of voorste kudde leidde; en zo in het volgende van den eerste, tweede, derde, enz.
27 Dat is, die gij voor u heendrijft, of die voor u heengaan.
 
18 Zo zult gij zeggen: Dat is een geschenk van uw knecht Jakob, gezonden tot mijn heer, tot Ezau; en zie, 28hij zelf is ook achter ons.
28 Dit zegt hij, opdat zijn broeder niet zou denken, dat hij vreesde voor zijn ogen te komen, of door een anderen weg hem zocht te ontgaan.
 
19 En hij gebood ook den tweede, ook den derde, ook allen die de kudden nagingen, zeggende: 29Naar ditzelve woord zult gij spreken tot Ezau, als gij hem vinden zult.
29 Dat is, volgens hetgeen ik tevoren gezegd heb.
 
20 En gij zult ook zeggen: Zie, uw knecht Jakob is achter ons. Want 30hij zeide: 31Ik zal zijn aangezicht verzoenen met dit geschenk dat voor mijn aangezicht gaat, en daarna zal ik zijn aangezicht zien; misschien 32zal hij mijn aangezicht aannemen.
30 Te weten bij zichzelven; dat is, hij dacht. Zie Gen. 20 op vers 11. verwijsteksten
31 Dat is, ik zal zijn toorn, die men in het aangezicht gemeenlijk ziet, stillen. Zie Spr. 21:14. verwijsteksten
32 Deze manier van spreken in het goede genomen zijnde, betekent iemand gunstig zijn en goeddoen uit een vriendelijke en redelijke aanmerking van iets dat in hem goed is. En wordt gezegd van God, als Hij uit enkel genade het goede dat van Hem alleen gekomen is, vriendelijk aanziet, Gen. 19:21. En van de mensen, als zij om enige billijke reden hun naaste gunstig zijn; als hier en 1 Sam. 25:35. 2 Kon. 3:14. verwijsteksten
 
21 Alzo ging dat geschenk heen voor zijn aangezicht; doch hij zelf vernachtte dienzelven nacht in het leger.
22 En hij stond op in dienzelven nacht, en hij nam zijn twee vrouwen en zijn twee dienstmaagden en zijn elf kinderen, en hij toog over 33het veer van de 34Jabbok.
33 Anders: de ondiepte, wadden.
34 Dit is de naam van een beek of rivier, spruitende bij Rabba, de hoofdstad der Ammonieten, en zich stortende in de Jordaan, beneden de Galilese Zee. Zie Num. 21:24. Deut. 2:37; 3:16. Joz. 12:2. Richt. 11:13. verwijsteksten
 
23 En hij nam hen en deed hen over die beek trekken; en hij deed overtrekken hetgeen hij had.
 
Pniël
24 Doch 35Jakob bleef alleen over; en 36een Man worstelde met hem totdat de dageraad opging.
35 Dat is, hij bleef alleen op deze zijde van de beek, aan het gebergte van Gilead, om in eenzaamheid God te bidden.
36 Dat is, de Zone Gods, Die Zich in een menselijk lichaam hier vertoonde; gelijk men afleiden kan uit vss. 28, 30, enz., en Hos. 12:3, 4. verwijsteksten
 
25 37En toen Hij zag dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij 38het gewricht zijner heup aan, zodat het gewricht van Jakobs heup verwrongen werd, als Hij met hem worstelde.
37 Dit is menselijkerwijze gesproken. De Heere Zich voegende naar de menselijke zwakheid, laat Zich overwinnen, om Jakob te verzekeren van een goede uitkomst over het aanstaande gevaar; maar Hij kwetst hem ook, opdat Hij hem leerde gevoelen zijn eigen zwakheid.
38 Anders: hol, pan.
 
26 dEn Hij zeide: Laat Mij gaan, want de dageraad is opgegaan. Maar hij zeide: 39Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.
d Hos. 12:4. verwijsteksten
39 Omdat hij nu gevoelde dat hij niet met een mens had te doen, maar met een Meerdere; daarom begeerde hij van Hem gezegend te zijn.
 
27 En Hij zeide tot hem: 40Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.
40 Dit vraagt God niet omdat de naam van Jakob Hem onbekend was, maar om aanleiding te hebben zijn naam te veranderen tot een eeuwige gedachtenis van dezen kamp.
 
28 Toen zeide Hij: eUw naam zal voortaan 41niet Jakob heten, maar 42Israël; want gij hebt u vorstelijk gedragen 43met God en 44met de mensen, en hebt overmocht.
e Gen. 35:10. verwijsteksten
41 Niet is hier zoveel gezegd als niet alleen of niet zoveel, zozeer. Want hij wordt hierna ook wel Jakob genoemd. Zie deze manier van spreken 1 Sam. 8:7. Joh. 7:16. 1 Kor. 1:17. 1 Joh. 3:18. verwijsteksten
42 Dat is, een vorst Gods, of die vorstelijke macht heeft met God; als blijkt uit de volgende woorden. Dezen naam geeft God Jakob ten tweeden male Gen. 35:10. verwijsteksten
43 Hebbende uitgestaan den strijd dien hem God aandeed, en overwonnen.
44 Te weten eerst met Ezau, en daarna met Laban, en nu komt hij wederom te strijden met Ezau.
 
29 En Jakob vraagde en zeide: Geef toch Uw Naam te kennen. En Hij zeide: 45Waarom is het dat gij naar Mijn Naam vraagt? En 46Hij zegende hem aldaar.
45 Dit is een afslaande vraag, als Richt. 13:17, 18. Hij weigert hem Zijn Naam te openbaren, om hem te meer te verzekeren dat hij met geen mens geworsteld had. verwijsteksten
46 Dit was het, dat Jakob begeerd had vers 26, en dat hem nu ten volle verzekerde dat God hem verschenen was. Zie het volgende vers. verwijsteksten
 
30 En Jakob noemde den naam dier plaats 47Pniël: Want, zeide hij, ik heb 48God gezien van aangezicht tot aangezicht, en 49mijn ziel is gered geweest.
47 Dat is, Gods aangezicht, of het aanzien Gods. Zie 1 Kon. 12:25. In het volgende Pnuël. verwijsteksten
48 Niet in Zijn Goddelijk Wezen, maar in zulk een gedaante, door dewelke Hij Zich klaarder aan mij geopenbaard heeft dan ooit tevoren.
49 Hij verwondert zich dat hij niet gestorven was, God gezien hebbende. Zie Gen. 16 op vers 13. Vgl. Ex. 20:19. Richt. 6:22, 23; 13:22. verwijsteksten
 
31 En de zon rees hem op, als hij door Pnuël gegaan was; en hij was hinkende aan zijn heup.
32 50Daarom eten de kinderen Israëls 51de verrukte zenuw niet, die op het gewricht der heup is, tot op dezen dag, omdat Hij het gewricht van Jakobs heup 52aangeroerd had aan de verrukte zenuw.
50 Versta mede dat zij niet eten het vlees omtrent die zenuw. Niet uit bijgeloof of mening van godsdienstigheid, maar tot een gedachtenis van dien wonderlijken kamp en de victorie aan Jakob en zijn nakomelingen vergund. Dit had zijn gebruik voor den komst van den Messias, maar kan na denzelven zonder bijgeloof niet gebruikt worden.
51 Of: verkrompen, verwrongen, dat is, die haar kracht verloren heeft, en verdoofd, of verstuikt is, en haar plaats als daaruit verwrongen zijnde (om zo te spreken) vergeten is. De Joden noemen deze zenuw ook zo in de dieren, naar hetgeen alhier Jakob wedervaren is. Anders: de geleende zenuw, omdat zij van de pan van het heiligbeen tot aan de heup overgaat als zijnde door het heiligbeen daaraan geleend.
52 Dat is, aanroerende gekwetst had.

Einde Genesis 32