Genesis 27 – Statenvertaling

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling met kanttekeningen online raadplegen in de editie van de GBS (Gereformeerde Bijbelstichting).

Hoofdstuk:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
Inleiding Bijbelboek

Weergave:

Met kanttekeningen Parallel Zonder kanttekeningen Alleen Bijbeltekst

Genesis 27

Dit hoofdstuk voorgelezen (m):

Izak, oud en donker van gezicht zijnde, wil Ezau, als eerstgeborene, zegenen, maar wordt door het kloek beleid van Rebekka bedrogen, zodat hij Jakob voor Ezau zegent, vs. 1, enz. Ezau, komende van de jacht, en dit vernemende, is daarover zeer ontsteld, alsook Izak zelf, die evenwel Ezau, op zijn groot jammeren en bidden, nog een tijdelijken zegen geeft, 30. Hierom haat Ezau zijn broeder, en neemt voor hem te doden, 41. Rebekka, dat verstaande, raadt Jakob te vertrekken naar haar broeder Laban, en beschikt bij Izak, dat die hetzelve alzo goedvindt, 42.
De eerstgeboortezegen
1 EN het geschiedde als Izak ¹oud geworden was en ²zijn ogen donker geworden waren, dat hij niet zien kon; toen riep hij Ezau, zijn ³grootsten zoon, en zeide tot hem: Mijn zoon. En hij zeide tot hem: ⁴Zie, hier ben ik.
	1 Enigen rekenen dat hij honderd zeven en dertig jaren oud geweest is.
	2 Niet zonder de wonderbare voorzienigheid Gods, Die door deze blindheid niet alleen Zijn knecht Izak geoefend, maar ook het recht der eerstgeboorte aan Jakob gebracht heeft.
	3 Dat is, den eerstgeborene.
	4 Zie Gen. 22 op vers 1.
	Gen. 22:1 (kt.) EN het geschiedde na deze dingen, dat God Abraham verzocht; en Hij zeide tot hem: Abraham. En hij zeide: Zie, hier ben ik.

2 En hij zeide: Zie nu, ik ben oud geworden; ⁵ik weet den dag mijns doods niet.
	5 Dat is, zo weinig tijd van leven is mij overig, dat ik niet weet hoe haast mij de dood zal overvallen, alle ure en wijle die verwachtende.

3 Nu dan, neem toch uw gereedschap, uw ⁶pijlkoker en uw boog, en ga uit in het veld en ⁷jaag mij een wildbraad;
	6 Hebr. hangkoker, of allerlei hangsel.
	7 Hebr. jaag mij een jacht. Dat is, vang met jagen enig wild dat mij ter spijze zij. Alzo vers 5.
	vers 5 Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en Ezau ging in het veld om een wildbraad te jagen, dat hij het inbracht.

4 En maak mij ⁸smakelijke spijzen, zoals ik ze gaarne heb, en breng ze mij, dat ik ete; opdat ⁹mijn ziel ¹⁰u zegene, eer ik sterve.
	8 Of: wat smakelijks.
	9 Dat is, ik, met een oprecht voornemen des gemoeds.
	10 Versta dit niet van een gemene zegening, die de ouders al hun kinderen in alle gelegenheid geven kunnen, maar van een bijzondere, zeer uitnemende en statelijke profetische zegening, bij vorm van testament ingesteld, om zijn zoon van de geestelijke en lichamelijke beloften, hem en zijn vader gedaan, erfgenaam te verklaren; alzo Gen. 28:1.
	Gen. 28:1 EN Izak riep Jakob en zegende hem; en gebood hem en zeide hem: Neem geen vrouw van de dochteren van Kanaän.

5 Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en Ezau ging in het veld om een wildbraad te jagen, dat hij het inbracht.
6 Toen sprak Rebekka tot Jakob, haar zoon, zeggende: Zie, ik heb uw vader tot Ezau, uw broeder, horen spreken, zeggende:
7 Breng mij een wildbraad en maak mij smakelijke spijzen toe, dat ik ete; en ik zal u zegenen ¹¹voor het aangezicht des HEEREN, vóór mijn dood.
	11 Dat is, welke zegening in Gods Naam, en als in Zijn tegenwoordigheid uitgesproken, en door Zijn beleid bekrachtigd zal worden.

8 Nu dan, mijn zoon, ¹²hoor mijn stem in hetgeen dat ik u gebied.
	12 Hoewel Rebekka in dit werk middelen gebruikt die niet kunnen geheel ontschuldigd worden, nochtans de zaak zelve, dat zij het recht der eerstgeboorte aan Jakob poogde te brengen, kwam met den wil en de verklaring Gods overeen. Zie Gen. 25:23.
	Gen. 25:23 En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee natiën zullen zich uit uw ingewand vaneenscheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk, en de meerdere zal den mindere dienen.

9 Ga nu heen tot de kudde en ¹³haal mij vandaar twee ¹⁴goede geitenbokjes; en ik zal ze voor uw vader maken tot smakelijke spijzen, gelijk als hij gaarne heeft.
	13 Hebr. neem; maar het Hebreeuwse woord vervat hier ook in zich het woord brengen, en die twee tezamen zijn zoveel als halen. Zie Gen. 12 op vers 15.
	Gen. 12:15 (kt.) Ook zagen haar Farao’s vorsten en prezen haar bij Farao; en de vrouw werd weggenomen naar Farao’s huis.
	14 Dat is, vette, wel aangekomen, en toegenomen. Vgl. Gen. 41:5.
	Gen. 41:5 Daarna sliep hij en droomde andermaal; en zie, zeven aren rezen op in één halm, vet en goed.

10 En gij zult ze uw vader brengen, en hij zal eten; opdat hij u zegene vóór zijn dood.
11 Toen zeide Jakob tot Rebekka, zijn moeder: Zie, mijn broeder Ezau is een ¹⁵harig man, en ik ben een ¹⁶glad man.
	15 Dat is, ruw van huid.
	16 Dat is, zacht van huid.

12 Misschien zal mij mijn vader betasten, en ik zal in zijn ogen zijn ¹⁷als een bedrieger; ¹⁸zo zou ik een vloek over mij halen en niet een zegen.
	17 Hebr. verleider. Het woord als wordt somtijds gebruikt niet voor hetgeen dat schijnt, maar dat inderdaad is. Zie Neh. 7:2. Joh. 1:14. 2 Kor. 3:18.
	Neh. 7:2 En ik gaf bevel aan mijn broeder Hanáni en aan Hanánja, den overste van den burcht te Jeruzalem, want hij was als een man van getrouwheid en godvrezende boven velen. Joh. 1:14 En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van den Vader), vol van genade en waarheid. 2 Kor. 3:18 En wij allen, met ongedekten aangezichte de heerlijkheid des Heeren als in een spiegel aanschouwende, worden naar hetzelfde beeld in gedaante veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid, als van des Heeren Geest.
	18 Vgl. Deut. 27:18.
	Deut. 27:18 Vervloekt zij, die een blinde op den weg doet dolen. En al het volk zal zeggen: Amen.

13 En zijn moeder zeide tot hem: ¹⁹Uw vloek zij op mij, mijn zoon; hoor alleen naar mijn stem en ga, ²⁰haal ze mij.
	19 Rebekka spreekt zo vrijmoediglijk, niet uit lichtvaardigheid, maar (zo het schijnt) uit een zeker vertrouwen van een goede uitkomst, wel bedenkende niet alleen uit de klare aanspraak Gods, maar ook uit het onheilig leven van Ezau, dat het recht der eerstgeboorte niet hem, maar zijn broeder Jakob toekwam.
	20 Hebr. neem mij, dat is, neem en breng mij, te weten twee kleine bokjes, gelijk ik bevolen heb. Zie vers 9.
	vers 9 Ga nu heen tot de kudde en haal mij vandaar twee goede geitenbokjes; en ik zal ze voor uw vader maken tot smakelijke spijzen, gelijk als hij gaarne heeft.

14 Toen ging hij en hij haalde ze en bracht ze zijn moeder; en zijn moeder maakte smakelijke spijzen, gelijk als zijn vader gaarne had.
15 Daarna nam Rebekka de ²¹kostelijke klederen van Ezau, haar grootsten zoon, ²²die zij bij zich in huis had; ²³en zij trok ze Jakob, haar kleinsten zoon, aan.
	21 Hebr. begeerlijke klederen, of klederen der begeerlijkheid, dat is, waar men lust en begeerte toe heeft; dat zijn schone en kostelijke klederen.
	22 Dat is, die zij bewaarde in welriekende koffers, als blijkt vers 27.
	vers 27 En hij kwam bij en hij kuste hem; toen rook hij den reuk zijner klederen en zegende hem; en hij zeide: Zie, de reuk mijns zoons is als de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.
	23 Deze en de volgende daad, vers 16, die Rebekka gebruikt om tot haar voornemen te geraken, is wel een soort van bedrog, doch te minder berispelijk, omdat haar einde was haar man uit zijn dwaling op den rechten weg te helpen, den wil Gods te volbrengen, en haar zoon Jakob te stellen in de bezitting van hetgeen hem door Gods ordinantie toekwam.
	vers 16 En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen en over de gladdigheid van zijn hals.

16 En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen en over de gladdigheid van zijn hals.
17 En zij gaf de smakelijke spijzen en het brood, dewelke zij toegemaakt had, in de hand van Jakob, haar zoon.
18 En hij kwam tot zijn vader en zeide: Mijn vader. En hij zeide: Zie, hier ben ik; wie zijt gij, mijn zoon?
19 En Jakob zeide tot zijn vader: ²⁴Ik ben Ezau, uw eerstgeborene; ik heb gedaan gelijk als gij tot mij gesproken hadt; sta toch op, zit en eet van mijn wildbraad, opdat uw ziel ²⁵mij zegene.
	24 Het is wel prijselijk in Jakob, dat hij het recht der eerstgeboorte in grote waarde houdt, en met ernst begeert; maar misprijselijk is de weg dien hij ingaat, zich met onwaarheid behelpende. Het eerste was in hem van God, door het geloof aan Zijn beloften; het andere van hemzelven, door de zwakheid der verdorven natuur.
	25 Zie vers 4.
	vers 4 En maak mij smakelijke spijzen, zoals ik ze gaarne heb, en breng ze mij, dat ik ete; opdat mijn ziel u zegene, eer ik sterve.

20 Toen zeide Izak tot zijn zoon: Hoe is dit, ²⁶dat gij het zo haast gevonden hebt, mijn zoon? En hij zeide: Omdat de HEERE uw God dat heeft doen ontmoeten voor mijn aangezicht.
	26 Hebr. *dat* gij zo gehaast hebt te vinden. Deze woorden kunnen ook vertaald worden aldus: Wat is dit *dat* gij zo haast gevonden hebt? Of: Hoe hebt gij dat zo haast gevonden?

21 En Izak zeide tot Jakob: Nader toch, dat ik u betaste, mijn zoon, of gij mijn zoon Ezau zelf zijt of niet.
22 Toen kwam Jakob bij, tot zijn vader Izak, die hem betastte; en hij zeide: ²⁷De stem is Jakobs stem, maar de handen zijn ²⁸Ezaus handen.
	27 Dat is, zij luidt even alsof het Jakobs stem ware.
	28 Zo ruw alsof het Ezaus handen waren, gelijk deze verklaring gedaan wordt vers 23. Hieruit blijkt, dat Izak begon te twijfelen of deze zaak richtig toeging; niettemin is Gods beleid voortgegaan.
	vers 23 Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns broeders Ezaus handen; en hij zegende hem.

23 Doch hij ²⁹kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns broeders Ezaus handen; en hij zegende hem.
	29 Merkelijk door een wonderbaar beleid der voorzienigheid Gods, Die boven de blindheid der ogen hem laat overkomen een domheid des verstands, waardoor hij voortvaart tot de zegening, hoewel hij Jakobs stem kende, en daarom nog twijfelde, gelijk het blijkt uit het volgende vers.

24 En hij zeide: Zijt gij mijn zoon Ezau zelf? En hij zeide: Ik ben het.
25 Toen zeide hij: Stel het nabij mij, dat ik van het ³⁰wildbraad mijns zoons ete, opdat mijn ziel u zegene. En hij stelde het nabij hem, en hij at; hij bracht hem ook wijn, en hij dronk.
	30 Te weten, dat gij voor mij gevangen en toebereid hebt.

26 En zijn vader Izak zeide tot hem: Kom toch bij en ³¹kus mij, mijn zoon.
	31 De kus is bij de ouden in zulke statelijke zegeningen gebruikelijk geweest, tot verering, en bewijs van goedwilligheid. Zie Gen. 48:10.
	Gen. 48:10 Doch Israëls ogen waren zwaar van ouderdom, hij kon niet zien; en hij deed hen naderen tot hem; toen kuste hij hen en omhelsde hen.

27 En hij kwam bij en hij kuste hem; toen rook hij ³²den reuk zijner klederen en zegende hem; en hij zeide: Zie, ³³de reuk mijns zoons is ³⁴als de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.
	32 Uit denwelken hij zichzelven nog meer verzekerde, dat Jakob was zijn zoon Ezau; alsof hij zeide: Zijn klederen rieken niet naar den stal der beesten, maar naar het lieflijke veld.
	33 Dat is, de reuk der klederen mijns zoons.
	34 Dewelke meest veroorzaakt wordt door de gematigdheid van de lucht, de goedheid van het land, en den kostelijken overvloed van allerlei gewas. De zin nu is: gelijk de goede reuk van een landouw een teken is van haar schone ligging, kostelijke vruchten, en groten overvloed, alzo is de reuk van de klederen van mijn zoon mij een teken van de toekomende gelukzaligheid van hem en van de zijnen, die bij een uitnemende landouw zal te vergelijken zijn.

28 ^aZo ³⁵geve u dan God van den ³⁶dauw des hemels en de ³⁷vettigheden der aarde, en menigte van tarwe en most.
	a Hebr. 11:20.
	Hebr. 11:20 Door het geloof heeft Izak zijn zonen Jakob en Ezau gezegend aangaande toekomende dingen.
	35 Dit is niet alleen een wens, maar ook een profetie, die naar de letter niet zozeer in Jakob, als in zijn nakomelingen vervuld zou worden. Niettemin zijn de geestelijke weldaden, daardoor afgebeeld, hem met alle ware gelovigen gemeen geweest.
	36 Begrijp onder den naam dauw, die in het land van Kanaän om de schaarsheid van den regen zeer noodwendig was, allerlei zegen die door middel van de lucht en den hemel over het aardrijk komt. Vgl. Deut. 33:13, 14.
	Deut. 33:13 En van Jozef zeide hij: Zijn land zij gezegend van den HEERE, van het uitnemendste des hemels, van den dauw, en van de diepte, die beneden is liggende, Deut. 33:14 En van de uitnemendste inkomsten der zon, en van de uitnemendste voortzetting der maan.
	37 Dat is, veel goed en kostelijk gewas, uit een goede en vruchtbare landouw. Vgl. Deut. 8:8; 32:13, 14; 33:24.
	Deut. 8:8 Een land van tarwe en gerst, en wijnstokken en vijgenbomen en granaatappelen; een land van olierijke olijfbomen en van honing; Deut. 32:13 Hij deed hem rijden op de hoogten der aarde, dat hij at de inkomsten des velds; en Hij deed hem honing zuigen uit de steenrots, en olie uit den kei der rots; Deut. 32:14 Boter van koeien, en melk van kleinvee, met het vette der lammeren, en der rammen, die in Basan weiden, en der bokken, met het vette der nieren van tarwe; en het druivenbloed, reinen wijn, hebt gij gedronken. Deut. 33:24 En van Aser zeide hij: Aser zij gezegend met zonen; hij zij zijn broederen aangenaam en dope zijn voet in olie.

29 ³⁸Volken zullen u dienen en natiën zullen zich voor u nederbuigen; ³⁹wees heer over uw broederen, en de zonen uwer moeder zullen zich voor u nederbuigen. ^bVervloekt moet hij zijn, zo wie u vervloekt; ⁴⁰en zo wie u zegent, zij gezegend.
	38 Deze wens of zegen is voornamelijk vervuld ten tijde van David, Salomo, en de koningen van Juda, tot Joram toe. Zie Gen. 25 op vers 23.
	Gen. 25:23 (kt.) En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee natiën zullen zich uit uw ingewand vaneenscheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk, en de meerdere zal den mindere dienen.
	39 Gelijk het recht der eerstgeboorte medebrengt. Zie Gen. 25 op vers 31.
	Gen. 25:31 (kt.) Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.
	b Gen. 12:3.
	Gen. 12:3 En Ik zal zegenen die u zegenen, en vervloeken die u vloekt; en in u zullen alle geslachten des aardrijks gezegend worden.
	40 Zie Gen. 12 op vers 3.
	Gen. 12:3 (kt.) En Ik zal zegenen die u zegenen, en vervloeken die u vloekt; en in u zullen alle geslachten des aardrijks gezegend worden.

30 En het geschiedde als Izak voleind had Jakob te zegenen, zo geschiedde het, toen Jakob maar ⁴¹even van het aangezicht van zijn vader Izak uitgegaan was, dat Ezau, zijn broeder, van zijn jacht kwam.
	41 Hebr. uitgaande was uitgegaan.

31 Hij nu ook maakte smakelijke spijzen toe en bracht ze tot zijn vader; en hij zeide tot zijn vader: Mijn vader sta op en ete van het wildbraad zijns zoons, opdat uw ziel mij zegene.
32 En Izak, zijn vader, zeide tot hem: Wie zijt gij? En hij zeide: Ik ben uw zoon, uw eerstgeborene, Ezau.
33 Toen ⁴²verschrikte Izak met zeer grote verschrikking gans zeer en zeide: Wie is hij dan die het wildbraad gejaagd en tot mij gebracht heeft? En ik heb van alles gegeten, eer gij kwaamt, en heb hem gezegend; ook zal hij gezegend wezen.
	42 Het Hebreeuwse woord betekent zeer grote vrees en schrik, verenigd met sidderen en beven; als Gen. 42:28. Ex. 19:16, 18. Dezen schrik liet God over hem vallen, eensdeels om hem te wederhouden van toornigheid tegen Jakob, anderdeels om hem te doen bedenken, dat de uitkomst der gegeven zegening was van Zijn besluit en eeuwig voornemen. Zie Gen. 25:23.
	Gen. 42:28 En hij zeide tot zijn broederen: Mijn geld is wedergekeerd; daartoe ook, zie, het is in mijn zak. Toen ontging hun het hart en zij verschrikten, de een tot den ander zeggende: Wat is dit, dat ons God gedaan heeft? Ex. 19:16 En het geschiedde ten derden dage, toen het morgen was, dat er op den berg donderen en bliksemen waren en een zware wolk en het geluid ener zeer sterke bazuin, zodat al het volk verschrikte dat in het leger was. Ex. 19:18 En de ganse berg Sinaï rookte, omdat de HEERE op denzelven nederkwam in vuur; en zijn rook ging op als de rook van een oven, en de ganse berg beefde zeer. Gen. 25:23 En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee natiën zullen zich uit uw ingewand vaneenscheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk, en de meerdere zal den mindere dienen.

34 Als ^cEzau de woorden zijns vaders hoorde, zo schreeuwde hij met een groten en bitteren schreeuw gans zeer; en hij zeide tot zijn vader: Zegen mij, ⁴³ook mij, mijn vader.
	c Hebr. 12:17.
	Hebr. 12:17 Want gij weet dat hij ook daarna, de zegening willende beërven, verworpen werd; want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht.
	43 Anders: Ik ben ook mijns vaders, of: Ik ben ook uw zoon, mijn vader; alzo vers 38.
	vers 38 En Ezau zeide tot zijn vader: Hebt gij maar dezen énen zegen, mijn vader? Zegen mij, ook mij, mijn vader. En Ezau hief zijn stem op en weende.

35 En hij zeide: Uw broeder is gekomen ⁴⁴met bedrog, en heeft ⁴⁵uw zegen weggenomen.
	44 De daad van Jakob noemt Izak wel bedrog, gelijk zij in waarheid was, maar nu verstond hij redelijk, dat hij daarvan oorzaak was, door zijn voorgaande onverstandigheid; gelijk dit blijkt omdat hij volhardt bij hetgeen dat hij bedrogen zijnde gedaan had. Zie vers 23.
	vers 23 Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns broeders Ezaus handen; en hij zegende hem.
	45 Dat is, die u van nature toekwam, en dien ik u meende te geven.

36 Toen zeide hij: ⁴⁶Is het niet omdat men zijn naam noemt Jakob, dat hij mij nu twee reizen heeft bedrogen? ^d⁴⁷Mijn eerstgeboorte heeft hij genomen, en zie, nu heeft hij ⁴⁸mijn zegen genomen. Voorts zeide hij: Hebt gij dan geen zegen voor mij uitbehouden?
	46 Waarom hij Jakob genoemd is, is te zien Gen. 25:26; te weten, omdat hij zijn broeder Ezau bij de verzenen hield in de geboorte. Maar Ezau duidt dezen naam alsof hij hem den voet gezet of gelicht, dat is, verschalkt en bedrogen had, welke betekenis het Hebreeuwse woord ook lijden kan. Zie Jer. 17:9.
	Gen. 25:26 En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezaus verzenen hield; daarom noemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig jaar oud, als hij hen gewon. Jer. 17:9 Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het; wie zal het kennen?
	d Gen. 25:33.
	Gen. 25:33 Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag, en hij zwoer hem; en hij verkocht Jakob zijn eerstgeboorte.
	47 Dit is vals, want hij had ze hem goedsmoeds verkocht. Zie Gen. 25:32, 33.
	Gen. 25:32 En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de eerstgeboorte? Gen. 25:33 Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag, en hij zwoer hem; en hij verkocht Jakob zijn eerstgeboorte.
	48 De zegen behoorde tot het recht der eerstgeboorte. Dewijl hij nu dit verkocht had, zo kwam de zegen hem niet toe.

37 Toen antwoordde Izak en zeide tot Ezau: Zie, ik heb hem tot een heer over u gezet, en al zijn ⁴⁹broeders heb ik hem tot knechten gegeven; en ik heb hem met koren en most ⁵⁰ondersteund; wat zal ik u dan nu doen, mijn zoon?
	49 Dat is, Ezaus geslacht en nakomelingen.
	50 Dat is, voorzien, gestoffeerd, verzorgd, opdat hij daarvan niet alleen de gemene nooddruft hebbe, maar ook wat hem dient tot bijzondere versterking.

38 En Ezau zeide tot zijn vader: Hebt gij maar ⁵¹dezen énen zegen, mijn vader? Zegen mij, ook mij, mijn vader. En ^eEzau hief zijn stem op en weende.
	51 Versta door dezen enen zegen den voornaamste, waardoor Jakob was verklaard een erfgenaam van het Goddelijk verbond en van het land Kanaän.
	e Hebr. 12:17.
	Hebr. 12:17 Want gij weet dat hij ook daarna, de zegening willende beërven, verworpen werd; want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij dezelve met tranen zocht.

39 Toen antwoordde zijn vader Izak en zeide tot hem: Zie, de vettigheden der aarde zullen uw woningen zijn, en van den dauw des hemels van bovenaf zult gij gezegend zijn.
40 En ⁵²op uw zwaard zult gij leven, en ⁵³zult uw broeder dienen; doch het zal geschieden, als gij heersen zult, dan zult gij zijn ⁵⁴juk van uw hals ⁵⁵afrukken.
	52 Dat is, door geweld van wapenen zult gij uw volk, land, en middelen moeten voorstaan, en dienvolgens een ongerust leven leiden, in het midden van vele oorlogen.
	53 Zie Gen. 25 op vers 23.
	Gen. 25:23 (kt.) En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee natiën zullen zich uit uw ingewand vaneenscheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk, en de meerdere zal den mindere dienen.
	54 Zie 2 Sam. 8:14.
	2 Sam. 8:14 En hij legde bezettingen in Edom; in gans Edom legde hij bezettingen, en alle Edomieten werden David tot knechten; en de HEERE behoedde David overal waar hij heen toog.
	55 Zie de vervulling hiervan 2 Kon. 8:20, 22.
	2 Kon. 8:20 In zijn dagen vielen de Edomieten van onder het gebied van Juda af, en maakten een koning over zich. 2 Kon. 8:22 De Edomieten evenwel vielen van onder het gebied van Juda af tot op dezen dag; toen viel Libna af in denzelven tijd.
Ezau haat Jakob
41 En Ezau ⁵⁶haatte Jakob om dien zegen, waarmede zijn vader hem gezegend had; en Ezau ⁵⁷zeide in zijn hart: De dagen van den rouw mijns vaders naderen, en ik zal mijn broeder Jakob doden.
	56 Deze haat is geërfd op de kinderen en nakomelingen. Zie Ez. 35:5. Amos 1:11. Obadja vs. 10.
	Ez. 35:5 Omdat gij een eeuwige vijandschap hebt, en hebt de kinderen Israëls doen wegvloeien door het geweld des zwaards, ten tijde huns verderfs, ten tijde der uiterste ongerechtigheid, Amos 1:11 Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Edom, en om vier, zal Ik dat niet afwenden; omdat hij zijn broeder met het zwaard heeft vervolgd, en zijn barmhartigheden verdorven, en dat zijn toorn eeuwiglijk verscheurt, en hij zijn verbolgenheid altoos behoudt. Obadja vs. 10 Om het geweld, begaan aan uw broeder Jakob, zal schaamte u bedekken; en gij zult uitgeroeid worden in eeuwigheid.
	57 Te weten bij zichzelven. Hoewel hij het niet alleen gedacht heeft, maar ook met woorden of gebaren geopenbaard, zodat het tot de oren van zijn moeder gekomen is, gelijk het blijkt vers 42.
	vers 42 Toen aan Rebekka deze woorden van Ezau, haar grootsten zoon, geboodschapt werden, zo zond zij heen en ontbood Jakob, haar kleinsten zoon, en zeide tot hem: Zie, uw broeder Ezau troost zich over u, dat hij u doden zal.

42 Toen aan Rebekka deze woorden van Ezau, haar grootsten zoon, geboodschapt werden, zo zond zij heen en ontbood Jakob, haar kleinsten zoon, en zeide tot hem: ⁵⁸Zie, uw broeder Ezau troost zich over u, dat hij u doden zal.
	58 Rebekka openbaart haar zoon wat zij verstaan had aangaande het voornemen van Ezau, om hem tot de reis aan te porren.

43 Nu dan, mijn zoon, hoor naar mijn stem, en maak u op, ⁵⁹vlied gij naar ⁶⁰Haran, tot Laban, mijn broeder;
	59 Hebr. vlied u of voor u. Zie Gen. 12 op vers 1.
	Gen. 12:1 (kt.) DE HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land en uit uw maagschap en uit uws vaders huis, naar het land dat Ik u wijzen zal.
	60 Zie Gen. 11 op vers 31.
	Gen. 11:31 (kt.) En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram; en zij togen met henlieden uit Ur der Chaldeeën, om te gaan naar het land Kanaän; en zij kwamen tot Haran en woonden aldaar.

44 En blijf bij hem ⁶¹enige dagen, totdat de ⁶²hittige gramschap uws broeders kere;
	61 Dat is, enigen tijd. Hebr. een dagen. Alzo ook Gen. 29:20.
	Gen. 29:20 Alzo diende Jakob om Rachel zeven jaren; en die waren in zijn ogen als enige dagen, omdat hij haar liefhad.
	62 Het Hebreeuwse woord betekent een heten en brandenden toorn, gelijk deze toorn van Ezau was.

45 Totdat de toorn uws broeders van u afkere, en hij vergeten hebbe hetgeen gij hem gedaan hebt; dan zal ik zenden en u vandaar nemen; waarom zou ik ook van u ⁶³beiden beroofd worden op één dag?
	63 Dat is, van u, indien Ezau kwam te vermoorden, en van Ezau, indien hij om zijn moord van de overheid gestraft werd of door enig rechtvaardig oordeel Gods omkwam, of, als Kaïn, van Gods aangezicht verdreven werd.

46 ^fEn Rebekka zeide tot Izak: Ik heb verdriet aan mijn leven ⁶⁴vanwege de dochteren Heths; indien Jakob een vrouw neemt van de dochteren Heths, gelijk dezen zijn, van de dochteren dezes lands, waartoe zal mij het leven zijn?
	f Gen. 26:35.
	Gen. 26:35 En dezen waren voor Izak en Rebekka een bitterheid des geestes.
	64 Hebr. van of voor het aangezicht der dochteren Heths, versta Ezaus vrouwen. Zie Gen. 26:34.
	Gen. 26:34 Als nu Ezau veertig jaar oud was, nam hij tot een vrouw Judith, de dochter van Beëri den Hethiet, en Basmath, de dochter van Elon den Hethiet.

Einde Genesis 27

Hoofdstuk:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
Inleiding Bijbelboek

Weergave:

Met kanttekeningen Parallel Zonder kanttekeningen Alleen Bijbeltekst

Naar top van deze pagina

Statenvertaling.nl

Genesis 27 – Statenvertaling

Genesis 27

Einde Genesis 27